Το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί για το πλήγμα που δέχθηκαν οι συντηρητικοί στις χθεσινές περιφερειακές εκλογές του Βερολίνου δήλωσε σήμερα πως αποδέχεται η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ. Στη χθεσινή εκλογική διαδικασία, οι ψηφοφόροι τιμώρησαν το κόμμα της για τη φιλική προς τους πρόσφυγες μεταναστευτική πολιτική της. Η Μέρκελ δήλωσε πως, αν μπορούσε, θα γύριζε πίσω τον χρόνο για να είναι καλύτερα προετοιμασμένη για την εισροή περίπου ενός εκατομμυρίου μεταναστών που πλημμύρισαν πέρυσι τη Γερμανία, προσθέτοντας πως, αν γνώριζε πόσο οι άνθρωποι ήθελαν να αλλάξει τη μεταναστευτική πολιτική της, θα εξέταζε το ενδεχόμενο αυτό. Η καγκελάριος φάνηκε ιδιαίτερα συμφιλιωτική και πρόσθεσε πως, αν η επιθυμία του γερμανικού λαού είναι να μην κατακλυστεί η χώρα με ανεξέλεγκτη και χωρίς ρυθμίσεις μετανάστευση, «τότε αυτό είναι ακριβώς για το οποίο μάχομαι».

«Διπλά οδυνηρή» η ταπείνωση

Το ασυνήθιστο αποτέλεσμα της κάλπης στο Βερολίνο, που στέλνει έξι κόμματα στην τοπική Βουλή και δρομολογεί συνασπισμό με αριστερό πρόσημο, κυριαρχεί σήμερα στον γερμανόφωνο τύπο, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle. Η Frankfurter Allgemeine εστιάζει στο πολιτικό πλήγμα που δέχθηκαν οι χριστιανοδημοκράτες (CDU), οι οποίοι όχι μόνο αποχωρούν, κατά πάσα πιθανότητα, από την κυβέρνηση, αλλά και βλέπουν τα ποσοστά τους να υποχωρούν κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες: «Είναι διπλά οδυνηρή η ταπείνωση του Βερολίνου για την CDU. (Η οποία) όχι μόνο δεν είχε βρει αντίδοτο για τη στρατηγική τού έως σήμερα κυβερνητικού της εταίρου να την προβάλλει ως αποδιοπομπαίο τράγο για κάθε πιθανή παράλειψη στην τοπική πολιτική, αλλά και διαπιστώνει ότι δεν μπορείς να κυβερνήσεις κόντρα στη σοσιαλδημοκρατία». Η συντηρητική Die Welt του Βερολίνου εκφράζει δυσαρέσκεια για τον διαφαινόμενο σχηματισμό κυβέρνησης με τη συμμετοχή σοσιαλδημοκρατών (SPD), Πρασίνων και της Αριστεράς (Die Linke). Σε σχόλιό της επισημαίνει ότι αυτή η κυβέρνηση θα ήταν «ικανή να αναδείξει ό,τι χειρότερο έχουν να επιδείξουν τα τρία καθ΄οιονδήποτε τρόπο αριστερά κόμματα. Είναι το τελευταίο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η πόλη. Αν και έχουν περάσει 27 ολόκληρα χρόνια από την πτώση του Τείχους, το Βερολίνο παραμένει μία διαιρεμένη πόλη: στο ανατολικό Βερολίνο πολλοί είναι εκείνοι που δεν έχουν αποδεχθεί τον ομαλό πραγματισμό του πολιτικού Κέντρου, αλλά αμφισβητούν το σύστημα συνολικά και απλουστευτικά. Άλλοι από αριστερά και άλλοι από δεξιά». Σε μία πιο ήπια προσέγγιση η Süddeutsche Zeitung επισημαίνει ότι «η Γερμανία δεν γίνεται λιγότερο δημοκρατική, επειδή τώρα χρειάζονται τρία κόμματα αντί για δύο, προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση». Κατά τα άλλα, η εφημερίδα εστιάζει στα υψηλά ποσοστά του ξενοφοβικού κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) και επισημαίνει: «Η επιτυχία της AfD αποτελεί μήνυμα αφύπνισης, που μας λέει ότι μία φιλελεύθερη κοινωνία δεν είναι αυτονόητη. Ούτε ο σεβασμός απέναντι στις μειονότητες (και όχι μόνο τους πρόσφυγες) είναι αυτονόητος. Όπως και δεν είναι αυτονόητο ότι η δημοκρατία αρέσει σε όλους». Μία διαφορετική ματιά από την αυστριακή Der Standard: η εφημερίδα θεωρεί ότι στην πραγματικότητα η AfD δεν κατάφερε να πετύχει τον στόχο της, δηλαδή ένα ποσοστό αντίστοιχο με το 20% που είχε συγκεντρώσει πριν από δύο εβδομάδες στις τοπικές εκλογές του Μεκλεμβούργου. «Πρώτα το Σβερίν, τώρα το Βερολίνο. Αυτό ήταν το σύνθημα της AfD τις τελευταίες ημέρες πριν από την κάλπη. Ο στόχος ήταν να εδραιωθεί στη δεύτερη θέση και στη γερμανική πρωτεύουσα, όπως είχε γίνει πριν από 14 μέρες στο Μεκλεμβούργο-Πομερανία, όπου το κόμμα αναρριχήθηκε από το μηδέν στο 20,8%. Αλλά στο Βερολίνο η μέθη της νίκης δεν ήταν τόσο συναρπαστική. Γιατί το Βερολίνο είναι αλλιώς». Ποια εικόνα θα παρουσιάζει σε μερικά χρόνια η γερμανική πρωτεύουσα; Σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει η Berliner Zeitung, η οποία παράλληλα προεξοφλεί τη μετεκλογική συμμαχία των σοσιαλδημοκρατών, των Πρασίνων και της Αριστεράς: «Στα επόμενα πέντε χρόνια θα κριθεί αν το Βερολίνο εξελιχθεί σε αδηφάγο τέρας ή σε μία δημιουργική μητρόπολη. Θα μπορούσαμε να αποτελούμε πρότυπο για τη συμβίωση διαφορετικών πολιτισμών, για την παροχή βοήθειας προς τους πρόσφυγες και την ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία. Το Βερολίνο μπορεί να είναι μία πόλη ανεκτική και ασφαλής για τους κατοίκους της. Μία πόλη που θα προσφέρει στήριξη στον πολίτη, όταν τη χρειάζεται, αλλά θα τον αφήνει ήσυχο, όταν μπορεί να τα καταφέρει και μόνος του».