Ελληνικά χωριά που η εικόνα τους δε θυμίζει σε τίποτα τον προορισμό όπου βρίσκονται

Πόσες φορές έχετε βρεθεί σε κάποιον προορισμό και έχετε αναρωτηθεί «βρίσκομαι στο σωστό μέρος»; Σίγουρα ελάχιστες και σίγουρα θα είχατε επισκεφτεί κάποιον από τους οικισμούς που ακολουθούν παρακάτω.

Ο λόγος για πανέμορφα, γραφικά χωριά σε αγαπημένα και δημοφιλή ελληνικά νησιά που, όμως, δεν ταιριάζουν και δεν παραπέμπουν, αισθητικά όλα και ένα φιλοσοφικά, στον προορισμό όπου εντοπίζονται.

Λουτρό, Χανιά

Το παραθαλάσσιο χωριουδάκι στο νότιο τμήμα του νομού, 71 χλμ. από το κέντρο των Χανίων, αποτελεί φημισμένο παραθεριστικό θέρετρο, κυρίως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Μπορεί να έχει ένα δρόμο όλο κι όλο, «σπαρμένο» με ταβερνάκια, cafes και ενοικιαζόμενα δωμάτια, αλλά, μόλις το αντικρίσετε, δεν θα αναζητήσετε τίποτα παραπάνω.

Τα πάλλευκα σπιτάκια του θυμίζουν πολύ κυκλαδίτικο τοπίο «αγκαλιάζουν» το μικρό λιμανάκι, δημιουργώντας μια γραφική εικόνα που θα περιμένατε να συναντήσετε σε κάποιο αγαπημένο νησί των Κυκλάδων. Κι όμως βρίσκεστε στην Κρήτη. Στα αξιοθέατα του Λουτρού συγκαταλέγονται το κτίριο όπου στεγάστηκε το κυβερνείο κατά την Επανάσταση του 1821, τα ερείπια της αρχαίας Αράδαινας με την εκκλησία του Αρχάγγελου Μιχαήλ, καθώς και αυτά της Ανώπολης.

Αν έχετε ως βάση σας το Λουτρό, μπορείτε να εξερευνήσετε το φαράγγι της Σαμαριάς και της Αράδαινας ή να ανεβείτε στην Ανώπολη και να απολαύσετε τη μαγευτική θέα στο Λιβυκό πέλαγος.

Από εδώ, επίσης, αναχωρούν καραβάκια που θα σας μεταφέρουν στο νοτιότερο σημείο της Ευρώπης, το μικρό νησί της Γαύδου. Στο Λουτρό θα φτάσετε μετά από 20 λεπτά με καραβάκια που αναχωρούν από τα Σφακιά.

Αφιώνας, Κέρκυρα

Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της Κέρκυρας, σε μια υπέροχη τοποθεσία πάνω σε ένα ορεινό ακρωτήρι και αποτελεί έναν από τους παλαιότερους οικισμούς του νησιού.

Ο Αφιώνας, σύμφωνα με την παράδοση οφείλει την ονομασία του στην τοπική ποικιλία σταφυλιών, είναι ένα γραφικό και πολύχρωμο χωριό, με όμορφα σπίτια που ακολουθούν την τοπική αρχιτεκτονική, ωστόσο σε αρκετά σημεία του φέρνει στο νου εικόνες από Κυκλαδε, παλιά αρχοντικά και δαιδαλώδη πέτρινα καλντερίμια που καλούν τους επισκέπτες του χωριού να «χαθούν» στα σωθικά τους. Εντυπωσιακή είναι η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, χτισμένη το 1636, με το επιβλητικό πανύψηλο καμπαναριό της.

Σημείο αναφοράς του Αφιώνα η πανοραμική θέα προς τις παραλίες του Αρίλλα και του Αγίου Γεωργίου των Πάγων, το απέραντο γαλάζιο και τα Διαπόντια νησιά. Η δυτική τοποθεσία του χωριού εξασφαλίζει, επίσης, και ονειρική θέα στο μαγικό ηλιοβασίλεμα.

Ο βράχος όπου είναι χτισμένο το χωριό καταλήγει σε έναν μικρό ισθμό, με παραλίες εκατέρωθεν, γνωστό και ως Πόρτο Τιμόνι. Οι ακρογιαλιές δεν είναι ορατές από το χωριό και προσεγγίζονται μέσω μονοπατιών και μιας διαδρομής που διαρκεί περίπου 30-40 λεπτά. Τιρκουάζ πεντακάθαρα νερά, μικρά βότσαλα, πέτρες και βράχοι καλυμμένοι από την καταπράσινη φύση συνθέτουν το υπέροχο φυσικό σκηνικό της.

