Ο ίδιος ο γαμπρός του Καρλ Μαρξ, ο ανατρεπτικός Πολ Λαφάργκ, έγραφε στο σκανδαλιστικό πόνημά του «Το δικαίωμα στην τεμπελιά»: «Μια αλλόκοτη τρέλα διακατέχει τις εργατικές τάξεις των εθνών στα οποία βασιλεύει ο καπιταλιστικός πολιτισμός. Η τρέλα αυτή είναι ο έρωτας για τη δουλειά, το θανατηφόρο πάθος για τη δουλειά, που φτάνει μέχρι την εξάντληση των ζωτικών δυνάμεων του ατόμου και των απογόνων του». O Λαφάργκ συνόψισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ανθρώπινη προδιάθεση για ραχάτι και ανεμελιά δηλαδή, ως ο άλλος εαυτός του καθενός μας! Γιατί όλοι ξέρουμε ότι οι δουλειές στο σπίτι πρέπει να γίνουν άμεσα, όλοι ωστόσο επιλέγουν να κάνουν κάτι άλλο (ή ακόμα και τίποτα) στη θέση τους. Όλοι έχουμε κάποια προθεσμία να προλάβουμε, αν και πιθανότατα θα μας πάρει ο ύπνος στον καναπέ με τα πατατάκια αγκαλιά. Τέτοια ωραία πράγματα! Βέβαια, είναι άλλο να εμπιστεύεσαι την τεμπελιά σου και να την κάνεις σλόγκαν ζωής και άλλο να φτάνεις το πράγμα στα ακρότατα όριά του, όπως οι παρακάτω κύριοι δηλαδή, που έκαναν το πράγμα σωστή επιστήμη και σχολείο φυσικά για όλους…
Ο Ρίτσαρντ Σέρινταν και ο επανακαθορισμός του όρου «χαμένες προθεσμίες»
Ο πιο τεμπέλης πρωθυπουργός της Βρετανίας
Ο Τζορτζ Άκερλοφ μετέτρεψε την αναβλητικότητα σε γνωστικό αντικείμενο(!)
Ο Ντάγκλας Άνταμς αναβάλει το δικαίωμα στην παραγωγικότητα
Ο Ντα Βίντσι μετέτρεψε την αναβλητικότητα σε μεγαλοφυΐα