Αν κάποτε όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Ρώμη, στις αρχές του περασμένου αιώνα και μέχρι και τη δεκαετία του ’90 όλοι οι δρόμοι της Αθήνας οδηγούσαν στην πλατεία Ομονοίας και πιο συγκεκριμένα στο φαρμακείο του Μπακάκου.
«Θα σε περιμένω στου Μπακάκου» έλεγαν οι Αθηναίοι κι έτσι απλά, χωρίς πολλά πολλά και χωρίς περαιτέρω οδηγίες το ραντεβού είχε κλειστεί. Το ιστορικό φαρμακείο του Μπακάκου στην πλατεία Ομονοίας υπήρξε για πολλές δεκαετίες σημείο αναφοράς των Αθηναίων αλλά και επισκεπτών της πόλης.
Το φαρμακείο που ίδρυσε ο Πέτρος Μπακάκος το 1917 με το χημικό Ανδρέα Σακαλή, έγινε το πιο αναγνωρίσιμο σημείο στο κέντρο της Αθήνας. Παλιοί και νέοι Αθηναίοι αλλά και επισκέπτες της πόλης, έδιναν εκεί τα ραντεβού τους.
Η περιοχή της Ομόνοιας εκείνα τα χρόνια δεν είχε την εικόνα που έχει σήμερα. Έμενε κόσμος, τα μαγαζιά δεν είχαν λουκέτο και τα προτιμούσαν για τις χαμηλές τους τιμές. Στις αρχές του 19ου αιώνα η πλατεία ήταν σημείο αναφοράς της κοσμικής κίνησης της πόλης αφού περιμετρικά της πλατείας βρίσκονται μερικά από τα πιο σημαντικά ξενοδοχεία αλλά και καταστήματα.
Εκείνα τα χρόνια μάλιστα τα φάρμακα τα έφτιαχναν οι ίδιοι με συνταγή του γιατρού που έγραφε τις ουσίες. Ο πελάτης άφηνε τη συνταγή και πήγαινε την άλλη μέρα και έπαιρνε το φάρμακο.
Γρήγορα η φήμη του θα ξεπερνούσε τα σύνορα της χώρας και θα απλωνόταν μέχρι και την Αμερική. Ακόμα και ξένοι ειδικοί, έμεναν με το στόμα ανοιχτό όταν αντίκριζαν το πολυώροφο κτίριο.
«Παράδειγμα προς μίμησιν δια την Αμερικήν όσον και δια την Ευρώπην αποτελεί το Φαρμακείον Μπακάκου», θα δήλωνε εντυπωσιασμένος ο εκπρόσωπος του Τμήματος Υγείας του ΟΗΕ, όταν αντίκρισε για πρώτη φορά την επιχείρηση.
Ξεκινώντας με κεφάλαιο 55.000 δραχμές, οι δύο συνέταιροι ένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν όχι απλά ένα παραδοσιακό φαρμακείο, αλλά ένα πρωτοποριακό φαρμακείο δυτικοευρωπαϊκών προδιαγραφών, το οποίο θα πρόσφερε στο κοινό του ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες.
Ο Πέτρος Μπακάκος ήθελε να παρακολουθεί ανελλιπώς τις τρέχουσες εξελίξεις στη Φαρμακευτική για αυτό και υπήρξε συνδρομητής σε πολλά έγκριτα επιστημονικά περιοδικά του εξωτερικού.
Πρεσβεύοντας δε ότι οι πρωτοποριακές προσπάθειες δεν μπορούν να προέρχονται από ένα μόνο άτομο, από έναν μόνο δημιουργό, δεν δίστασε να συνεργαστεί με γνωστούς επιχειρηματίες, στους οποίους προσφέρει με ενθουσιασμό και επιμονή προσωπική εργασία και κυρίως την πολύτιμη πείρα του.
Η επιχείρηση δεν θα αργούσε να ευημερήσει και να σταθεί επάξια απέναντι σε άλλα παραδοσιακά φαρμακεία της Αθήνας, όπως το φαρμακείο του Μαρινόπουλου στα Χαυτεία.
Το 1921 η επιχείρηση μετατράπηκε σε «Ανώνυμη Εταιρεία». Ο Ανδρέας Σακαλής δεν θα προλάβει να δει την εξέλιξη γιατί θα φύγει από τη ζωή στις αρχές του 1920.
Σε συνεργασία με κορυφαίους επιχειρηματίες, η εταιρεία το 1935 συμμετέχει στην δημιουργία πρωτοποριακών για την εποχή επιχειρήσεων, μεταξύ αυτών είναι η Φαρμακοβιομηχανία Μινέρβα, η Sanitas, η ΕΒΙΟ, Η ΒΙΟΡΥΛ κ.α.
