Σχηματίζεται στο νοτιοδυτικό άκρο της Στερεάς Ελλάδας, εκεί που συναντώνται ο Πατραϊκός κόλπος και το Ιόνιο πέλαγος και εκβάλλουν οι ποταμοί Εύηνος και Αχελώος, στον νομό Αιτωλοακαρνανίας. Ένα μικρό διάζωμα τη χωρίζει από την ανοιχτή θάλασσα. Το μεγαλύτερο βάθος της φτάνει τα 5 με 6 μέτρα, αν και στο μεγαλύτερο μέρος της δεν ξεπερνά το μισό μέτρο. Έχει μέγιστο μήκος περίπου 27.300 μέτρα και μέγιστο πλάτος 14.800 μέτρα.
Είναι η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, η μεγαλύτερη της Ελλάδας, μια παραθαλάσσια λίμνη δίπλα στο Μεσολόγγι, με θαλασσινό νερό. Καλύπτει την έκταση από την Άκρα Μπαμπακούλα, στις εκβολές του Ευήνου, μέχρι τους πρόποδες του όρους Κατσιλάρη προς το Ιόνιο πέλαγος. Από τις οκτώ ιστορικές νησίδες της, που οι περισσότερες αναφέρονται στην ιστορία της πολιορκίας του Μεσολογγίου, δεν διασώζονται πια όλες.
Ως περιβαλλοντικό πάρκο και οικοσύστημα, η λιμνοθάλασσα, με τους πολυάριθμους φτερωτούς αλλά και υδρόβιους κατοίκους της, προστατεύεται από τη συνθήκη Ramsar. Οι εικόνες είναι μαγευτικές, με ερωδιούς, αγριόπαπιες και λευκοτσικνιάδες αλλά και τις ξεχωριστές γάιτες, βάρκες ειδικές για τα ρηχά νερά της λίμνης, να πλέουν στα νερά. Ξεχωριστή πινελιά αποτελούν οι πελάδες, τα ξύλινα καταφύγια των ψαράδων, που στέκουν πάνω στο νερό.
