Οι ρωσικές φυλακές είναι παροιμιωδώς σκληρές, ακόμα κι εδώ υπάρχει όμως μία που ξεχωρίζει σε όρους συνθηκών αυξημένης ασφαλείας και τραγικής καθημερινότητας.
Ο λόγος για το διαβόητο «Μαύρο Δελφίνι», μια δομή υψίστης ασφαλείας στα σύνορα με το Καζακστάν που στεγάζει μια σειρά από τους πλέον σαλεμένους, αιμοσταγείς και παραγωγικούς εγκληματίες της Ρωσίας.
Με απλό φόνο δεν μπαίνεις εδώ, καθώς οι τρόφιμοι αριθμούν στις τάξεις τους κατά συρροή δολοφόνους, κανίβαλους, παιδεραστές, ακόμα και τρομοκράτες. Όλοι είναι ισοβίτες και δεν θα βγουν ποτέ από δω. Γι’ αυτό και όσοι έχουν αποδράσει, το έχουν κάνει μόνο νεκροί, αφού αυτός παραμένει ο μόνος γνωστός τρόπος να περάσεις από την άλλη πλευρά της καγκελόπορτας.
Όσο για το μαύρο δελφίνι που κοσμεί ανατριχιαστικά την είσοδό της, το έχουν φτιάξει οι ίδιοι οι 700 κρατούμενοι, 700 κρατούμενοι που έχουν σκοτώσει συνολικά πάνω από 3.500 ανθρώπους. Πέντε θάνατοι ανά τρόφιμο δηλαδή!
Εδώ κρατείται εξάλλου ακόμα και Νικολάγιεφ, ο κανίβαλος serial killer που σκότωνε, έτρωγε και πουλούσε το ανθρώπινο κρέας σε ανυποψίαστους ανθρώπους.
Οι τρόφιμοι ζούνε μέσα σε «ένα κελί μέσα σε κελί», καθώς όπου κι αν είσαι εντός της φυλακής σε χωρίζουν από την ελευθερία τουλάχιστον τρεις μεταλλικές πόρτες. Προσθέστε σε αυτό την 24ωρη παρακολούθηση σε όλους τους χώρους και τους ανά 15 λεπτά γύρους των δεσμοφυλάκων και έχετε μια από τις καλύτερα φυλασσόμενες φυλακές της Ρωσίας.
Η οποία δεν σταματά ωστόσο εδώ, καθώς δρέπει και μερικές πρωτιές. Όπως, ας πούμε, πως είναι το μοναδικό σωφρονιστικό κατάστημα της αχανούς χώρας, αλλά και του κόσμου ολόκληρου ενδεχομένως, που αναγκάζει τους εγκλείστους να περπατάνε σκυμμένοι ως τη μέση τους. Όσο για τον προαυλισμό, γίνεται πάντα με τα μάτια του κρατουμένου δεμένα!
Οι δύο αυτές τεχνικές, λένε οι υπεύθυνοι, εγγυώνται πως κανείς τους δεν θα αποκτήσει μια καλή εικόνα της φυλακής, των χώρων της και κυρίως των αδυναμιών της. Αυλή εξάλλου με την παραδοσιακή έννοια του όρου δεν υπάρχει, καθώς οι τρόφιμοι «προαυλίζονται» σε ειδικά διαμορφωμένα κελιά, όπου κάνουν τη γυμναστική τους πηγαινοερχόμενοι στο δωμάτιο.
Όσο ασκείται ο τρόφιμος, οι δεσμοφύλακες θα ψάξουν το κελί του για απαγορευμένα είδη. Τα υπάρχοντα είναι άλλωστε λιγοστά εδώ, αφού ούτε κυλικείο υπάρχει ούτε εστιατόριο. Οι φυλακισμένοι τρώνε τη σούπα και το ξεροκόμματό τους αποκλειστικά στο κελί τους. Γι’ αυτό και κανείς δεν το έχει σκάσει ποτέ, γιατί δεν μένει δευτερόλεπτο χωρίς μπόλικες δομές ελέγχου ξοπίσω του…
Μια φυλακή που είπαν «Μαύρο Δελφίνι»
Η Σωφρονιστική Αποικία No 6 είναι σήμερα ένα από τα παλαιότερα σωφρονιστικά συγκροτήματα της Ρωσίας, έχοντας περάσει ένδοξες στιγμές ως κέντρο καταναγκαστικής εργασίας για ισοβίτες και θανατοποινίτες. Αναφέρεται ήδη από το 1773 και, με όλα αυτά τα καμώματα των αρχών της για να κρατούν πειθήνιους τους τροφίμους, ανέπτυξε τελικά διαβόητη φήμη.
