Την ώρα που ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών οφείλει να είναι διαρκής και ασίγαστος, υπάρχει μια μακρά σειρά από χώρες που αντιμετωπίζουν το θέμα με δρακόντεια αυστηρότητα.
Κι αν ο παγκόσμιος δημόσιος διάλογος για την αποποινικοποίηση των ψυχοτρόπων ουσιών φαίνεται να αποδίδει καρπούς στις ΗΠΑ και σε αρκετές λατινοαμερικάνικες δημοκρατίες, δεν ζουν όλοι στο Κολοράντο ή την Ουρουγουάη.
Όποιος πιαστεί με μικροποσότητες απαγορευμένων ουσιών στις πιο σκληρές διωκτικά χώρες του πλανήτη, θα έρθει αντιμέτωπος με ποινές που λογίζονται υπερβολικές και κατάφωρα ακραίες, προκαλώντας τελικά τα ακριβώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα…
Ιαπωνία
Την ώρα που η χώρα αποτελεί προπύργιο πια του δυτικού τρόπου ζωής, δεν έχει υιοθετήσει σε όλα το μοντέλο της Δύσης. Παυσίπονα, αποσυμφορητικά, ακόμα και αγωγές για την αλλεργία συνεχίζουν να θεωρούνται κοινωνικά ανήθικα και ποινικά κολάσιμα σαν τα παραισθησιογόνα και τα οπιούχα. Πολλά νόμιμα σε εμάς φάρμακα θεωρούνται παράνομα και αν βρεθούν στις βαλίτσες του τουρίστα, τότε εκείνος αντιμετωπίζει πολυετείς ποινές φυλάκισης.
Και σε μια χώρα που το ποσοστό καταδίκης για ναρκωτικές ουσίες αγγίζει το 99,9%, τη φυλακή δεν τη γλιτώνει ο κάτοικος ή ο επισκέπτης με τίποτα. Οι Αρχές έχουν μάλιστα το δικαίωμα να κρατήσουν τον ύποπτο για 30 μέρες, μέχρι να αποσπάσουν την πολυπόθητη ομολογία…
Βιετνάμ
Μπορεί οι πολιτικές του Βιετνάμ κατά των ναρκωτικών να μοιάζουν στον εξωτερικό παρατηρητή εξαιρετικά προοδευτικές, μιας και εδώ όσοι συλλαμβάνονται με μικροποσότητες στέλνονται σε κέντρα αποτοξίνωσης παρά στη φυλακή, είναι όμως όσα εκτυλίσσονται στις κλινικές αυτές που κάνουν το πράγμα σωστό εφιάλτη. Γιατί στο Βιετνάμ το «κέντρο αποτοξίνωσης» είναι ένας ευφημισμός για τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.
Οι εθισμένοι κλείνονται εκεί χωρίς ορισμένη ημερομηνία απελευθέρωσης και παράγουν προϊόντα για λογαριασμό πολυεθνικών εταιριών, μέσα σε καθεστώς κακοποίησης που έχει κάνει συχνά μη κυβερνητικές οργανώσεις να χαρακτηρίσουν τα κέντρα «κολαστήρια». Οι βίαιες εξεγέρσεις στα διαβόητα αυτά κέντρα αποτοξίνωσης δεν λείπουν φυσικά, ρίχνοντας χοντρό αλάτι στις πληγές του συστήματος…
Κίνα
Όχι και τόσο παλιά, η Κίνα κρατούσε τα ηνία στις εκτελέσεις παραβατών που είχαν να κάνουν με τον κόσμο των ναρκωτικών. Συνεχίζει βέβαια να εκτελεί τους διακινητές και τους εμπόρους, αν και η στάση της απέναντι στους χρήστες έχει γίνει πιο ανεκτική, μέχρι ενός σημείου φυσικά. Το Πεκίνο φαίνεται να ακολουθεί πλέον το μοντέλο του Βιετνάμ, αν και έχει πάει το πράγμα πολύ πιο μακριά.
