Οι πιο εντυπωσιακές φυσικές πισίνες της Ελλάδας για καλοκαιρινές βουτιές

Ένα από τα δυνατά «χαρτιά» της Ελλάδας για την καλοκαιρινή σεζόν είναι αδιαμφισβήτητα οι αμέτρητες και απίστευτης ομορφιάς παραλίες της χώρας μας, τόσο στα δημοφιλή νησιά όσο και σε λιγότερο γνωστούς προορισμούς. Κρυστάλλινα, διαυγή νερά, απέραντες εκτάσεις με χρυσαφένια αμμουδιά, μικροί όρμοι και γραφικοί κόλποι αποτελούν το φυσικό σκηνικό για όσους επιλέξουν τη χώρα μας για τις καλοκαιρινές διακοπές του.

Υπάρχουν, ωστόσο, και άλλες ομορφιές, μικροί ή μεγαλύτεροι θησαυροί της φύσης που αξίζει κανείς να ανακαλύψει, και γιατί όχι αν αντέχει το κρύο νερό, στις περισσότερες περιπτώσεις, να τολμήσει ακόμη και μακροβούτια. Ο λόγος για τις φυσικές πισίνες της χώρας, οι οποίες έχουν σχηματιστεί με το πέρασμα των χρόνων κάτω από επιβλητικούς καταρράκτες, ανάμεσα σε ασβεστολιθικά πετρώματα, ακόμη και μια ανάσα από την θάλασσα.

Γκιόλα, Θάσος

Στο καταπράσινο νησί της Θάσου, διεθνή μέσα το έχουν χαρακτηρίσει και ως «επίγειο παράδεισο», ο επισκέπτης έχει να ανακαλύψει πανέμορφες ακρογιαλιές με το πράσινο να φτάνει σχεδόν μέχρι τα νερά του Αιγαίου. Αυτό, ωστόσο, που θα του μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη είναι το άγριας ομορφιάς τοπίο που θα αντικρίσει μόλις προσεγγίσει τη Γκιόλα, την φυσική πισίνα του νησιού.

Ένα πραγματικό μικρό θαύμα, το οποίο από τους κατοίκους της Θάσου ερμηνεύεται ως «δώρο». Στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού, λοιπόν, κοντά στην Αστρίδα, η φυσική πισίνα που έχει δημιουργηθεί μέσα σε βράχο, με τα κρυστάλλινα νερά και τον πετρώδη βυθό μια ανάσα από το μπλε του Αιγαίου, αφήνει τον επισκέπτη στην κυριολεξία άναυδο.

Η Γκιόλα σχηματίστηκε με το πέρασμα των αιώνων με τα κύματα της θάλασας και τους βράχους που την περικυκλώνουν να αποτελούν στην πραγματικότητα τους «δημιουργούς» της. Με βάθος τριών μέτρων, τα νερά της είναι πιο ζεστά από εκείνα της θάλασσας που αγκαλιάζουν την εξωτερική πλευρά της και τα οποία εντοπίζονται 8 μέτρα πιο κάτω αναλαμβάνοντας τον «ανεφοδιασμό» της πισίνας με τα κύματά της.

Σύμφωνα, μάλιστα, με το μύθο, η φυσική πισίνα της Γκιόλας δημιουργήθηκε από τον Δία προκειμένου να απολαμβάνει σε αυτή το μπάνιο της η Αφροδίτη. Γι αυτό θα ακούσετε και πολλούς να την αποκαλούν και ως το «δάκρυ της Αφροδίτης». Ωστόσο, ένας άλλος μύθος υποστηρίζει ότι ήταν το μάτι του Δία για να την παρακολουθεί.

Καταρράκτες Φόνισσας, Κύθηρα

Ό,τι κι αν πει κανείς για τα Κύθηρα θα είναι λίγο. Ένας ουτοπικός προορισμός που πραγματικά μαγεύει τους επισκέπτες του με έναν τρόπο μοναδικό. Ένα τέτοιο μέρος στο νησί είναι και οι καταρράκτες της Φόνισσας ή Νεράιδας, που για πολλούς, όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται, αποτελεί τον επίγειο παράδεισο των Κυθήρων.

Στο δυτικό τμήμα του νησιού, λοιπόν, στο πανέμορφο και καταπράσινο χωριό του Μυλοπόταμου με την χαρακτηριστική πλακόστρωτη πλατεία, συναντάται αυτό το ειδυλλιακό και μαγευτικό τοπίο: καταρράκτες ύψους 20 μέτρων με λαμπερά νερά που πέφτουν ερμητικά και σχηματίζουν μια φυσική λίμνη βάθους περίπου 3 μέτρων ανάμεσα σε θεόρατα πλατάνια, η οποία για τους πιο τολμηρούς καθώς τα νερά της είναι αρκετά κρύα, αποτελεί ιδανική επιλογή και για δροσιστικά μακροβούτια.

