Η ανθρωπότητα κατάφερε κάποια στιγμή να δημιουργήσει γιγαντιαία αντικείμενα, όταν και ονειρεύτηκε πως θα μπορούσε να αγγίξει τους θεούς. Τα μεγαλεπήβολα οράματα της οικουμένης σκόνταψαν ωστόσο σε κάτι μικρό και ταπεινό: πώς στο καλό θα μεταφερθούν οι κατασκευαστικοί αυτοί ογκόλιθοι από τα μέρη που γεννήθηκαν στους χώρους που θα χρησιμοποιηθούν;
Οι υπέρμετρες ανθρώπινες φιλοδοξίες δεν είχαν υπολογίσει τον μικρό αυτό παράγοντα, μια ενοχλητική λεπτομέρεια που λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα το τεράστιο και το θαυμαστό της νέας εποχής.
Η λύση ήρθε και πάλι από τους μηχανικούς: τα μηχανήματα, είπαν, να μεταφέρονται σε κομμάτια και να συναρμολογούνται επί τόπου στον χώρο χρήσης τους.
Ακόμα κι έτσι όμως υπήρξαν φορές που είτε το πράγμα έπρεπε να μετακινηθεί μονοκόμματο είτε το τμήμα του παρέμενε τόσο θεόρατο που λίγη σημασία έπαιζε.
Κι έτσι η ανθρωπότητα δεν ξέφυγε ποτέ από το πιεστικό πρόβλημα της μετακίνησης των μεγάλων δημιουργημάτων της πάνω σε τροχούς. Σκάρωσε νέα τρέιλερ, κότσαρε αρκετές δεκάδες ρόδες (ή ακόμα και εκατοντάδες) και ευχήθηκε το οδικό δίκτυο και οι γέφυρες να αντέξουν το βάρος.
Θαυμάστε λοιπόν μερικά από τα βαρύτερα και μεγαλύτερα φορτία που μεταφέρθηκαν ποτέ πάνω στην άσφαλτο και προσπαθήστε να φανταστείτε τον διακριτικό άθλο που προσυπέγραψε η προσεκτική και πάντα αργή μετακίνησή τους…
Ήταν το 1988 όταν δύο παλιοί πυρηνικοί αντιδραστήρες του Εθνικού Εργαστηρίου του Αϊντάχο έπρεπε να μεταφερθούν στο μουσείο επιστήμης και τεχνολογίας που είχε στηθεί ειδικά προς τιμήν τους. Και μεταφέρθηκαν!
Το ημερολόγιο έγραφε 16 Απριλίου 1956 όταν ένας γραμμικός επιταχυντής βαρέων ιόντων βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα «πέταλο», πονοκεφαλιάζοντας ακόμα περισσότερο τους μεταφορείς.
Ο περιβόητος Saturn V ήταν ο πύραυλος της NASA που κατασκευάστηκε ειδικά για τις ανάγκες της προσσελήνωσης, ως άλλη μια υποστηρικτική δομή του προγράμματος Apollo δηλαδή για την κατάκτηση του Διαστήματος. Πριν εκτοξευτεί για πρώτη φορά το 1967, ένα στατικό τμήμα του (που δεν προοριζόταν για πτήση) έπρεπε να μεταφερθεί την 1η Μαρτίου 1965 από το εργαστήριο που τον κατασκεύασε στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων της NASA στην Αλαμπάμα. Πάνω σε ρόδες, πάντα!
Ένας τεράστιος ηλεκτρομαγνήτης διέσχισε το 2013 τις ΗΠΑ, για να φτάσει από το Εθνικό Εργαστήριο του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ στο Λονγκ Άιλαντ (Νέα Υόρκη) σε άλλη ερευνητική δομή του αμερικανικού κράτους στο Ιλινόις, λίγο έξω από το Σικάγο.
