Ο Στέργιος Μάριος Μπίλας είναι ο δεύτερος νεότερος σε ηλικία εκπρόσωπος της Stoiximan Belle Equipe, δηλαδή της ομάδας των αθλητών και αθλητριών που υποστηρίζεται από τη Stoiximan στον δρόμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Τον Νοέμβριο θα κλείσει τα 23 και αυτή είναι η πρώτη του συμμετοχή στο μεγαλύτερο αθλητικό ραντεβού.
Ο φοιτητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, στο τμήμα Χρηματοοικονομικών και Τραπεζικής διοίκησης, έχει διακριθεί ήδη δεκάδες φορές σε εθνικό (16 χρυσά, 11 αργυρά και 9 χάλκινα μετάλλια) και ευρωπαϊκό επίπεδο (χρυσό στα 50 μ. ελεύθερο και τα 50 μ. πεταλούδα, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα K23, όπου πήρε την πρόκριση στους Αγώνες). Τελευταία και σπουδαιότερη διάκρισή του – μέχρι την επόμενη – ήταν το χρυσό μετάλλιο στα 50μ. πεταλούδα και το ασημένιο μετάλλιο στα 50μ. ελεύθερο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολύμβησης του Βελιγραδίου πριν λίγες μέρες.
Ως παιδί, δεν του άρεσε να βουτάει στην πισίνα τον χειμώνα γιατί κρύωνε. Έμεινε όμως, στην κολύμβηση «γιατί μου άρεσε που νικούσα. Άρχισα να ασχολούμαι με το άθλημα μου, όταν ήμουν 4 ετών. Δεν επέλεξα εγώ την κολύμβηση. Το έκαναν οι γονείς μου για εμένα, καθώς ήταν αυτό που έκανε τότε και ο μεγαλύτερος αδελφός μου. Στην αρχή δεν μου άρεσε, γιατί ως παιδί κι εγώ ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο. Επίσης, δεν μου άρεσε να βρέχομαι στο κρύο του χειμώνα. Έμεινα όμως για κάποιον λόγο. Ποιον; Έτυχε να αρχίσουν σε εκείνη τη φάση οι αγώνες και μου άρεσε να κερδίζω, κάτι που έκανα στις πισίνες από μικρός. Οπότε κάθισα!».
Το σκουφάκι της Εθνικής, η επιλογή αγωνίσματος και οι Ολυμπιακοί Αγώνες
Από ένα σημείο και έπειτα η σχέση αυτή αφορούσε και την αγάπη. «Κάπου στα 14 κατάλαβα ότι είχα προοπτικές. Κατάλαβα πως μπορώ να κάνω κάτι σπουδαίο, όπως το να φορέσω το σκουφάκι της Εθνικής, κάτι που για εμένα τότε ήταν απίστευτο. Ήταν ένα τρελό όνειρο να εκπροσωπώ τη χώρα μου σε διοργανώσεις. Όταν υλοποίησα αυτόν τον στόχο, προχώρησα στον επόμενο. Είχα απαιτήσεις από τον εαυτό μου, κάτι που ισχύει έως τώρα. Θέλω πάντα να βελτιώνομαι».
Η πρώτη συμμετοχή με το σκουφάκι που είχε το εθνόσημο ήταν τον Απρίλιο του 2017, σε ευρωπαϊκή διοργάνωση που ωστόσο διεξήχθη στην Ελλάδα (στο Παπαστράτειο του Πειραιά). «Ακολούθησαν βέβαια, και πολλοί αγώνες στο εξωτερικό. Από την πρώτη συμμετοχή όμως με την Εθνική, άρχισα να σκέφτομαι τον εαυτό μου σε περιβάλλον Ολυμπιακών Αγώνων. Τότε βέβαια, αγωνιζόμουν σε άλλα αγωνίσματα: κολυμπούσα 100 και 200 μ. ύπτιο. Η αλλαγή στα 50 μ. ελεύθερο έγινε από μόνη της, καθώς από μικρή ηλικία είχα έφεση στην ταχύτητα.
Από ένα σημείο και μετά είδα πως το ελεύθερο μου έβγαινε πολύ πιο εύκολα από το ύπτιο και πήρα την απόφαση να κάνω την αλλαγή. Η συνεχόμενη βελτίωση που παρουσίαζα ήταν και ένας από τους λόγους που έβαλα ως στόχο τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Ο Στέργιος Μάριος έχει έναν πολύ ώριμο τρόπο να αντιμετωπίζει αυτό που κάνει, δεδομένων των συνθηκών και τηρουμένων των αναλογιών του ανταγωνισμού που υπάρχει σε όλο τον κόσμο. «Ο ανταγωνισμός κάνει καλό! Μου αρέσει. Όταν έχω πολύ δυνατό ανταγωνισμό, αναγκάζομαι κι εγώ να γίνω καλύτερος -όπως ο αντίπαλος μου επίσης αναγκάζεται να γίνει καλύτερος. Έτσι, κερδίζουμε όλοι μέσα από αυτό».