Την ώρα που η κατοχή παραμένει με το γράμμα του νόμου μικρό αδίκημα, είναι στη διακριτική ευχέρεια των διωκτικών αρχών να αποφασίσουν αν ο συλληφθείς είναι χρήστης ή όχι. Όποιος αποτύχει στις μη ιατρικές δοκιμασίες και τον σχεδόν αυθαίρετο χαρακτηρισμό, καταδικάζεται στα γρήγορα σε ποινή τριών ετών σε κέντρο αποτοξίνωσης και άλλα τρία μετά σε κέντρα «κοινοτικής αναμόρφωσης», περνώντας έτσι έξι χρόνια σε καθεστώς εγκλεισμού για ένα έγκλημα που η Κίνα ομολογεί στον ποινικό της κώδικα ότι δεν είναι βαρύ…
Σιγκαπούρη
Σε μια χώρα που οι νόμοι παραμένουν παροιμιωδώς σκληροί, ο χαρακτηρισμός «έμπορος ναρκωτικών» δεν μοιράζεται τίποτα κοινό με τις χώρες της Δύσης. Ακόμα και ελάχιστα γραμμάρια ινδικής κάνναβης κατατάσσουν τον πολίτη στην κατηγορία του διακινητή ναρκωτικών και οι Αρχές σπεύδουν να αποδώσουν τη ρετσινιά ακόμα και σε απλούς χρήστες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τώρα ακόμα και θανατική καταδίκη.
Ακόμα κι αν γλιτώσει βέβαια ο παραβάτης την εκτέλεση, θα περάσει σίγουρα πολλά πολλά χρόνια στη φυλακή…
Ντουμπάι
Το εμιράτο διαθέτει μια σειρά από εξαιρετικά εξοντωτικούς νόμους κατά της κατοχής ναρκωτικών. Κι ενώ πιθανότατα θα αποφύγει ο χρήστης τη θανατική ποινή, θα περάσει αρκετά χρόνια σε βάρβαρες συνθήκες εγκλεισμού, καθώς ο όρος «κατοχή» είναι εδώ τόσο γενικός που καταντά σωστή κωμωδία. Αν συλληφθεί κάποιος και βρεθούν στον οργανισμό του ίχνη ναρκωτικών ουσιών, τότε διώκεται για κατοχή και καταδικάζεται αναλόγως!
Και βέβαια ο χαρακτηρισμός «ναρκωτικές ουσίες» αποδίδεται σε όλα τα φάρμακα, ακόμα και την παρακεταμόλη. Παίρνεις ένα παυσίπονο για τον πονοκέφαλο δηλαδή και βρίσκεσαι μαγικά πίσω από της φυλακής τα κάγκελα. Το Ντουμπάι συνηθίζει πάντως να απελευθερώνει τους ξένους παραβάτες πριν ολοκληρώσουν την ποινή τους, αν και το ενδεχόμενο να περάσεις εφτά μήνες στη φυλακή επειδή κατάπιες δυο ασπιρίνες στο αεροπλάνο παραμένει ανατριχιαστικό…
Ινδονησία
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Τζακάρτα θα αντικρίσει ο τουρίστας τις χαρωπές επιγραφές που τον ενημερώνουν ότι αν βρεθούν ίχνη απαγορευμένων ουσιών στο αίμα του, τότε έχει υπογράψει τη θανατική του καταδίκη. Η ανοχή της χώρας στα ναρκωτικά είναι μηδενική και η Ινδονησία φτάνει πολύ μακριά για να κρατήσει τον πληθυσμό της μακριά από τη μάστιγα.
Η κατοχή μικροποσότητας οποιουδήποτε ναρκωτικού, πόσο μάλλον η διακίνηση, τιμωρείται με ποινές δεκαετιών και συχνότατα με θάνατο. Τροπολογία του 2009 αναγκάζει πλέον τους γονείς να καταδίδουν τα παιδιά τους αν κάνουν χρήση ουσιών, αλλιώς θεωρούνται και οι ίδιοι συνεργοί στο έγκλημα. Εξοντωτικές ποινές σε οικογένειες ολόκληρες είναι πλέον κοινός τόπος.
Ακόμα σκληρότερος είναι ίσως ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η Ινδονησία τον εθισμό. Δεν είναι παρά ένα έγκλημα που επισύρει συχνά τον θάνατο, ακόμα και αν πρόκειται για ξένους υπηκόους ή ανθρώπους με νοητικά προβλήματα. Το 2015, για παράδειγμα, η Ινδονησία εκτέλεσε με καμάρι δύο αυστραλούς τουρίστες και έναν πνευματικά άρρωστο Βραζιλιάνο για κατοχή ουσιών, παρά τα επίσημα διαβήματα των χωρών τους…
Ιράν
Το Ιράν διαθέτει ίσως την παγκόσμια πρωτοτυπία να διαθέτει νόμους που είναι ταυτοχρόνως απίστευτα σκληροί και αλλόκοτα προοδευτικοί! Κατά πρώτο, το Ιράν εκτελεί έναν εντυπωσιακό αριθμό διακινητών ναρκωτικών κάθε χρόνο, την ίδια ώρα που το 60-70% του πληθυσμού των φυλακών της απαρτίζεται από καταδίκες ναρκωτικών. Παράλληλα και χωρίς ίχνος φυσικά αντίφασης, το Ιράν διαθέτει τις περισσότερες θεραπευτικές δομές για τις εξαρτήσεις από κάθε άλλο κράτος της Γης, οι οποίες διανέμουν ακόμα και καθαρές σύριγγες στους χρήστες.
