Περίπου 40 αποπροσανατολισμένοι πρόσφυγες, αφού αποβιβάστηκαν από ένα λεωφορείο λίγο πριν από τα ξημερώματα σήμερα, διέσχισαν τελικά τα σύνορα της Σερβίας με την Κροατία, ακολουθούμενοι από εκατοντάδες άλλους, σε έναν δρόμο που θα μπορούσε να εξελιχθεί στην κεντρική μεταναστευτική αρτηρία από τα Βαλκάνια για τη Δυτική Ευρώπη.
Έχοντας μόλις ξυπνήσει, μετά το μακρύ ταξίδι τους από την ΠΓΔΜ στην πόλη Σιντ της Σερβίας, πάνω στα σύνορα, οι πρόσφυγες μοιάζουν να μην αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει, ούτε πού βρίσκονται. Ξέρουν μόνο ότι η Ουγγαρία, η χώρα για την οποία είχαν ξεκινήσει, έκλεισε τα σύνορά της και τώρα πρέπει να βρουν άλλον δρόμο για να συνεχίσουν τη μακριά πορεία τους.
«Δεν ξέρω τι να κάνω τώρα. Θα πάρουμε το καράβι;», ρωτάει ένας 35χρονος Μαυριτανός, ο Αμαντού, κατεβαίνοντας από το λεωφορείο.
Ο Αμαντού μένει άναυδος όταν μαθαίνει ότι η δική του ομάδα είναι η πρώτη που φτάνει στο Σιντ αφότου ξέσπασε η μεγαλύτερη μεταναστευτική κρίση στην Ευρώπη εδώ και 70 χρόνια.
Εδώ δεν υπάρχει ποτάμι για να το διασχίσουν με πλοίο. Μόνο ένας μακρύς δρόμος στον οποίο τους οδηγούν δύο Σέρβες, που αρνούνται να αποκαλύψουν τα ονόματά τους. «Φοβόμαστε για αυτούς, προσπαθούμε να τους οδηγήσουμε σε ασφαλή περιοχή», λένε απλά οι γυναίκες.
Αφού τους δείχνουν τον δρόμο που οδηγεί στα σύνορα με την Κροατία, σταματούν στην άκρη ενός αγρού, τους λένε να συνεχίσουν και εξαφανίζονται.
Οι πρόσφυγες, ορισμένοι εκ των οποίων κρατούν στην αγκαλιά τους μικρά παιδιά, ξεκινούν και πάλι την επίπονη πορεία τους, ανάμεσα σε δεντροστοιχίες και μονοπάτια. Οι ηλικιωμένες γυναίκες δυσκολεύονται να συνεχίσουν. Τα μεγαλύτερα παιδιά διασκεδάζουν μαζεύοντας δαμάσκηνα, σταματούν στην άκρη του δρόμου και τα απολαμβάνουν.
«Αισθανόμαστε πολύ άσχημα, είμαστε κατάκοποι. Δεν έχουμε ούτε νερό, ούτε τρόφιμα», λέει ο Ουάκαρ, ένας 26χρονος Πακιστανός. Όμως αφού έκλεισαν τα σύνορα στην Ουγγαρία «δεν έχουμε άλλη επιλογή», συνεχίζει.
Η ομάδα φτάνει τελικά στα σύνορα. Εδώ δεν υπάρχουν συρματοπλέγματα, μόνο μια πέτρα σηματοδοτεί πού τελειώνει η Σερβία και πού αρχίζει η Κροατία.
Ένα περιπολικό κάνει την εμφάνισή του. Αιφνιδιασμένοι, οι δύο αστυνομικοί που επιβαίνουν σ’ αυτό ζητούν από τον κόσμο να καθίσει στην άκρη και καλούν ενισχύσεις. Λίγο αργότερα καταφτάνει μια κλούβα και τους μεταφέρει στο αστυνομικό τμήμα του Τόβαρνικ. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, φορτηγάκια της αστυνομίας μεταφέρουν ομάδες προσφύγων στο τμήμα. Περίπου 400 είχαν καταγραφεί λίγο μετά το μεσημέρι.
Από την πλευρά της Σερβίας, κι άλλοι πρόσφυγες βγαίνουν στο δρόμο για την Κροατία. “Πείτε μου τι να κάνω, ψάχνω απεγνωσμένα να μάθω τι να κάνω, δεν ξέρω τίποτα για την Κροατία” λέει ένας Ιρακινός, ο 55χρονος Φαντλ Νουσρ, που δηλώνει ότι αντιμετωπίζει καρδιολογικά προβλήματα. Οι περισσότεροι από τους συντρόφους του δεν ενδιαφέρονται να μείνουν στην Κροατία, μολονότι η χώρα αυτή είναι μέλος της ΕΕ από το 2013. Ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να φτάσουν σε κάποια χώρα της βόρειας Ευρώπης.
«Θέλουμε να πάμε εκεί που υπάρχει ειρήνη», εξήγησε απλά ο Αμαντού.
