Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 10 Ιουνίου, από την ημέρα που ο χώρος του ελληνικού αθλητισμού έγινε φτωχότερος με την απώλεια του Παύλου Γιαννακόπουλου. Ο θυμόσοφος λαός λέει πως οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχάσεις και ο «πατριάρχης» του Παναθηναϊκού έχει περάσει στην αθανασία, έχοντας καθιερωθεί στη συνείδηση των «πράσινων» υποστηρικτών, αλλά και γενικότερα των Ελλήνων φιλάθλων.
Αφού με τα αδέλφια του, Θανάση και Κώστα, κατάφεραν να γιγαντωθούν στον χώρο της φαρμακοβιομηχανίας, παράλληλα ασχολήθηκε και με τη μεγάλη αγάπη της οικογένειας: τον Παναθηναϊκό. Τη δεκαετία του 1970 ενεργοποιήθηκε «ζεστά» στα κοινά του συλλόγου, προσφέροντας τα μέγιστα, χωρίς αυτό να προβάλλεται.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος αποφάσισε να επενδύσει στο τμήμα μπάσκετ του συλλόγου, το οποίο τυπικά ανέλαβε το 1992, όταν το άθλημα πέρασε στην επαγγελματική του εποχή. Ουσιαστικά, όμως, είχε τον έλεγχο από το 1987, όταν και ανέλαβε πρόεδρος όλων των ερασιτεχνικών τμημάτων του συλλόγου.
Ήταν το μπάσκετ αυτό που μετέτρεψε τον Παύλο σε… Θεό και την οικογένεια Γιαννακόπουλου στην αγαπημένη των απανταχού οπαδών του «τριφυλλιού», καθώς κατάφεραν να φέρουν αμέτρητους τίτλους, ικανοποιώντας έτσι τον κόσμο της ομάδας, ενώ αποδείκνυαν σταθερά και έμπρακτα την αφοσίωσή τους για τον σύλλογο, χωρίς να λογαριάζουν τα χρήματα.
Μετά από σχεδόν πέντε δεκαετίες από την ημέρα που ασχολήθηκε με τα κοινά των «πράσινων», ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν βρίσκεται πια κοντά μα. Πέρασαν δύο χρόνια από τότε και η «μαύρη» αυτή επέτειος ήρθε μια ημέρα πριν ο γιος του ανακοινώσει ότι πωλείται η ΚΑΕ έναντι 25 εκατ. ευρώ.
Είναι χαρακτηριστικό το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Πράσινη», συμφερόντων του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, που κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Τέλος Εποχής», ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να μην γίνει αναφορά στην απώλεια του Παύλου. Παράλληλα, γίνεται και μια αποτίμηση των όσων προσέφερε η οικογένεια στον Παναθηναϊκό: 33 χρόνια, 450 εκατ., 41 τίτλοι (1 Διηπειρωτικό, 6 Ευρωλίγκες, 19 πρωταθλήματα, 15 κύπελλα).
