Την παράγουμε πολύ εύκολα και σε αφθονία αφού η πρώτη ύλη, τα σταφύλια υπάρχουν αρκετά εδώ και αιώνες στην Κρήτη.

Η απόσταξη της τσικουδιάς, παραδοσιακά γίνεται σε μεγάλα καζάνια (αποστακτήρες) σε οργανωμένους χώρους, με τραπέζια, πάγκους και νεροχύτη που έχει φροντίσει ο καζανάρης γι’ αυτά, γιατί ο κάθε ιδιώτης που θέλει να βγάλει την τσικουδιά του, πάει με την παρέα του, φίλους-κουμπάρους, κρατάνε κρέατα και μεζέδες και γίνεται μια μικρή ή μεγάλη γιορτή με λύρα χορό και τραγούδι μέχρι πρωίας.

Μπορούμε όμως κι εμείς να φτιάξουμε 2-3-5 κιλά τσικουδιά στο σπίτι μας, αρκεί να υπάρχει όρεξη και μεράκι για δημιουργία.

Χρειαζόμαστε:

Σταφύλια ώριμα και καθαρά, όσο πιο γλυκά είναι τα σταφύλια τόσο περισσότερη τσικουδιά θα δώσουν.
Δοχεία πλαστικά, ανοιχτά από πάνω και να κλείνουν με καπάκι.
Άμβυκα (αποστακτήρα), μπορούμε να βρούμε σε μαγαζί με γεωργικά εφόδια αλλά μπορούμε να φτιάξουμε και μόνοι μας με μια παλιά χύτρα ταχύτητος.
Γράδο μέτρησης οινοπνεύματος

Εκτέλεση:

Βήμα 1ο

Καθαρίζουμε τα σταφύλια από τυχών σάπιες ρόγες και αφαιρούμε τα τσάμπουρα (προαιρετικά, γιατί έχουν ξυλοκαϊνη που ‘βαράει’ στο κεφάλι να μην την μεταφέρουμε στο ποτό)

Βήμα 2ο

Πατάμε τα σταφύλια ίσα-ίσα να σπάσουν οι ρόγες και τα βάζουμε στο δοχείο.
Αφήνουμε 20-30 εκ. κενό από την κορυφή για να μην ξεχειλίσουν με το βρασμό.
Στρώνουμε από πάνω καθαρά και πλυμένα ταβλάκια και τα πλακώνουμε με επίσης καθαρές και πλυμένες πέτρες ή μάρμαρα. (δεν χρησιμοποιούμε μέταλλα !)
Σκεπάζουμε το δοχείο χωρίς να το σφραγίσουμε για να φεύγουν οι αναθυμιάσεις του βρασμού.
Τα ελέγχουμε κάθε μέρα, την πρώτη βδομάδα τουλάχιστον που ο βρασμός έχει φούρια, να έχει από πάνω μόνο ζουμί και όχι στράφυλα γιατί θα ξιδιάσουν και αντί ρακή θα βγάλουμε ξύδι.

Βήμα 3ο

Μετά από 30-40 μέρες που έχει ολοκληρωθεί ο βρασμός, έχουν μετατραπεί τα σάκχαρα σε οινόπνευμα, στήνουμε τον αποστακτήρα.
Βάζουμε στράφυλα στον αποστακτήρα ανακατεμένα με το ζουμί, τον σφραγίζουμε και τα βράζουμε σε μέτρια φωτιά.
Μόλις πάρει βράση, χαμηλώνουμε τη φωτιά για να γίνει αργά και αβίαστα η απόσταξη.
Ελέγχουμε το δοχείο με το νερό που περνάει το σπιράλ με τον ατμό, να είναι πάντα κρύο και το ανανεώνουμε, για να γίνεται πλήρης η υγροποίηση.
Το πρώτο αποστακτικό υγρό που θα τρέξει το πετάμε γιατί είναι οι υδρατμοί που υπήρχαν στον αποστακτήρα πριν αρχίσει να βράζει. Άλλωστε αν το μετρήσουμε με το γράδο θα δούμε ότι δεν έχει βαθμούς.
Αρχίζουμε να συλλέγουμε τη ρακή που είναι 25-28-30 βαθμούς. Αυτό εξαρτάται από το πόσο γλυκά ήταν τα σταφύλια, θα ξεκινήσει η ρακή με υψηλούς βαθμούς.
Όσο προχωράει η απόσταξη, οι βαθμοί χαμηλώνουν, θα κατέβουν στους 15-14-13 μέχρι να τρέχει πια νερό. Γιαυτό βάζουμε τη ρακή όλη μαζί σε ένα δοχείο και την μετράμε ανά διαστήματα και όταν δούμε ότι έχει γύρω στους 18-19 βαθμούς σταματάμε την απόσταξη.

Αν θέλουμε, κρατάμε λίγη ρακή από την πρώτη υψηλόβαθμη που θα τρέξει να την χρησιμοποιούμε για εντριβές, τώρα που το καθαρό οινόπνευμα είναι πανάκριβο, αυτή είναι η λεγόμενη πρωτόρακη.

Πηγή: greekmasa.gr