Το πειραματικό SR-71 Blackbird της Lockheed-Martin κατασκευάστηκε για λογαριασμό της CIA ως το πιο προωθημένο αναγνωριστικό του καιρού του. Ανέπτυσσε ταχύτητες πάνω από 3,2 Mach (κάπου 3.400 χλμ/ώρα) και ήταν το μοναδικό αεροσκάφος που πετούσε με υπερηχητικές ταχύτητες για ώρες. Το πρώτο μεταφέρθηκε στις 29 Οκτωβρίου 1964 από μια κωμόπολη της Καλιφόρνια σε μια άλλη, θέτοντας νέα ορόσημα για τις οδικές μεταφορές…
Το διαστημικό λεωφορείο Endeavour μεταφέρεται στις 28 Φεβρουαρίου 2011 στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ ώστε να ετοιμαστεί για το τελευταίο του ταξίδι. Η μετακίνησή του ήταν και συναισθηματικά φορτισμένη, μιας και αυτή θα ήταν η στερνή του φορά στο Υπερπέραν…
Το Διαστημικό Κέντρο της Καλιφόρνια, το μόνιμο σπίτι των κειμηλίων του διαστημικού λεωφορείου Endeavour, δέχτηκε στις δομές του μια εξωτερική δεξαμενή πυραύλου, η οποία μεταφέρθηκε εκεί με φορτηγίδα της NASA από τη Νέα Ορλεάνη. Η δεξαμενή του διαστημικού προγράμματος, που δεν χρησιμοποιήθηκε μάλιστα ποτέ σε πραγματική πτήση, έφτασε στο πολυσύχναστο Λος Άντζελες μέσω θαλάσσης, κάπως έπρεπε να μεταφερθεί όμως στο λιμάνι της Νέας Ορλεάνης…
Η άτρακτος ενός παροπλισμένου βομβαρδιστικού B-1 εντοπίστηκε στις 18 Οκτωβρίου 2003 στον Αυτοκινητόδρομο 70 της Ιντιάνα. Το παλιό αεροσκάφος, μόνιμο έκθεμα σε αεροπορική βάση του Οχάιο, μεταφέρθηκε συνοδεία της αστυνομίας σε πολεμικό και διαστημικό μουσείο της Νεμπράσκα…
Την πτήση 1549 της US Airways τη θυμόμαστε όλοι, καθώς ήταν αυτή που έκανε τη μαγική προσγείωση στον ποταμό Χάντσον της Νέας Υόρκης στις 15 Ιανουαρίου 2009! Ο κυβερνήτης Σάλενμπεργκερ έσωσε και τους 155 επιβάτες του, κι έτσι το αεροσκάφος δεν θα μπορούσε να παραμείνει αθέατο σε κάποιο υπόστεγο. Η άτρακτός του μεταφέρθηκε λοιπόν τον Ιούνιο του 2011 σε μουσείο αεροπορίας της Βόρειας Καρολίνα.
Υπό το άγρυπνο βλέμμα της αστυνομίας της Μασαχουσέτης, φορτηγά ρυμουλκούν και σπρώχνουν τη φουκαριάρα την νταλίκα που μεταφέρει έναν πυρηνικό αντιδραστήρα κλεισμένο σε τσιμεντένιο κέλυφος. Ένας παλιός πυρηνικός σταθμός ενέργειας της Φλόριντα έκλεισε τον Απρίλιο του 1997 και τα πράγματα έπρεπε να πάρουν τον δρόμο τους…
Ο πύργος μιας ανεμογεννήτριας μεταφέρεται κάπου στο Κολοράντο στις 25 Μαρτίου 2009…
Ο διευθυντής του Κέντρου Προηγμένης Απεικονιστικής Έρευνας του Πανεπιστημίου του Όρεγκον υποδέχεται τον τρίτο και μεγαλύτερο υπεραγώγιμο μαγνήτη για τον νέο μαγνητικό τομογράφο νοσοκομείου του Πόρτλαντ στις 21 Ιανουαρίου 2006.
Μετροπόντικας φορτωμένος σε φορτηγό καταφτάνει στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας στις 12 Δεκεμβρίου 2013 για την επέκταση του υπόγειου σιδηρόδρομου…
Η μεταφορά θεόρατων μηχανημάτων και… πετρελαιοπηγών είναι η ειδικότητα της σουηδικής μεταφορικής Panalpina, ενός από τους ηγέτες του κλάδου. Οι δύο φωτογραφίες είναι από παλαιότερες αποστολές της…
Και για το τέλος, το καλύτερο: ακόμα κι αυτά τα θεόρατα εξαρτήματα της βιομηχανίας εξόρυξης πετρελαίου μεταφέρονται κι αυτά πάνω σε ρόδες! Σε εξίσου πελώρια τρέιλερ φυσικά, ευγενική προσφορά της Goldhofer…