Η εσωτερική αυτή αντινομία έχει να κάνει με το ποιος ασκεί την πολιτική. Η τιμωρητική δίωξη επαφίεται στην κρατική αστυνομία, την ίδια ώρα που η χάραξη πολιτικής είναι έργο μιας νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που λειτουργεί πλήρως ανεξάρτητα από την ιρανική κυβέρνηση. Το συμβούλιο αυτό των σοφών πρότεινε πρόσφατα τη νομιμοποίηση της καλλιέργειας ινδικής κάνναβης και οπιούχων στη χώρα, στην προσπάθειά του να δώσει τέλος στον ιερό πόλεμο του Ιράν κατά των ναρκωτικών…
Ισλαμικό Κράτος
Το αυτοανακηρυγμένο χαλιφάτο είχε νόμους κατά των ναρκωτικών από την πρώτη στιγμή που άρχισε να καταλαμβάνει εδάφη για λογαριασμό της μαύρης σημαίας του. Όποιος συλληφθεί ακόμα και με ελάχιστα γραμμάρια ψυχαγωγικών ναρκωτικών μαστιγώνεται δημοσίως με 100 και περισσότερες βουρδουλιές, καθώς στον διεστραμμένο κόσμο του φονταμενταλισμού διάκριση δεν υπάρχει μεταξύ σκληρών και μαλακών ναρκωτικών: το ίδιο ξύλο θα φάει κάποιος είτε έχει κάνει χρήση οπιούχων είτε επειδή πιάστηκε να πίνει αλκοόλ ή να καπνίζει ένα τσιγάρο.
Εκτός βέβαια κι αν είναι τζιχαντιστής ο παραβάτης, εκεί το πράγμα αλλάζει άρδην! Οι αναφορές για χρήση ναρκωτικών μεταξύ των εξτρεμιστών μαχητών δίνουν και παίρνουν, όπως συνέβη εξάλλου και με τους μακελάρηδες του Παρισιού, οι οποίοι τα έβαλαν με την Πόλη του Φωτός για τα χαλαρά της ήθη. Κοκαΐνη και παραισθησιογόνα είναι στην ημερήσια διάταξη των τζιχαντιστών στρατιωτών. Ποιος θα περίμενε ότι θα ήταν τόσο υποκριτές δηλαδή…
Σαουδική Αραβία
Όταν μιλάμε για ναρκωτικά, καμιά χώρα δεν είναι πιο ανηλεής και ακραία από τη Σαουδική Αραβία, εκεί που η τυπική ποινή για οποιαδήποτε σύλληψη για ναρκωτικά ισοδυναμεί με δημόσια εκτέλεση. Δημόσια εκτέλεση που θυμίζει πολύ τον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα βέβαια, καθώς ο δράστης εκτελείται μέσα στο ξέφρενο πλήθος κάνοντας τη θανατική ποινή σωστό πανηγυράκι. Ή παιδική φιέστα, καθώς τα παιδιά παρακολουθούν πάντα τις μακάβριες εκδηλώσεις. Κι αν ο νεκρός είναι ακόμα πιο άτυχος, η σορός του θα μείνει εκτεθειμένη για καιρό, μπας και λειτουργήσει ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Είναι όμως και το άλλο: το απύθμενο βάθος που θα φτάσει η αστυνομία της Σαουδικής Αραβίας για να αποσπάσει την ομολογία του δράστη, είναι δεν είναι αληθής, και οι αναφορές εδώ δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. Κερασάκι στην τούρτα, το δικαστικό σύστημα, εκεί που ακόμα και όταν υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες για τη μη ενοχή του δράστη, ο δικαστής μπορεί κάλλιστα να τον καταδικάσει σε θάνατο όταν μιλάμε για εμπλοκή σε υπόθεση ναρκωτικών.
Στο πρώτο εξάμηνο του 2015, η Σαουδική Αραβία εκτέλεσε 100 εγκληματίες και οι περισσότεροι από τους μισούς εμπλέκονταν σε ιστορίες κατοχής μικροποσοτήτων…