Σήμερα λειτουργεί ως φυλακές υψίστης ασφαλείας για τους στυγερότερους και μοχθηρότερους ισοβίτες της Ρωσίας (από το 2000), γι’ αυτό και όλα είναι φτιαγμένα ώστε να «σπάνε» τον τρόφιμο, να υποτάσσουν ακόμα και το σκληρότερο καρύδι. Ιδρύθηκε εξάλλου έπειτα από άλλον έναν βίαιο ξεσηκωμό των αγροτών και είχε από την αρχή τιμωρητικό χαρακτήρα.
Η σωφρονιστική εγκατάσταση είναι σχεδιασμένη για 1.600 κρατουμένους, ο αριθμός τους είναι όμως σημαντικά μικρότερος, ώστε να πετυχαίνουν τις βέλτιστες συνθήκες φύλαξης και παρακολούθησης. Το «Μαύρο Δελφίνι» στεγάζει άλλωστε ό,τι χειρότερο έχει βγάλει η Ρωσία. Γι’ αυτό και μόλις ένας τους είδε ποτέ την υπόθεσή του να πηγαίνει στο Εφετείο! Όσο για τις πιθανότητες αναστολής, αυτή αγγίζει αναγκαστικά το απόλυτο μηδέν.
Τόσο το «National Geographic» όσο και το «Russia Today» κατάφεραν να τρυπώσουν στο εσωτερικό της διαβόητης φυλακής και άκουσαν τι είχαν να πουν οι φυλακισμένοι. «Το σημαντικότερο είναι να αποφύγεις να πικραθείς», είπε ένας ισοβίτης στο «Russia Today», «είναι τόσο εύκολο να μετατραπείς σε ζώο εδώ. Το να μείνεις όμως άνθρωπος είναι δυσκολότερο».
Ένας καλός αριθμός των τροφίμων του «Μαύρου Δελφινιού» έχουν κάνει εγκλήματα που δεν είναι εύκολο να τα συλλάβει κανείς. Και τα ισόβια δεσμά επιφυλάσσονται στη Ρωσία αποκλειστικά για βάρβαρα εγκλήματα, εγκλήματα που αψηφούν τη λογική την ίδια, κάνοντας τους δράστες τους μόνιμη απειλή για την κοινωνία.
Γι’ αυτό και έξω από κάθε κελί υπάρχει μια αναλυτική περιγραφή των εγκλημάτων του τροφίμου, ώστε η όποια συμπάθεια νιώσει ο δεσμοφύλακας για τον κρατούμενό του να πάει στη στιγμή στα σκουπίδια!
Αυτό υπαινίσσεται εξάλλου με νόημα και ο υποδιευθυντής του «Μαύρου Δελφινιού», Yury Korobov, όταν μας λέει πως «εξαιτίας του γεγονότος ότι οι φυλακισμένοι είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι, ό,τι κάνουμε εδώ … ρυθμίζεται από τον νόμο αλλά και τις δικές μας πρακτικές».
Όπως τα πρόσθετα κάγκελα που υπάρχουν παντού για να δημιουργούν χώρους εντός χώρων και να απομονώνουν τα κελιά από πόρτες, παράθυρα και διαδρόμους. Όπως η έλλειψη εξαερισμού και οτιδήποτε θα μπορούσε να λειτουργήσει ως τούνελ.
Όπως το γεγονός ότι οι τρόφιμοι συνοδεύονται πάντα σε κάθε τους δραστηριότητα. Και μεταφέρονται με χειροπέδες και σκυμμένοι από τη μέση και πάνω. Ακόμα και τα μάτια τούς δένουν, ώστε κανείς να μην πάρει χορταστικές ματιές για το πώς είναι δομημένη η φυλακή.
Γι’ αυτό και το «Μαύρο Δελφίνι» έχει άλλη μια φήμη, πέρα δηλαδή από το γεγονός ότι κανείς δεν έχει αποδράσει και δεν φαίνεται άλλωστε πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο στο άμεσο μέλλον. Τη φήμη ότι την ώρα που εκτίουν τις ισόβιες ποινές τους, οι περισσότεροι έγκλειστοι δείχνουν μεταμέλεια!
Όποιος μετανοήσει άλλωστε και το φανερώσει έμπρακτα, θα αρχίσει να ζει κάπως ανθρώπινα, αποκτώντας πρόσβαση στη βιβλιοθήκη αλλά και απολαμβάνοντας τηλεόραση στο κελί του. Τώρα θα μπορούν να τον επισκέπτονται οι οικείοι του τέσσερις φορές τον χρόνο, αλλά και να μιλά στο τηλέφωνο μια στο τόσο.
Το 24ωρο κύκλωμα τηλεόρασης δεν κλείνει όμως ποτέ. Ούτε και τα φώτα των κελιών. Έτσι διατηρεί το ρεκόρ του το «Μαύρο Δελφίνι» για πενήντα κοντά χρόνια χωρίς καμία απόδραση…