Δρυοπίδα, Κύθνος

Ακριβώς στο κέντρο της ενδοχώρας της Κύθνου, συναντάται το γραφικό χωριό Δρυοπίδα, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που δεν ακολουθεί τις τεχνοτροπίες της χαρακτηριστικής κυκλαδίτικης και το μοναδικό του νησιού που δεν είναι ορατό από τη θάλασσα.

Γνωστή και ως Χωριό, βρίσκεται σε ιδιαίτερα κομβικό σημείο, καθώς από εδώ ξεκινάνε όλες οι περιπλανήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις του νησιού όπως η Κανάλα, ο Άγιος Δημήτριος, τα Φλαμπούρια και οι περιοχές στο νότιο τμήμα της Κύθνου.

Αρχιτεκτονικά παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον, καθώς αν την παρατηρήσει κανείς θα δει ότι η αρχιτεκτονική των κτιρίων της διαφέρει αρκετά από την χαρακτηριστική κυκλαδίτικη. Διώροφα κτίρια με κεραμιδοσκεπές, τα οποία, κατά πολλούς, αποδίδονται στο ότι οι κάτοικοι του οικισμού διέθεταν ιδιαίτερη έφεση στην τέχνη της κεραμικής. Αυτός είναι και ο λόγος που το χωριό έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός.

Σημείο αναφοράς για το χωριό το σπήλαιο Καταφύκι, το οποίο βρίσκεται μέσα στη Δρυοπίδα, με τους εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας, ενώ τόσο επί Τουρκοκρατίας όσο και την περίοδο της γερμανικής κατοχής λειτουργούσε ως καταφύγιο.

Άλλα αξιόλογα σημεία του χωριού είναι το Βυζαντινό Μουσείο, που φιλοξενείται στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, το Λαογραφικό Μουσείο, καθώς και το Αγρομουσείο. Παράλληλα το ενδιαφέρον του κοινού τραβάει το Μνημείο των Πεσόντων, οι παλιοί ανεμόμυλοι (βρίσκονται σε λόφο λίγο έξω από τον οικισμό), καθώς και ο ναός του Αγίου Μηνά με το εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο.

Πέρδικα, Αίγινα

Στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού, και σε απόσταση 9 χλμ. από το λιμάνι της Αίγινας, συναντάται το πιο φησμισμένο ψαροχώρι της. Η Πέρδικα συγκαταλέγεται στους πιο δημοφιλούς προορισμούς του νησιού, ενώ αποτελεί αραξοβόλι για τους σκαφάτους που έρχοναι εδώ για να γευτούν τα ολόφρεσκα ψάρια της, για τα οποία και φημίζεται.

Στενά γραφικά δρομάκια και χαμηλά πάλλευκα σπίτια με ολάνθιστες αυλές οι οποίες επικοινωνούν μεταξύ τους, εικόνες που παραπέμπουν θα έλεγε κανείς σε κάποιο παραδοσιακό κυκλαδίτικο χωριό.

Ο υπερυψωμένος παραθαλάσσιος πεζόδρομος που μοιάζει με «μπαλκόνι» πάνω ακριβώς από τη θάλασσα, είναι γεμάτος με ουζερί και ταβέρνες που σερβίρουν τα φημισμένα ψάρια και θαλασσινά του χωριού, ενώ εδώ θα βρει κανείς καφετέριες και μπαρ για πιο χαλαρές στιγμές το απόγευμα προς το βράδυ.

Το χωριό διαθέτει δύο παραλίες, με την πρώτη να συναντάται στην είσοδο του λιμανιού και την δεύτερη μετά το ακρωτήρι της Πέρδικας, αριστερά από την εκκλησία του Αγίου Σώστη. Οι πιο τολμηροί κατεβαίνουν τα πέτρινα σκαλάκια από τον πεζόδορομο που οδηγούν σε διαμορφωμένα βραχάκια για μπάνιο, με πεντακάθαρα, κρυστάλλινα νερά.

Σημείο αναφοράς του χωριού το ακρωτήρι της Πέρδικας με την εκκλησία του Αγίου Σώστη, που γιορτάζει με μεγάλο πανηγύρι κάθε χρόνο στις 7 Σεπτεμβρίου, καθώς και η εκπληκτική θέα στο νησάκι της Μονής ακριβώς απέναντι.

Λίνδος, Ρόδος

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που την αποκαλούν και «Κυκλαδίτισσα της Ρόδου», όχι άδικα αν σκεφτεί κανείς ότι η εικόνα της παραπέμπει περισσότερο σε Κυκλάδες, παρά σε Δωδεκάνησα. Η Λίνδος, στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού και σε απόσταση 50 χλμ. από το κέντρο της πόλης της Ρόδου, υποδέχεται τους επισκέπτες της αμφιθεατρικά χτισμένη.

