Χαράδρες, φαράγγια, γκρεμοί απόκρημνοι, άγριες ράχες, μονοπάτια δύσκολα και δεκάδες κορυφές που ξεπερνούν τα 2.000 μέτρα. Αυτά είναι τα Λευκά Όρη, η επιβλητική οροσειρά της Κρήτης, το ορεινό «μπαλκόνι» προς το Κρητικό και το Λιβυκό πέλαγος.
Το σημάδι που αφήνουν τα Λευκά Όρη στο τοπίο είναι ανεξίτηλο καθώς οι Μαδάρες, όπως αποκαλούν αυτά βουνά οι ντόπιοι, συνδυάζουν την αγριάδα με τη μεγαλοπρέπεια. Καλυμμένα από χιόνι μέχρι τους καλοκαιρινούς μήνες, η ορεινή πανδαισία τους μπορεί να συνεπάρει όποιον βρεθεί στις παρυφές τους.
Με ψηλότερη κορυφή τις Πάχνες στα 2.454 μέτρα, τα Λευκά Όρη ορίζουν το ανάγλυφο της δυτικής Κρήτης -καλύπτοντας κυρίως μέρος του νομού Χανίων και μικρότερο του νομού Ρεθύμνου- και ανταγωνίζονται τον Ψηλορείτη για τον τίτλο του ψηλότερου βουνού του νησιού. Οι γραμμές τους διαμορφώνουν, μεταξύ άλλων, τα οροπέδια του Ομαλού και του Ασκύφου αλλά και πολλά φαράγγια, με γνωστότερο αυτό της Σαμαριάς. Εδώ εντοπίζονται επίσης τα βαθύτερα σπηλαιοβάραθρα της Ελλάδος, όπως ο Γουργούθακας και το Λιοντάρι.
Στην καρδιά της οροσειράς δημιουργείται η λεγόμενη Ορεινή Έρημος, μια πεδιάδα ανάμεσα σε κορυφές που την περιβάλλουν, σαν στέμμα. Εκτός από το γεωμορφολογικό ενδιαφέρον, το υψίπεδο δημιουργεί μια απόκοσμη ατμόσφαιρα και αίσθημα δέους στους τυχερούς που το βλέπουν από κοντά.
Η ανάβαση στα Λευκά Όρη απαιτεί εμπειρία, πολύ καλή προετοιμασία και πολύ καλό προσανατολισμό.