Κάποτε αυτό το ονειρικό τοπίο αποτέλεσε σκηνικό φόνου, στο οποίο οφείλει και την ονομασία του. Πριν πολλά χρόνια, λοιπόν, δύο γυναίκες ήρθαν αντιμέτωπες στην κορυφή των καταρρακτών πάνω στα βράχια. Τότε η μία έσπρωξε την άλλη κάτω, με αποτέλεσμα η δεύτερη να χάσει την ζωή της.

Ωστόσο, η μοναδική και μαγική ομορφιά που αντικρίζει κανείς μόλις βρεθεί εδώ του δημιουργεί την εντύπωση ότι μόνο αέρινα πλάσματα μπορούν να ζουν εδώ, όπως οι νεράιδες. Γι αυτό και έχει αποδοθεί στην τοποθεσία και η ονομασία καταρράκτες της Νεράιδας. Λίγο πιο πέρα από τους καταρράκτες συναντώνται οι εγκαταλελειμμένοι νερόμυλοι του χωριού, καθώς και άλλες λιμνούλες που ολοκληρώνουν το παραμυθένιο σκηνικό.

Γάλα, Άνω Κουφονήσι

Το λευκό βότσαλο δίνει το χρώμα του στα νερά του Αιγαίου και μετατρέπει το σκηνικό στην παραλία Γάλα (από εκεί άλλωστε είναι εμπνευσμένη και η ονομασία της) στα Κουφονήσια σε πραγματικό όνειρο. Ένας μικρός κρατήρας μέσα στη θάλασσα δημιουργεί αυτό το μοναδικό φυσικό τοπίο, που προκαλεί δέος και θαυμασμό σε όποιον καταφέρει να φτάσει μέχρι εδώ.

Για να προσεγγίσει κανείς την υπέροχη αυτή φυσική πισίνα θα πρέπει να έρθει πεζή από το Πορί και να διανύσει μια διαδρομή περίπου πέντε λεπτών με τα πόδια. Το μονοπάτι οδηγεί στην άκρη του βράχου, γύρω από τον οποίο θα κατεβείτε και στην μικρή παραλία. Οι πιο τολμηροί, αν τα νερά είναι ήρεμα, μπορείτε να βουτήξετε κάτω από το βράχο και να βγείτε από την εξωτερική πλευρά της πισίνας στα νερά του Αιγαίου. Επίσης, μπορείτε να εξερευνήσετε τις σπηλιές Ξυλομπάτη και το Μάτι του Διαβόλου.

Οι κάτοικοι του νησιού αποκαλούν την παραλία Τρυπητή, λόγω των νερών της θάλασσας που «τρυπώνουν» σε αυτή. Εναλλακτική επιλογή για να φτάσει κανείς εδώ από θαλάσσης με καραβάκι.

Πολυλίμνιο, Μεσσηνία

Ένα τοπίο απίστευτου φυσικού κάλλους, που δίνει την ιδέα ότι έχει ξεπηδήσει από κάποιον πίνακα ζωγραφικής. Το Πολυλίμνιο Μεσσηνίας είναι ένας επίγειος παράδεισος, με γάργαρα τρεχούμενα νερά, λιμνούλες και καταρράκτες που εντυπωσιάζει. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποκαλούν την περιοχή και ως «γαλάζια λίμνη» της Μεσσηνίας.

Σε απόσταση περίπου μισής ώρας από την Καλαμάτα, λοιπόν, εντοπίζεται αυτό το «θαύμα» της φύσης, με τις υπέροχες εικόνες, με χρώματα και ήχους που μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη. Τα νερά συναντώνται σε πολλά επίπεδα, ενώ διέρχονται μέσα από το φαράγγι του Πολυλιμνίου. Οι λίμνες εδώ αποτελούν και έναν μοναδικό βιότοπο, όπου κανείς μπορεί να παρατηρήσει πεταλούδες, λεπιδόπτερα, εντομοφάγα πουλιά, καθώς και μικρά ψαράκια, καβούρια του γλυκού νερού, αμφίβια και ερπετά.

Για να προσεγγίσει κανείς τον μυστικό παράδεισο του Πολυλιμνίου θα περάσει μέσα από πυκνή βλάστηση και θα διασχίσει ξύλινες γεφυρούλες, ώσπου μετά από 3 χλμ. θα αντικρίσει το σύμπλεγμα των, περίπου, 15 λιμνών. Με ορμητήριο την Καλαμάτα, η διαδρομή ξεκινάει από τον δρόμο Καλαμάτας- Πύλου, στο χωριό Χαραυγή, κοντά στην Καζάρμα, όπου υπάρχει σημείο στάθμευσης για τα αυτοκίνητα.