Όταν φανταζόταν πως προκρίνεται στους Αγώνες, ήταν όπως όταν το έζησε; «Ήταν σαν να είχα μια ηρεμία. Θυμάμαι ότι όταν τερμάτισα και είδα πως κέρδισα τον ευρωπαϊκό τίτλο, που ήταν ο πρώτος μου στόχος και πως προκρίθηκα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, για κάποιο διάστημα ένιωσα μια απόλυτη ηρεμία. Είπα από μέσα μου “επιτέλους ήρθε αυτό το πράγμα”. Ήταν κάτι που διεκδικούσα με απόλυτη αφοσίωση εκείνη τη χρονιά, καθώς ήταν η προ-Ολυμπιακή και είχαμε θέσει ως στόχο να φτάσουμε όσο πιο κοντά γίνεται στο όριο και -γιατί όχι;- να το πιάσουμε. Ε, όταν το έπιασα ηρέμησα πλήρως».
Τώρα φαντάζεται τον εαυτό του σε έναν χώρο όπου κυκλοφορούν οι κορυφαίοι αθλητές όλων των σπορ; «Ναι, η αλήθεια είναι πως τον φαντάζομαι και ανυπομονώ, διότι θέλω να ζήσω όλη την εμπειρία των Αγώνων. Ταυτόχρονα όμως, προσπαθώ να το απομυθοποιήσω λίγο στο κεφάλι μου. Το βλέπω ως ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα, το τέταρτο της καριέρας μου, που απλά έχει ένα άλλο σήμα αγώνων. Δεν θέλω να έχω τους Ολυμπιακούς ως κάτι τόσο μεγάλο στο κεφάλι μου, ώστε να μη νιώσω περισσότερη πίεση. Κι επειδή έχω ήδη κολυμπήσει σε τρία παγκόσμια πρωταθλήματα, προσπαθώ να με πείσω ότι είναι ένα ακόμα παγκόσμιο από κάποιον άλλον διοργανωτή!».
Γράφοντας ιστορία μαζί με το ίνδαλμά του
Πρόκειται εν τω μεταξύ, για περίπτωση αθλητή που είχε την τύχη να έχει για ίνδαλμα ως παιδί, τον τωρινό του μέντορα: τον Κριστιάν Γκολομέεβ. «Πάντα είχα ως γνώμονα στη ζωή μου -δεν ξέρω γιατί-ότι το να θαυμάζεις κάποιον Έλληνα αθλητή είναι πολύ καλύτερο από το να θαυμάζεις κάποιον ξένο, αφού εμείς οι Έλληνες έχουμε παραδοσιακά λιγότερα μέσα από αυτά που έχουν οι Αμερικάνοι». Μάλιστα, με τον Γκολομέεβ έγραψαν ιστορία στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Βελιγράδι, αφού το είδωλό του κατέκτησε την πρώτη θέση κι εκείνος τη δεύτερη στα 50μ. ελεύθερο.
«Μου άρεσε λοιπόν, να παρακολουθώ πάντα τον Κριστιάν που είναι και φίλος μου και προπονούμαστε μαζί. Μου άρεσε όλο το ‘πακέτο’ που είχε ως αθλητής από μικρή ηλικία. Από εκεί και πέρα, η απάντηση ‘Μάικλ Φελπς’ είναι νομίζω, μια κλασική απάντηση που μπορεί να δώσει ένας κολυμβητής για το είδωλο των παιδικών του χρόνων. Είναι με διαφορά, ο καλύτερος κολυμβητής όλων των εποχών».
Πόσο τον έχει βοηθήσει ο Γκολομέεβ να γίνει πιο αποτελεσματικός; «Γνωριζόμαστε από το 2019, όταν ήμασταν στον ίδιο σύλλογο -τον Εθνικό Πειραιώς- και υπό τον ίδιο προπονητή. Προσπαθούσε από τότε να με βοηθήσει, να μου μάθει κάποια πράγματα. Ό,τι έλεγε το ρουφούσα ως ‘σφουγγάρι’. Προσπάθησα να τα αντλήσω όλα και να τα βάλω στον εαυτό μου, χωρίς όμως να χάσω την προσωπικότητα μου. Αυτό το πράγμα με βοήθησε πάρα πολύ».
Τι από όσα του έχει πει ο Γκολομέεβ έχει στο Νο1 της λίστας; «Αυτά που αφορούσαν τον τρόπο προσέγγισης των αγώνων. Μου είπε πως “πρέπει να είσαι πάρα πολύ ήρεμος και ταυτόχρονα να μπεις μέσα για να νικήσεις. Δεν χρειάζονται πολλά. Ηρεμία και αποφασιστικότητα”».
