Το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων γ «Φέρμι» ανακάλυψε τυχαία ότι οι γήινες καταιγίδες παράγουν ακτίνες αντιύλης. Πρόκειται για μία απρόσμενη ανακάλυψη, μία από τις πιο σημαντικές στον τομέα των γεωεπιστημών εδώ και πολύ καιρό.
Οι ηλεκτρικές καταιγίδες στον πλανήτη μας ήταν γνωστό εδώ και χρόνια ότι μπορούν να δημιουργήσουν σπινθήρες ακτίνων Γ, όμως τώρα, για πρώτη φορά, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι επίσης παράγονται ρεύματα ηλεκτρονίων και αντι-ηλεκτρονίων (δηλαδή ποζιτρονίων), που είναι το αντίστοιχό τους στην αντιύλη.
Η ανακάλυψη δημιουργεί ένα νέο μυστήριο γύρω από τις γήινες ακτίνες Γ, που εκτιμάται ότι δημιουργούνται κατά μέσο όρο περίπου 500 φορές τη μέρα στη διάρκεια των καταιγίδων στον πλανήτη μας. Προκύπτουν μέσα από μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση του φωτός και της ύλης και η προέλευσή τους δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως κατανοητή από τους επιστήμονες.
Οι καταιγίδες δημιουργούν συχνά ηλεκτρικά πεδία πολύ υψηλής ενέργειας, ένδειξη για τα οποία αποτελούν οι κεραυνοί. Τα ηλεκτρόνια στις περιοχές της καταιγίδες επιταχύνονται φτάνοντας σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός και εκπέμπουν ακτίνες Γ, καθώς συγκρούονται με άτομα και μόρια που συναντούν στην πορεία τους. Για μόλις ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου, είναι δυνατό να παραχθούν τόσα πολλά φορτισμένα σωματίδια, όσα συνολικά διαπερνούν όλη την ατμόσφαιρα της Γης από οποιοδήποτε άλλη αιτία.
Τώρα πλέον ανακαλύπτεται ότι στις γήινες καταιγίδες, όταν οι ακτίνες Γ περνάνε κοντά από τους πυρήνες των ατόμων, μπορούν να διαχωρίσουν την ενέργειά τους σε ένα ζευγάρι ύλης-αντιύλης (ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων), τα οποία στη συνέχεια, επειδή είναι ηλεκτρικά φορτισμένα, ευθυγραμμίζονται με τις γραμμές του γήινου μαγνητικού πεδίου και ταξιδεύουν τεράστιες αποστάσεις με την μορφή εστιασμένων ακτίνων ύλης και αντιύλης, οι οποίες κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις.
Αυτός ο «χορός» φωτός και ύλης συνεχίζεται όταν τα ποζιτρόνια συναντούν ξανά ηλεκτρόνια, οπότε ανασυνδυάζονται και παράγουν μια λάμψη φωτός χαρακτηριστικού χρώματος. Είναι αυτό το χρώμα που εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο και αποτελεί την «υπογραφή» της παραγωγής αντιύλης.
