Η δασκάλα παρουσιάζει στους μαθητές ενός αμερικάνικου κολεγίου έναν καινούργιο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι.
Το μάθημα αρχίζει με ερωτήσεις αμερικάνικης ιστορίας.
-Για να δούμε πόσο καλοί είστε, λέει η δασκάλα.
-Ποιος είπε : δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο;
Κανείς δε σηκώνει το χέρι του εκτός από τον καινούργιο.
-Ο Πάτρικ Χένρι, το 1775, στη Φιλαδέλφεια, απαντά.
-Μπράβο Σουζούκι. Και ποιος είπε : Κυβέρνηση του λαού από το λαό και για το λαό; , ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
-Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863, στο Γκέτισμπουργκ”, απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
-Ντροπή! Ο Γιαπωνέζος Σουζούκι ξέρει την αμερικάνικη ιστορία καλύτερα από εσάς!
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια ψιλή φωνή από τα πίσω θρανία :
-Ρε, δε πάτε να πη….. όλοι, μα….. Γιαπωνέζοι!
-Ποιος το είπε αυτό; φωνάζει η δασκάλα.
Ο Σουζούκι χωρίς να περιμένει λέει :
-Ο στρατηγός ΜακΑρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982, στη γενική συνέλευση της General Motors. Η τάξη σιωπά.
-Θέλω να ξεράσω, ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
-Ποιος το πε αυτό; ξαναρωτάει η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι :
-Ο Τζόρτζ Μπούς ο πρώτος στον πρωθυπουργό Τανάκα, το 1991, στη διάρκεια δείπνου στο Τόκιο.
Δυο τρεις μαθητές ουρλιάζουν:
-Αι γαμήσου ρε μαλακισμένο Σουζούκι.
Ατάραχος ο Γιαπωνέζος :
-Βαλεντίνο Ρόσι, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, Ράλι Νότιας Αφρικής, 2002.
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές πετούν καρέκλες, η δασκάλα έχει λιποθυμήσει και ξαφνικά μπαίνει ο διευθυντής :
-Ε μα την παναγία, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο!
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι :
-Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης του!