Σαρακίνικο, Μήλος

Πρόκειται για μία από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες ολόκληρης της χώρας. Στο νησί που μετρά περισσότερες από 70 εκπληκτικές ακρογιαλιές (όλες τους μία και μία), λοιπόν, αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής είναι το Σαρακίνικο. Το ιδιαίτερο σεληνιακό τοπίο του –η φήμη του κάνει το γύρο του κόσμου και συγκεντρώνει κάθε χρόνο στο νησί αμέτρητους τουρίστες που έρχονται να το ανακαλύψουν από κοντά– οφείλεται στους ενδιαφέροντες βραχώδεις σχηματισμούς των ασβεστολιθικών πετρωμάτων και εντοπίζεται στο βόρειο τμήμα του νησιού, σε απόσταση 10′ με το αυτοκίνητο από τον Αδάμαντα, το λιμάνι της Μήλου.

Χαρακτηριστικές, μάλιστα, είναι και οι σπηλιές που δημιουργούνται από την διείσδυσή των βράχων στα νερά του Αιγαίου καθώς και οι μικρές φυσικές πισίνες κατά τόπους. Στο Σαρακήνικο υπάρχει μία μικρή αμμώδης ακτή για τους λάτρεις της αμμουδιάς, ενώ στην πλειοψηφία του το μέρος κατακλύζεται από τα πανέμορφα βράχια, όπου μπορείτε να απλώσετε τις πετσέτες σας. Στα συν το γεγονός ότι τα νερά του είναι πεντακάθαρα και κρυστάλλινα.

Βάθρες, Σαμοθράκη

Αν ένα στοιχείο χαρακτηρίζει τη Σαμοθράκη αυτό δεν είναι άλλο από το μεταφυσικό πράσινο της ορεινής ομορφιάς της. Ένα αρκετά ισχυρό πλεονέκτημα, το οποίο την κάνει να μην αποτελεί αποκλειστικά καλοκαιρινό προορισμό, όπως τα περισσότερα νησιά της χώρας μας. Στο νησί του μυστηρίου και της σπάνιας ομορφιάς οι βάθρες είναι εκείνες που εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες, οι οποίες μάλιστα για τους περισσότερους αποτελούν και συνώνυμο της Σαμοθράκης.

Οι αλλεπάλληλες φυσικές λιμνούλες που σχηματίζονται μέσα στα βράχια με τα κρυστάλλινα, βαθυπράσινα νερά έλκουν σαν άλλες σειρήνες τους επισκέπτες του νησιού, για να τους μαγέψουν με την απαράμιλλης αισθητικής φυσική ομορφιά τους.

Η πιο γνωστή απ’ όλες είναι εκείνη του Φονιά, του πιο διάσημου φαραγγιού της Σαμοθράκης. Για να την προσεγγίσει κανείς θα πρέπει να περπατήσει για περίπου μισή ώρα, ωστόσο το τοπίο που θα αντικρίσει με τον τεράστιο καταρράκτη να σχηματίζει στο τέλος του μια εντυπωσιακή, κρυστάλλινη ποταμίσια πισίνα πραγματικά θα τον ανταμείψει και με το παραπάνω.

Από τις πιο φημισμένες και η Γριά Βάθρα, ένα από τα γηραιότερα ρέματα του νησιού, σε απόσταση 2 χλμ. από τα Θέρμα, φωλιασμένη στην «αγκαλιά» ενός υπέροχου τοπίου με φτέρες και πλατάνια. Στην ουσία πρόκειται για μια αλληλουχία δέκα συνεχόμενων καταρρακτών και βαθρών. Για να προσεγγίσει κανείς τις δύο πρώτες βάθρες η διαδρομή είναι εύκολη, για την τρίτη πρέπει να «βαπτιστεί» στα νερά της δεύτερης, ενώ για τις υπόλοιπες η καλή φυσική κατάσταση αποτελεί το μεγαλύτερο ατού εκείνων που θα επιχειρήσουν να τις δουν από κοντά.

Κολυμπήθρες, Πάπιγκο

Οι φυσικές πισίνες στα κοιλώματα των ασβεστολιθικών πετρωμάτων στο Πάπιγκο, που έχουν δημιουργηθεί από τα νερά του ρέματος Ρογκοβού, αποτελούν ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία στο φημισμένο χωριό των Ιωαννίνων. Γνωστές και ως Κολυμπήθρες, κατά την διάρκεια του καλοκαιριού προσφέρονται ακόμη και για βουτιές, τουλάχιστον για τους πιο τολμηρούς.

Παρόλα αυτά, όλες τις εποχές του χρόνου οι περίφημες Κολυμπήθρες και το φυσικό τοπίο ολόγυρά τους μαγεύουν τον επισκέπτη, με την πυκνή βλάστηση, τους καταρράκτες, τους βράχους και τις αλλεπάλληλες «πισίνες» να δημιουργούν ένα μοναδικής ομορφιάς σκηνικό, βγαλμένο από παραμύθια. Το ρέμα του Ρογκοβού ξεκινάει από τον Λάπατο, την δυτική κορυφή της Τύμφης, και περνάει μέσα από τους παραδοσιακούς οικισμούς Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο.

Σύμφωνα με την ιστορία, μάλιστα, σε αυτές ακόμη και ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων απολάμβανε το μπάνιο του κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.