Η εντυπωσιακή αλλά και η υποδειγματική οργάνωση της επιχείρησης θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για την Ευρώπη και την Αμερική και φυσικά δεν θα αργήσουν και τα εκτενή αφιερώματα στο φαρμακείο των Αθηνών.
Παραδοσιακά τα φαρμακεία της εποχής αποτελούσαν πόλο έλξης διακεκριμένων Αθηναίων, οι οποίοι συγκεντρώνονταν για να συζητήσουν και να προβληματισθούν. Το φαρμακείο Μπακάκου δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Οι δε πολιτικές απόψεις του Μπακάκου, ο οποίος, αν και καταγόταν από την παραδοσιακά βασιλόφρονα Λακωνία, από νωρίς τάχθηκε στο πλευρό των Βενιζελικών, θα προσέλκυαν επώνυμους Βενιζελικούς και ανθρώπους των γραμμάτων. Ανάμεσα στους διακεκριμένους επισκέπτες, οι οποίοι στο χαμηλοτάβανο πατάρι του Μπακάκου συζητούσαν για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας, ήταν ο Αλέξανδρος Διομήδης, ο Κωστής Θεοτόκης, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, με τους οποίους ο ιδρυτής διατηρούσε φιλική σχέση.
Ο ιδρυτής του θα υιοθετούσε ευφάνταστους τρόπους για να προβάλει τα εμπορεύματά του. Ενδεικτική ήταν η διανομή στους πελάτες ημερολογίων τσέπης κατά την περίοδο των εορτών. Αρκετά δε από αυτά ήταν αρωματισμένα, πολύ πριν ακόμη η επιστήμη του μάρκετινγκ αναδείξει την καθοριστική σημασία των οσμών στην διαμόρφωση της καταναλωτικής συμπεριφοράς, τα οποία εξαφανίζονταν πριν ακόμη φθάσει η Πρωτοχρονιά.
Με το θάνατο του Πέτρου Μπακάκου, το 1956 σε ηλικία 76 ετών, τα ηνία αναλαμβάνει ο ανιψιός του, καθότι ο ίδιος ο ιδρυτής δεν είχε παιδιά, Δημήτρης Μπακάκος, ο οποίος θα συνεχίσει το δημιουργικό έργο του προκατόχου του.
Σήμερα, το ιστορικό φαρμακείο, παραμένει οικογενειακή υπόθεση, με την τρίτη γενιά σε δράση, με επικεφαλής τον Γεώργιο Μπακάκο, ο οποίος διαδέχθηκε το θείο του Δημήτρη, το 2000.
Η νέα γενιά έπρεπε να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις προκειμένου να παραμείνει η ιστορική εταιρεία ανταγωνιστική. Έτσι τα τελευταία χρόνια έχει ρίξει το βάρος της στην πώληση καταναλωτικών προϊόντων που σχετίζονται με την υγεία και την ομορφιά.
Βέβαια, η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν η μεταφορά του… ραντεβού σε ιδιόκτητο κτίριο λίγα μόλις μέτρα μακριά, στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου 3, στην πλατεία Ομονοίας, το 2002. Ήταν μια ιδιαίτερα κρίσιμη απόφαση, αφού η πιστή πελατεία του φαρμακείου θα αναγκαζόταν να αλλάξει μια συνήθεια ετών.
Μάλιστα για περισσότερους από τέσσερις μήνες το προσωπικό του φαρμακείου είχε σχεδόν κατασκηνώσει έξω από την παλιά τοποθεσία για να ενημερώνει τους πελάτες του θρυλικού φαρμακείου που έφταναν εκεί και δεν το έβλεπαν στη θέση του.
Ταυτόχρονα η επιχείρηση, που έκλεισε φέτος έναν αιώνα λειτουργίας, έχει διευρύνει τις εμπορικές της δραστηριότητες στον τομέα των ιατροφαρμακευτικών και επιστημονικών ειδών και προϊόντων υγείας, ως αντιπρόσωπος μεγάλων οίκων του εξωτερικού, προμηθεύοντας Ιδιωτικούς και Δημόσιους φορείς σε όλη τη χώρα.
Από το πάλαι ποτέ «ραντεβού στου Μπακάκου», περάσαμε στο «ραντεβού στο μετρό». Όσοι κινούνται στο κέντρο δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στο σταθμό του Συντάγματος. Βέβαια αρκετοί μεγαλύτεροι σε ηλικία, θυμούνται με νοσταλγία την πλατεία Ομονοίας των περασμένων δεκαετιών, αντιστέκονται και συνεχίζουν να δίνουν τα ραντεβού τους στην πλατεία Ομονοίας.
