Το εξτρεμιστικό «κόκκινο» καθεστώς του μαοϊστή Πολ Ποτ, που έψαχνε να εγκαθιδρύσει μια αγροτική ουτοπία στην Καμπότζη, κυβέρνησε τη χώρα χοντρικά τέσσερα χρόνια (1975-1979), παρά το σύντομο όμως του διαστήματος κατάφερε να αφήσει μια τέτοιας έκτασης θηριωδία και κτηνωδία που ευτυχώς σπάνια έχει ξαναδεί ο πλανήτης. Οι κομμουνιστικές μεταρρυθμίσεις του Πολ Ποτ και η ηθελημένη κάθαρση της κοινωνίας από μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες που δεν χωρούσαν στα ανατριχιαστικά παραληρήματα του δικτάτορα θα άφηναν περισσότερους από 1,7 εκατ. ανθρώπους νεκρούς (σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις). Στην προσπάθεια «εξαγνισμού» της Καμπότζης και της κάθαρσής της από καπιταλιστικά συμφέροντα και ξένες επιρροές, εκατομμύρια άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να αφήσουν τις αστικές εστίες τους και να μετακομίσουν στην ύπαιθρο ζώντας πια κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Πολιτικοί αντιφρονούντες, διανοούμενοι αλλά και σύσσωμη η μεσαία τάξη εκτελέστηκαν μαζικά κατά εκατοντάδες χιλιάδες, την ίδια ώρα που άλλοι τόσοι πέθαναν από τις κακουχίες, τον λιμό και την εξοντωτική εργασία στη μεταρρυθμισμένη αγροτική οικονομία του Πολ Ποτ. Μέχρι να εισβάλει το Βιετνάμ στην Καμπότζη και να ανατρέψει τους Ερυθρούς Χμερ το 1979, η ζημιά είχε ήδη γίνει και ήταν ανεπανόρθωτη: περισσότερο από το 1/4 του πληθυσμού είχε εξοντωθεί και παραχωθεί σε μαζικούς τάφους που ονομάστηκαν «χωράφια του θανάτου»…
Η δυτική υποστήριξη των Ερυθρών Χμερ
Τα Χωράφια του Θανάτου
Οι βουδιστές μοναχοί της Καμπότζης
Οι μειονότητες της Καμπότζης
Η Φυλακή Ασφαλείας 21