Η είσοδος των αυτοκινήτων στον οικισμό απαγορεύεται, γι’ αυτό όσοι την προσεγγίζουν με το αυτοκίνητό τους, το αφήνουν στο δημοτικό πάρκινγκ, πριν τη στροφή που οδηγεί στην κεντρική πλατεία της Λίνδου. Πεντακάθαρα σοκάκια με εντυπωσιακά καπετανόσπιτα με χαρακτηριστικές βοτσαλωτές αυλές, όμορφες γραφικές γωνιές και εικόνες με πολύχρωμες βουκαμβίλιες, μαγαζάκια με τουριστικά είδη, νησιωτικά cafes και ταβερνάκια συνθέτουν το υπέροχο «παζλ» της Λίνδου.

Στα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής η περίφημη Ακρόπολη της Λίνδου με τα ερείπια του ναού της Αθηνάς Λινδίας, ο οποίος είναι χτισμένος τον 4ο αιώνα π.Χ., το διοικητήριο των Ιπποτών, καθώς και η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Αξίζει να αναφερθεί ότι η Λίνδος μαζί με την Ιαλυσό και την Κάμειρο, ήταν οι τρεις αρχαίες πόλεις του νησιού.

Στη Λίνδο ανήκουν, επίσης, και δύο από τις πιο φημισμένες παραλίες του νησιού, αυτή του Αγίου Παύλου, λίγο έξω από το χωριό με το ομώνυμο εκκλησάκι, και η πρώτη (και μεγαλύτερη) που φέρει το όνομα του οικισμού.

Απείρανθος, Νάξος

Καλντερίμια χαρακτηριστικής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής με θολωτές καμάρες, όμορφα παλιά διώροφα σπίτια και πλατείες με παραδοσιακά καφενεία, εντυπωσιακοί ενετικοί πύργοι και ενδιαφέροντα μουσεία συνθέτουν την εικόνα του δημοφιλέστερου ορεινού χωριού της Νάξου.

Η περίπτωση της Απειράνθου, ωστόσο, δεν είναι σαν τις άλλες. Το συγκεκριμένο χωριό μοιάζει να μην ταιριάζει στο νησί, όχι λόγω εικόνας, αλλά λόγω… φιλοσοφίας! Αν και εκ πρώτης όψης, λοιπόν, το ορεινό χωριό Απείρανθος, «τ’ Απεράθου» –όπως αποκαλούν το χωριό οι Ναξιώτες, μοιάζει όπως όλα τα κυκλαδίτικα χωριά, ο επισκέπτης που θα του αφιερώσει χρόνο και θα έρθει σε επαφή με τους ντόπιους θα καταλάβει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αντιθέτως, θα του δημιουργηθεί η αίσθηση ότι βρίσκεται σε κάποιο χωριό της ορεινής Κρήτης.

Πολλά ήθη και έθιμα των ντόπιων μοιάζουν με εκείνα των Κρητικών, από τα γλέντια τους είναι λιγοστές οι φορές που θα απουσιάζει η κρητική λύρα και το λαούτο, ενώ και οι τοπικές, παραδοσιακές φορεσιές σημειώνουν αρκετές ομοιότητες. Οι κάτοικοι κάνουν τις δικές τους μαντινάδες -τα λεγόμενα κοτσάκια- ενώ και η τοπική διάλεκτός τους προσιδιάζει περισσότερο στην Κρήτη, παρά στη Νάξο.

Από πού πηγάζουν τόσες ομοιότητες με την Κρήτη; Για την καταγωγή των κατοίκων της Απειράνθου υπάρχουν πολλές ιστορίες, με τις ρίζεις τους να χάνονται στο πέρασμα των χρόνων, και οι μύθοι από τις αλήθειες να είναι, πλέον, δυσδιάκριτοι. Ωστόσο, ένας από αυτούς που διαδίδεται μέχρι και σήμερα έχει να κάνει με τον Θησέα και την επιστροφή του από την Κρήτη αφού είχε σκοτώσει τον Μινώταυρο. Έτσι, όταν άφησε την Αριάδνη στη Νάξο εκείνη κρύφτηκε στην Απείρανθο για να μην την βρουν οι κρητικοί που την κατεδίωκαν. Σύμφωνα με τους ντόπιους, λοιπόν, οι Σφακιανοί πολεμιστές που έφτασαν στο χωριό θαμπώθηκεαν από την ομορφιά του, το αγάπησαν και έμειναν σε αυτό φτιάχνοντας τις επτά πρώτες οικογένειές του.

Επιπλέον, υπάρχουν και αρκετές αναφορές για πολλούς κρητικούς ζωγράφους που έφτασαν στην Απείρανθο κατά την εποχή του Βυζαντίου, αφήνοντας το καλλιτεχνικό τους αποτύπωμα στο χωριό. Σήμερα, μάλιστα, Απείρανθος και Σφακιά έχουν αδελφοποιηθεί από το 2003 και επίσημα, πια, σε επίπεδο δήμων.