Στην αρχαία Ελλάδα υπήρξε ένας αθλητής που διακρίθηκε πολλές φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά σημείωσε και επιτυχίες εκτός σταδίου, διακρινόμενος στον πόλεμο, ενώ έσωσε και τη ζωή του σπουδαίου Πυθαγόρα.
Ο Μίλων από τον Κρότωνα της νότιας Ιταλίας διακρίθηκε για πρώτη φορά σε νεαρή ηλικία, όταν κέρδισε στην πάλη αγοριών το 540 π.Χ. Οκτώ χρόνια αργότερα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς και κέρδισε πέντε συνεχόμενους τίτλους στην πάλη.
Επίσης, ανεδείχθη έξι φορές νικητής στα Πύθια, δέκα στα Ίσθμια, καθώς και εννέα στους αγώνες της Νεμέας. Δηλαδή μέσα σε τουλάχιστον 24 χρόνια είχε κερδίσει πάνω από 30 Πανελλήνιους αγώνες.
Μάλιστα, όταν έφτασε περίπου 40 ετών ή λίγο παραπάνω, έλαβε μέρος τους Ολυμπιακούς του 512 π.Χ., μια απίστευτη κίνηση για την τότε εποχή, αλλά και σήμερα, λόγω της ηλικίας του, με τους αρχαίους να αναφέρουν ότι αγωνίστηκε μέχρι τα «γεράματα». Ωστόσο, δεν αποδείχθηκε εύκολος στόχος, με τον νεότερο αντίπαλό του στον τελευταίο αγώνα στους Ολυμπιακούς να κερδίζει, επειδή κούρασε τον αθλητή αποφεύγοντας τα χτυπήματά του.
Αστείρευτη δύναμη
Το Perseus Digital Library έγραψε πως ο Μίλων θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους της αρχαίας Ελλάδας, ενώ ο ίδιος συνέκρινε τον εαυτό του με τον μυθικό ήρωα Ηρακλή. Ενδεικτικά, όταν ο Κρότωνας δέχτηκε επίθεση από μια γειτονική πόλη, εκείνος φορώντας τα ολυμπιακά του στεφάνια και ντυμένος σαν τον Ηρακλή, με δέρμα λιονταριού και κραδαίνοντας ένα ρόπαλο, και οδήγησε τους συμπολίτες του στη νίκη.
Σύμφωνα με τους αρχαίους, ο Μίλων αρέσκονταν να κάνει επίδειξη δύναμης με διάφορους τρόπους. Παραδείγματος χάριν, έδενε ένα σκοινί γύρω από το κεφάλι του και σφίγγοντας το κεφάλι του, οι φλέβες το έκοβαν. Σε άλλες περιπτώσεις κρατούσε ένα ρόδι σφιχτά στην παλάμη του και ζητούσε από τον κόσμο να το πάρει, χωρίς κανείς να τα καταφέρει, ενώ ο ίδιος φρόντιζε να διατηρεί ακέραιο τον καρπό.
Ο Μίλων πέρα από σπουδαίους Ολυμπιονίκης, υπήρξε και οπαδός του Πυθαγόρα, σώζοντας μια φορά τη ζωή του. Κάποτε, ο φιλόσοφος μιλούσε στους μαθητές του σε μια κλειστή αίθουσα, όταν άρχισε να καταρρέει η οροφή. Τότε, ο Μίλων στήριξε τον κεντρικό πυλώνα μέχρι οι υπόλοιποι να διαφύγουν σε ασφάλεια και στη συνέχεια όρμησε έξω, σώζοντας τον εαυτό του.
Ωστόσο, η αστείρευτη δύναμή του, οδήγησε και στο τραγικό τέλος του. Μια μέρα περιπλανιόταν στο δάσος όταν βρήκε έναν παλιό κορμό δέντρου με σφήνες τοποθετημένες μέσα του. Ο Μίλων έβαλε τα χέρια του και, ίσως και τα πόδια του, μέσα στη σχισμή του κορμού και προσπάθησε να διασπάσει το ξύλο. Έτσι, κατάφερε να χαλαρώσει τις σφήνες, οι οποίες έπεσαν έξω, αλλά ο κορμός έκλεισε πάνω στα χέρια του, παγιδεύοντας τον και με βάση τον μύθο, τον έφαγαν άγρια θηρία, καθώς δεν μπορούσε να κουνηθεί.
