Στις αρχές Απριλίου, το μοντέλο με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και ακτιβίστρια για το θέμα της ασεξουαλικότητας, Yasmin Benoit, διοργάνωσε μια συζήτηση, η οποία μεταδόθηκε live streaming και στο πάνελ βρίσκονταν άτομα από το Βέλγιο, τη Βραζιλία, το Βιετνάμ, το Πακιστάν, το Νεπάλ και τη Νιγηρία. Όλοι τους αυτοπροσδιορίζονταν ως «ασέξουαλ» (ace) ή/και «αρομαντικοί» (aro).
Οι πανελίστες συζήτησαν τη συμμετοχή τους στην κοινότητα των ασέξουαλ στη χώρα τους, στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης για την πρώτη Διεθνή Ημέρα Ασεξουαλικότητας.
Οι εμπειρίες τους διέφεραν. Στο Βέλγιο, η Martine δήλωσε πως έχει βρει υποστήριξη από την κυβέρνησή της και την ευρύτερη LGBTQ+ κοινότητα της χώρας της. Από την άλλη, στη Νιγηρία νόμοι «ποινικοποιούν τις queer συγκεντρώσεις». Ανεξαρτήτως του σημείου του πλανήτη όμως, το ζήτημα της «ορατότητας» βρέθηκε στο επίκεντρο όλων των τοποθετήσεων.
Κοινές εσφαλμένες αντιλήψεις για την ασεξουαλικότητα
Πράγματι, η ασεξουαλικότητα – η έλλειψη ερωτικής έλξης προς κάποιο άτομο – έχει αποκληθεί «ο αόρατος προσανατολισμός», σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC.
Οι άνθρωποι μπορεί να μην πιστεύουν ότι κάποιος μπορεί να είναι πραγματικά ασέξουαλ ή απορρίπτουν την ασεξουαλικότητα γενικότερα. Κοινές εσφαλμένες αντιλήψεις για την ασεξουαλικότητα είναι ότι ισοδυναμεί με την αγαμία και ότι αποτελεί επιλογή (είναι στην πραγματικότητα ένας προσανατολισμός), λέει ο Michael Doré, μέλος της διεθνούς ομάδας Asexual Visibility and Education Network’s (AVEN).
Ορισμένοι επίσης λανθασμένα πιστεύουν ότι κάποιος είναι ασέξουαλ μόνο αν δεν έχει βιώσει ποτέ την εμπειρία της σεξουαλικής έλξης ή δεν έχει κάνει σεξ. Όμως η ασεξουαλικότητα είναι ένα φάσμα, στο οποίο κάποιοι μπορούν να αυτοπροσδιοριστούν ως demisexual, για παράδειγμα. Δεν είναι επίσης συνώνυμη με τον αρομαντισμό, που αφορά όσους δεν βιώνουν ρομαντική έλξη.
Παρά τη σύγχυση και την απόρριψη, οι φωνές των ασέξουαλ έχουν αρχίσει να γίνονται πιο δυνατές και να απαιτούν αναγνώριση στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας. Μεμονωμένα άτομα, ακτιβιστές και ομάδες άρχισαν να μοιράζονται τις ιστορίες τους σε μεγαλύτερα κοινά και να παρελαύνουν σε Pride σε όλο τον κόσμο.
Τώρα, οι προσπάθειες των ακτιβιστών επικεντρώνονται στη συνέχιση αυτής της προσπάθειας και στην ενίσχυση των ασεξουαλικών φωνών πέρα από τη Δύση και τις αγγλόφωνες χώρες, από όπου προέρχεται κατά κύριο λόγο ο ακτιβισμός και οι ιστορίες για την ασεξουαλικότητα.
