Το μεγαλύτερο και νοτιότερο νησί των Σποράδων, με τη μεγάλη πολιτισμική παράδοση και τις έντονες εναλλαγές στα τοπία του, αποτελεί έναν μοναδικό προορισμό, που στην κυριολεξία μαγεύει τους πάντες.
Η Σκύρος με τη μακραίωνη ιστορία, ακολουθείται από θρύλους και μύθους, που μπλέκονται γλυκά με τα γεγονότα και δημιουργούν μια μυστηριακή περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο, έτσι κι αλλιώς, ιδιαίτερο νησί. Εδώ, λοιπόν, σύμφωνα με τη μυθολογία, πέθανε ο μυθικός βασιλιάς Θησέας. Και είναι το μέρος όπου πάλι σύμφωνα με τον μύθο, η Θέτις προσπάθησε να κρύψει τον γιο της Αχιλλέα για να μην μπορέσει να πάει να πολεμήσει στην Τροία.
Η Σκύρος έχει μια ιδιαίτερη, αντιφατική γοητεία. Το νησί μοιάζει να έχει δύο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα: το μισό είναι καταπράσινο και το άλλο μισό άγριο και βραχώδες. H πανέμορφη Χώρα είναι αμφιθεατρικά χτισμένη γύρω από το βυζαντινό κάστρο, που δεσπόζει στο λόφο, ενώ στενά ελικοειδή δρομάκια και κατάλευκα σπίτια που σκαρφαλώνουν στην πλαγιά συνθέτουν ένα σκηνικό που θυμίζει έντονα Κυκλάδες.
Αξίζει να ανεβεί κανείς μέχρι το κάστρο με την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, απ’ όπου η θέα στην απεραντοσύνη του Αιγαίου στην κυριολεξία κόβει την ανάσα, ενώ μια στάση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σκύρου αλλά και στο Μουσείο Μάνου Φαλτάιτς, ένα από τα πρώτα λαογραφικά και πολιτιστικά μουσεία της Ελλάδας, στα όσα σίγουρα κεντρίζουν το ενδιαφέρον.
Κάτω από τη Χώρα, βρίσκονται ο Μώλος και τα Μαγαζιά, τα δύο πιο γνωστά θέρετρα του νησιού, με μεγάλες αμμουδιές και πολλές επιλογές για διαμονή, φαγητό και διασκέδαση. Η Σκύρος είναι πολύ γνωστή για τα περίφημα σκυριανά αλογάκια, τη σπάνια ράτσα μικρόσωμων αλόγων που σήμερα επιβιώνει στην περιοχή Βουνό.
Μια βόλτα από τις πευκόφυτες βορειοδυτικές παραλίες, τον Άγιο Φωκά, τον Πεύκο και την Ατσίτσα επιβάλλετιαι, ενώ αξίζει επίσης να επισκεφτεί κανείς με καΐκι τις απομονωμένες ανατολικές θαλασσινές σπηλιές Πεντεκάλι και Διατρύπι.
