Με την πρώτη ματιά το Αιτωλικό θυμίζει εικόνα από τουριστικό οδηγό, καρέ σε καρτ ποστάλ. Είναι ένα μικρό νησί μέσα στη λιμνοθάλασσα, δίπλα στο Μεσολόγγι, με δύο γεφύρια να το συνδέουν με την ξηρά ανατολικά και δυτικά. Στο βάθος τα βουνά Ζυγός και Βαράσοβα ολοκληρώνουν την εικόνα.
Η λεγόμενη και «μικρή Βενετία» της Ελλάδας -αν και δεν έχει κανάλια- είναι μια γραφική κωμόπολη του νομού Αιτωλοακαρνανίας με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Η κάποτε ναυτική πολιτεία που πρόβαλε σθεναρή αντίσταση στους Τούρκους, στη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου, προσκαλεί τον επισκέπτη να περιηγηθεί στα πλακόστρωτα δρομάκια της, τις μικρές πλατείες και τα παλιά αρχοντικά με φόντο τη λιμνοθάλασσα.
Λέγεται πως το Αιτωλικό ήταν αρχικά μερικά διάσπαρτα νησάκια στη μέση της λιμνοθάλασσας που οι ψαράδες είχαν ενώσει με ξύλινα γεφύρια. Συνεχείς επιχωματώσεις οδήγησαν στη διαμόρφωση του πρώτου ενιαίου νησιού που ίσα που ξεπερνούσε την επιφάνεια της θάλασσας. Η τελευταία επιχωμάτωση έγινε το 1972 και άλλαξε εντελώς τη μορφή του.
Τα γεφύρια που ενώνουν το Αιτωλικό με τη στεριά έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά διατηρητέα μνημεία και έχουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον ως αξιόλογο δείγμα τεχνικού έργου υποδομής του τέλους του 19ου αιώνα. Κατασκευάστηκαν το 1848 και διευρύνθηκαν μερικές δεκαετίες αργότερα. Το αρχικό τους πλάτος ήταν 4 μέτρα ενώ με τη διεύρυνσή τους διπλασιάστηκε.
Η επίσκεψη στο Αιτωλικό τα έχει όλα. Εκτός από την όμορφη πόλη, ο επισκέπτης μπορεί να κάνει μία στάση στο Λαογραφικό Μουσείο του αλλά και στο Μουσείο Χαρακτικής «Βάσω Κατράκη». Οι φυσιολάτρες θα απολαύσουν τους υγροβιότοπους γύρω από το όμορφο Αιτωλικό, καθώς όλο το οικοσύστημα προστατεύεται από τη συνθήκη Ραμσάρ. Στην περιοχή φιλοξενούνται περισσότερα από 250 διαφορετικά είδη πουλιών και η άνοιξη ενδείκνυται για bird watching.
