Η «Απογευματινή» είναι η παλαιότερη εν ζωή ακόμα εφημερίδα όχι απλά της Ομογένειας αλλά και της Τουρκίας και εκπέμπει σήμα για βοήθεια από την Ελλάδα. Αποστολή του newsbeast.gr στην Τουρκία Ρεπορτάζ: Μαρίνος Γκασιάμης Βίντεο / Φωτογραφίες: Γιάννης Κέμμος Μας μίλησε σχετικά με αυτήν ο εκδότης και συντάκτης της πλέον, Μιχάλης Βασιλειάδης, που μας υποδέχθηκε στα γραφεία της εφημερίδας που δυστυχώς λόγω οικονομικών δυσχερειών, στεγάζονται πλέον στο σπίτι του εκδότη. Μαζί με την «Τζουμχουριέτ», η «Απογευματινή» είναι οι δύο παλαιότερες εφημερίδες της Τουρκίας, μας τόνισε ο κ. Βασιλειάδης, που συμπλήρωσε πως και οι δύο ιδρύθηκαν αμέσως μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας από τον Μουσταφά Κεμάλ. Μέχρι σήμερα η «Απογευματινή» συνεχίζει να εκδίδεται κάθε μέρα. Η πορεία της εφημερίδας υπήρξε πάντοτε συνυφασμένη με την κατάσταση της Ομογένειας. Όταν αυτή είχε καλές ημέρες, η «Απογευματινή» επίσης ήταν στις καλές της εποχές. Το σημαντικό μας τόνισε ο κ. Βασιλειάδης, είναι ότι στις σελίδες της εφημερίδας μπορεί να βρει κανείς όλη την ιστορία της Ομογένειας από το 1925 μέχρι σήμερα. Η κάλυψη αυτών των ετών έγιναν από την εφημερίδα τόσο ειδησεογραφικά όσο και μέσω διαφημίσεων και καταχωρήσεων από Ομογενείς. Το… motto της «Απογευματινής» είναι «Ουδείς γεννάτε, ουδείς αποθνήσκει, άνευ της Απογευματινής». Αυτό συμβαίνει διότι σε όλες αυτές τις δεκαετίες οι γεννήσεις, οι βαπτίσεις, οι αρραβώνες, οι γάμοι, οι θάνατοι, τα μνημόσυνα, οι εκδηλώσεις των διαφόρων σωματείων, σχολείων και αθλητικών συλλόγων της Ομογένειας είναι γραμμένες στην «Απογευματινή».
Αυτό που αξίζει να επισημανθεί είναι ότι τα πρώτα χρόνια της έκδοσης της η «Απογευματινή» ξεπερνούσε σε πωλήσεις φύλλων την «Τζουμχουριέτ» καθώς η τουρκική εφημερίδα μέχρι το 1928 εκδιδόταν στην παλαιά τουρκική αλφάβητο με τους αραβικούς χαρακτήρες τους οποίους αδυνατούσαν να την διαβάσουν οι τούρκοι πολίτες που στην πλειοψηφία τους ήταν εκείνα τα χρόνια επί της ουσίας αναλφάβητοι. Η κατάσταση άρχισε να αλλάζει υπέρ της «Τζουμχουριέτ» μετά το 1928 όταν η Τουρκική Δημοκρατία υιοθέτησε το λατινικό αλφάβητο σύμφωνα με τις προσταγές του Κεμάλ. Η «Απογευματινή» παραλίγο να αφανιστεί στα Σεπτεμβριανά όταν εκδηλώθηκε το μεγάλο πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Τα γραφεία της ήταν τα μόνα που γλύτωσαν λόγω του ότι ήταν δίπλα στο προξενείο της Σοβιετικής Ένωσης. Η εφημερίδα συνέχισε να καταγράφει τον παλμό της Ομογένειας αλλά και της Τουρκίας από τα γραφεία της μέχρι και πριν από δύο χρόνια περίπου όταν ένας νόμος έδινε το δικαίωμα στους ιδιοκτήτες κτιρίων να ανεβάσουν το ενοίκιο όσο επιθυμούσαν. Το αποτέλεσμα ήταν οι ιδιοκτήτες του κτιρίου της «Απογευματινής» να δεκαπλασιάσουν το ενοίκιο με αποτέλεσμα ο κ Βασιλειάδης να αναγκαστεί να περιορίσει τις λειτουργίες της εφημερίδας από το σπίτι του. Οι μόνοι εργαζόμενοι σε αυτή είναι ο ίδιος ο Μιχάλης Βασιλειάδης και ο γιος του. Ο Μιχάλης Βασιλειάδης κλήθηκε να αναλάβει το τιμόνι της εφημερίδα όταν αυτή ψυχορραγούσε την δεκαετία του ’90 πουλώντας τότε μόλις 80 φύλλα. Σήμερα μέσα από προσπάθεια έχει φτάσει τα 600 φύλλα ενώ παράλληλα διατηρεί και ένα γκρουπ 2500 ατόμων όπου η εφημερίδα φτάνει μέσω pdf. Ρωτήσαμε τον Μιχάλη Βασιλειάδη αν έχει νοιώσει να κινδυνεύει το τελευταίο χρονικό διάστημα και αυτός με ένα ελαφρύ μειδίαμα μας επεσήμανε «μόνο το τελευταίο;» Το 1964, μας επεσήμανε, παραπέμφθηκε σε δίκη ως διασπαστής της εθνικής ενότητας της Τουρκίας, επειδή χρησιμοποίησε την λέξη «Ρωμιός» που ήθελαν να την απαγορεύσουν. Η δίκη του κράτησε δέκα χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια αγωνίστηκε στα δικαστήρια χωρίς δικηγόρους, καθώς οι μεν «Ρωμιοί» δικηγόροι δεν τον αναλάμβαναν επειδή φοβούνταν οι δε Τούρκοι επειδή θεωρούσαν ότι θα έχει αντίκτυπο στην πελατεία τους. Στο τέλος της συνέντευξης τον ρωτήσαμε αν είχε κάποιο μήνυμα για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Μας απάντησε ότι η Ελλάδα περνάει δύσκολες μέρες και μετά από δική μας επιμονή μας είπε: «Η Ελλάδα τί θέλει από εμένα; Στέλνει μηνύματα σε μένα. Μέχρι το 2011 η Ελλάδα φρόντιζε να έχει ένα στήριγμα η «Απογευματινή», μετά από εκεί αυτό μηδενίστηκε και τώρα η «Απογευματινή» προσπαθεί να σταθεί στα πόδια με 18ωρη εργασία δική μου και του γιού μου και με πολύ ισχνές δυνατότητες. Οι κοινότητες έχουν τις αγγελίες τους. Παλαιότερα δεν έπαιρνα λεφτά (σ.σ για τις καταχωρήσεις) από τις κοινότητες, τώρα αναγκαστικά κατά κάποιο τρόπο στηρίζουν. Αν η κα Λαγκάρντ επιτρέψει στην Ελλάδα κάποια στιγμή να στηρίξει αυτούς που προσπαθούν στο εξωτερικό θα χαρώ ιδιαίτερα».
Αναχωρήσαμε για τον επόμενο σταθμό της αποστολής μας στην Τουρκία με μια αίσθηση θλίψης καθώς αν σιωπήσει η «Απογευματινή» αυτό θα είναι απώλεια για τον Τύπο, για την Ομογένεια, για την Ελλάδα, για την συλλογική μνήμη…
