Σε μια σημαντική επένδυση στη διαδικτυακή πύλη για ερευνητές ResearchGate, προχώρησε ο συνιδρυτής της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς.
Το ResearchGate, έχει λάβει το χαρακτηρισμό «Facebook των επιστημόνων» καθώς διευκολύνει τις επαφές μεταξύ των ερευνητών και την ανταλλαγή γνώσεων.
Το εξειδικευμένο κοινωνικό δίκτυο με έδρα το Βερολίνο ξεκίνησε στη Σίλικον Βάλει της Καλιφόρνια και δεν έχει καθόλου έσοδα, κάτι που αποτελεί μια εξαίρεση στο επενδυτικό χαρτοφυλάκιο του Γκέιτς. Ιδρύθηκε το 2008 από τον Αϊτζάντ Μάντις με στόχο να φέρει πιο κοντά τους επιστήμονες από όλες τις χώρες.
Είναι ένα «φόρουμ» όπου, μεταξύ άλλων, οι ερευνητές ανταλλάσσουν στοιχεία από τις επιστημονικές μελέτες τους, καθώς και ένα μεγάλο όγκο στοιχείων που μπορεί να φθάνει το 95% και τα οποία προκύπτουν από τις έρευνες στα εργαστήριά τους, αλλά ποτέ δεν δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά.
Όπως δήλωσε ο Μάντις, στόχος είναι «ένα κίνημα ανοικτής επιστήμης όπου τα δεδομένα και οι πληροφορίες είναι ελεύθερα διαθέσιμα, επιταχύνοντας έτσι την επιστημονική πρόοδο και καινοτομία».
Το όραμα αυτό δεν είναι εύκολο να υλοποιηθεί πάντως, με δεδομένο ότι οι επιστήμονες διακρίνονται μάλλον για μια επαγγελματική κουλτούρα μυστικοπάθειας, που τους οδηγεί να κρατούν τα μυστικά τους για τον εαυτό τους, ώστε να προωθήσουν την καριέρα τους. Υπάρχουν επίσης παρεμφερείς ανταγωνιστικές πρωτοβουλίες online κοινωνικής δικτύωσης, όπως τα Labroots και Epernicus.
Σήμερα, 2,8 εκατομμύρια επιστήμονες έχουν λογαριασμό στο ResearchGate, αν και μόνο το ένα τρίτο από αυτούς είναι συχνοί χρήστες.
Πριν μερικούς οι Μάντις και Γκέιτς συναντήθηκαν στη Γαλλία και ο πρώτος έπεισε τον πρώην ισχυρό άνδρα της Microsoft να επενδύσει στο ResearchGate.
Έτσι, μαζί με άλλα επενδυτικά κεφάλαια προχώρησαν σε μια επένδυση 35 εκατ. δολαρίων στο ερευνητικό κοινωνικό δίκτυο.
Το ResearchGate φιλοδοξεί, με την χρηματοδοτική στήριξη του Γκέιτς και των άλλων επενδυτών, να διευρύνει τη βάση των χρηστών του, καθώς και τη συχνότητα εμπλοκής τους στο δίκτυο. Παράλληλα, αναζητά τρόπους να αποκτήσει έσοδα με διάφορες ιδέες, όπως μια ηλεκτρονική αγορά επιστημονικού εξοπλισμού και υπηρεσιών, όπου κάθε ερευνητής θα μπορεί να αγοράσει π.χ. καλλιέργειες κυττάρων ή άλλα αναγκαία υλικά για τη δουλειά του.
