Ο μικρότερος αδελφός του υποψήφιου της κεντροδεξιάς είναι πιανίστας της τζαζ, αφοσιωμένος στις νότες του. Ένα είδος επαναστάτη που μοιάζει εμφανισιακά με τον πολιτικό αδερφό του.

«Δεν ήταν εύκολο, αλλά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της οικογενειακής μου κατάστασης αρχίζουν να εξισορροπούν μέσα μου και νοιώθω υπέροχα να έχω έναν αδελφό σαν αυτόν (εννοεί τον Φρανσουά), χωρίς καμία σκιά επάνω του και χωρίς βαρίδια στα πόδια του». Τη δήλωση αυτή είχε κάνει το 2012 πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο με τη νύφη του Πενέλοπε, γράφει το Nouvel Observateur που επικαλείται το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Λόγω των πυκνών φρυδιών του και της εξαιρετικής ομοιότητάς του με τον διάσημο πολιτικό αδελφό του, ο Ντομινίκ Φιγιόν αρέσκεται να επαναλαμβάνει μια πρόταση που ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία: «Εάν βάλω κουστούμι και τραβήξω στο πλάι την χωρίστρα, θα πεθάνω».

Γεννημένος το 1968 (χρονιά-ορόσημο στη νεότερη πολιτική ιστορία της Γαλλίας), ο Ντομινίκ Φιγιόν έχει κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους, εκ των οποίων ο τελευταίος έχει τίτλο «Γεννημένος το ’68».

Δεν κρύβει ότι λατρεύει την τζαζ, αυτήν την υπερ-ελεύθερη μουσική, δύσκολη για πολλούς, έξω από νόρμες και σύνορα, δομημένη στην ελευθερία αυτοσχεδιασμού του ενός σε συνεργασία με τους υπόλοιπους μουσικούς. Εν συντομία, μια τέχνη που στόχο έχει την πλήρη ενασχόληση τού να αναζητάς ελεύθερα, να καινοτομείς, να εκφράζεσαι, όπως έχει πει ο Φρανσουά Φιγιόν αναφερόμενος, σε κάτι άλλο βέβαια, στο βιβλίο του «Faire».

Ο Ντομινίκ μεγάλωσε σε προάστιο της Σαρτ ακούγοντας τους δίσκους των μεγάλων αδελφών του, Πιερ, Αρνό και Φρανσουά και ονειρευόταν να γίνει «ερμηνευτής ερωτικών τραγουδιών» αν και τραγουδά φάλτσα, όπως ομολογεί. Την εποχή εκείνη ο νεαρός Ντομινίκ μαγεύεται από τους Beatles, Pink Floyd, Jeffrson Airplane.

Ανακαλύπτει την μαύρη αμερικάνικη μουσική την ημέρα που ο Φρανσουά, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες φέρνει στο σπίτι τον δίσκο του Μάικλ Τζάκσον «Off the Wall». Τον συναρπάζει το τραγούδι «Don’t Stop ‘til You Get Enough».

Στα 17 του ο αυτοδίδακτος μουσικός ξεκόβει από την ροκ, πουλάει το συνθεσάιζερ και τα ντραμς του για να στραφεί στη βραζιλιάνικη μουσική… που ανακάλυψε χάρη στο τραγούδι «Fais comme l’oiseau» του γνωστού γάλλου μουσικοσυνθέτη Μισέλ Φιγκέν. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι διασκευή του βραζιλιάνικου «Você Abusou». Ωραία όλα αυτά, χάνει όμως δύο φορές το επίδομα ανεργίας μετά την άρνησή του να πιάσει δουλειά.

Οι φιλίες του είναι μακριά από εκείνες της πολιτικής του οικογένειας. Είναι κυρίως από τον κόσμο της μουσικής, αν και αυτοί ανήκουν σε διαφορετικά ιδεολογικά επίπεδα. Εδώ μιλάμε για μελωδίες, όχι για παλινωδίες.

Ζει σε ένα μικρό χωριό 1.507 κατοίκων, στο Loges-en-Josas, αρκετά έξω από τις Βερσαλλίες, το οποίο μοιάζει αρκετά με την Ουαλία, πατρίδα της νύφης του -συζύγου του Φρανσουά, Πενέλοπε. Η δήμαρχος της περιοχής είναι υπεύθυνη για την τοπική αυτοδιοίκηση στο « σχέδιο-ορόσημο» του Φρανσουά Φιγιόν. Στο μέρος αυτό όμως έζησε και ο ποιητής του Μεσαίωνα, Φρανσουά Βιγιόν, ο κατά τον Ρεμπώ γενάρχης των «καταραμένων ποιητών». Ποιητής που ανάλωσε την ζωή του στις φυλακές, λόγω της άσωτης ζωής του.

Ο Ντομινίκ έχει τουλάχιστον δύο κοινά σημεία με την νύφη του, τη «διακριτική» Πενέλοπε Φιγιόν. Όπως εκείνη, δεν ενδιαφέρεται για την πολιτικολογία. Επίσης δεν γνωρίζει τον πρώην διευθυντή του πολιτιστικού περιοδικού Revue des deux mondes, Μισέλ Κρεπού.

Τέλος ο Ντομινίκ, λόγω και της ιδιότητάς του ως μουσικού, τηρεί σιγή ιχθύος αφότου ξέσπασε το σκάνδαλο με τις αποκαλύψεις της εφημερίδας «Canard enchaîné» για τον αδελφό του, ενώ έκτοτε δεν έχει εμφανισθεί δημοσίως στο πλάι του. Εκκωφαντική σιωπή. Σιωπή η οποία, όπως λένε, αρχίζει να έχει βαρύτητα.