Στο «ιερό δάσος» των Μετεώρων, των πέτρινων «γιγάντων» που υψώνονται επιβλητικοί και μοιάζουν με τοπίο εξωπραγματικό στις πεδιάδες της Θεσσαλίας, συναντάται μία από τις πιο σημαντικές μοναστικές κοινότητες της χώρας, μετά από εκείνη του Αγίου Όρους.

Ένας από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς της Ελλάδας, που συμπεριλαμβάνεται σε όλους τους ταξιδιωτικούς οδηγούς, και αυτές τις ημέρες «τυλίγεται» με ένα πέπλο κατάνυξης και μυστικισμού, προσφέροντας στους επισκέπτες του μια μοναδική εμπειρία ζωής.

Μοναδική έτσι κι αλλιώς είναι η εμπειρία της επίσκεψης στα Μετέωρα, με τα ίδια τα μοναστήρια να μοιάζουν σαν φυσική συνέχεια των βράχων όπου εντοπίζονται «σκαρφαλωμένα», δημιουργώντας την εντύπωση ότι αν βρεθεί κάποιος πάνω σε αυτά του δίνεται η δυνατότητα να αγγίξει τον ουρανό.

Σήμερα μόνο έξι μοναστήρια λειτουργούν -Μονή Μεγάλου Μετεώρου, Μονή Βαρλάαμ, Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, Μονή Ρουσάνου, Μονή Αγίας Τριάδος, Μονή Αγίου Στεφάνου-, από τα συνολικά 24 που είχαν δημιουργηθεί πριν από εκατοντάδες χρόνια, συνεχίζοντας χωρίς διακοπή την παράδοση της ορθοδοξίας για περισσότερα από 600 χρόνια, φιλοξενώντας αντικείμενα και κειμήλια ανεκτίμητης αξίας, καθώς και τοιχογραφίες πραγματικούς θησαυρούς.

Το 1988 οι μονές των Μετεώρων συμπεριλήφθηκαν στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, ενώ η ευρύτερη περιοχή των Μετεώρων- Αντιχασίων αποτελεί μέρος του δικτύου Natura 2000, καθώς φιλοξενεί σπάνεια είδη πουλιών και λουλουδιών.

Στο άγριο και απροσπέλαστο αυτό τοπίο, με τους φυσικούς, σκοτεινόχρωμους βράχους από ψαμμίτη οι οποίοι αγγίζουν σε ύψος τα 200 μέτρα και πλάτος τα 300 μέτρα, βρήκαν προσοδοφόρο έδαφος οι χριστιανοί ασκητές που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή αρκετούς αιώνες πριν. 

Η ακριβής χρονολογία για το πότε ακριβώς κατοικήθηκαν οι βράχοι δεν έχει καθοριστεί, ωστόσο, διάφοροι βυζαντινολόγοι πιστεύουν ότι αυτό συνέβη πριν τον 11ο αιώνα, ενώ άλλες ιστορικές πηγές αναφέρουν πως ο πρώτος ασκητής της περιοχής ήταν ο Βαρνάβας, που ίδρυσε την πολύ παλιά Σκήτη του Αγίου Πνεύματος μεταξύ 950-970, με την ίδρυση της Σκήτης της Μεταμορφώσεως από τον κρητικό μοναχό Ανδρόνικο να ακολουθεί στις αρχές του 1.000 μ.Χ. και τη Σκήτη των Σταγών ή Δούπιανη να ιδρύεται μεταξύ 1.150-1.160 μ.Χ.

Η ονομασία τους οφείλεται στον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, κτήτορα της μονής Μεγάλου Μετεώρου, ο οποίος έδωσε το όνομα «Μετέωρο» στον Πλατύ Λίθο που ανέβηκε για πρώτη φορά το 1344.