Γεννήθηκε στο Κόμο, στην περιοχή της Λομβαρδίας από χήρα μητέρα και έκανε τα πρώτα βήματα στο ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα. Παρότι αγωνίστηκε μόνο σε δεύτερη και τρίτη κατηγορία, το ταλέντο του έγινε αντιληπτό και το 1962 σε ηλικία 19 ετών έκανε το μεγάλο βήμα παίρνοντας μεταγραφή στην Τζένοα. Αμεσα έγινε ο αγαπημένος των τιφόζι που τον έβλεπαν να κάνει μαγικά πράγματα σαν εξτρέμ. Στο τελευταίο ματς της πρώτης του σεζόν αρνήθηκε να περάσει από τεστ ντόπινγκ και τιμωρήθηκε με πέντε αγωνιστικές για την επόμενη, η οποία έμελλε να είναι και η τελευταία του στους Rossoblu. Κόντρα στη θέληση των οπαδών, ο 21χρονος πλέον, Μερόνι, πουλήθηκε για 300 εκατ. λιρέτες στην Τορίνο, η οποία βρισκόταν τότε στην εποχή που προσπαθούσε να ξεπεράσει την αεροπορική τραγωδία της Σουπέργκα. Δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα, το Fiat G.212 που μετέφερε την ομάδα προσέκρουσε σε βουνό έξω από το Τορίνο. Οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους ήταν 31, ανάμεσά τους παίκτες, προπονητές και δημοσιογράφοι. Τo τραγικό συμβάν της 4ης Μαΐου του 1949, που αποδόθηκε στην ομίχλη, ξεκλήρισε την κορυφαία ομάδα της εποχής. Εκείνη που είχε κατακτήσει 5 σερί πρωταθλήματα, είχε κάνει το πρώτο νταμπλ της ιστορίας και της οποίας οι ποδοσφαιριστές αποτελούσαν τον κορμό της Εθνικής Ιταλίας. Μαζί με τον Μερόνι, που ήταν το σύμβολο του αύριο για το club, ο πρόεδρος, Ορφέο Πιανέλι, πήρε τον Νερέο Ρόκο, τον θρυλικό προπονητή της Μίλαν, που τότε έκανε κάτι σαν διάλειμμα ανάμεσα στις θητείες του στους Rossoneri. Υπό τις οδηγίες του, φορώντας το 7 στην πλάτη, έχοντας τις κάλτσες γύρω από τους αστραγάλους και παίζοντας δεξί εξτρέμ, έκανε καταπληκτικά πράγματα όμως το δυνατό του σημείο ήταν οι ντρίμπλες. Σε μια περίοδο που στο Campionato υπήρχαν ήδη μεγάλα ονόματα, ο Μερόνι ήταν από εκείνους που συνδύαζαν την τέχνη με την ουσία και για το στιλ του είχε πάρει το προσωνύμιο ‘la farfala’ [πεταλούδα]. Ο Μερόνι έκανε εντύπωση και εκτός γηπέδου. Με φανταχτερά κοστούμια, καπέλα, γυαλιά ηλίου, μουστάκι, δημιούργησε κίνημα μόδας εκείνη την εποχή και το ότι ήταν και εξαιρετικός παίκτης έστρεφε τον Τύπο συνέχεια πάνω του και το απολάμβανε. Το γεγονός ότι είχε σχέση με παντρεμένη και έλεγε στον προπονητή ότι είναι η αδερφή του, είναι ενδεικτικό για το τι τύπος ήταν ο Τζίτζι. Το 1964-65 βοήθησε την Τορίνο να τερματίσει 3η και το 1966 κλήθηκε στην Εθνική και έπαιξε στο Mundial, που ήταν απογοητευτικό για την Squadra Azzurra. Το 1967 έγραψε μια από τις κορυφαίες στιγμές της σύντομης καριέρας του όταν πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ με λόμπα κόντρα στην Ιντερ στο Μιλάνο σπάζοντας αήττητο τριών ετών των Nerazzurri και χαρίζοντας νίκη με 1-2 στην Granata. Το ταλέντο και η προσωπικότητά του δεν άργησαν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον από μεγαλύτερα club της Ιταλίας και ήταν η συμπολίτισσα, Γιουβέντους, η οποία συμφώνησε με την Τορίνο για μεταγραφή με 750 εκατ. λιρέτες. Οι αντιδράσεις που ακολούθησαν ήταν πρωτοφανείς με χιλιάδες υπαλλήλους της FIAT να απειλούν με απεργίες. Ο Πιανέλι προσπάθησε να ρίξει τους τόνους, όμως δεν τίποτα δεν άλλαξε και ανακοίνωσε ότι ο Μερόνι θα μείνει.
Η σεζόν 1967-68 ξεκίνησε εξαιρετικά για την Τορίνο η οποία νίκησε 4-2 την Σαμπντόρια. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί την τραγωδία που θα ακολουθούσε. Μετά τον αγώνα, ο Μερόνι, μαζί με τον αμυντικό, Φαμπρίτσιο Πολέτι, βγήκαν το βράδυ για να διασκεδάσουν. Η χαρά ήταν διπλή αφού η κοπέλα του Τζίτζι, Christina Uderstadt, είχε πάρει διαζύγιο και πλέον μπορούσαν να παντρευτούν. Οι δύο συμπαίκτες θα πήγαιναν σε ένα μπαρ στο κέντρο και πάρκαραν στην Corso Re Umberto. Η απόφαση να μην περιμένουν στο φανάρι ενώ ήταν βράδυ, αποδείχθηκε μοιραία. Οπως αναφέρουν οι μαρτυρίες της εποχής, ο Μερόνι έκανε ελιγμούς για να αποφύγει κάποια γρήγορα αυτοκίνητα, όμως ένα FIAT Coupe χτύπησε τους δύο άνδρες. Ο Πολέτι τη γλίτωσε με μικροτραύματα, όμως για τον Μερόνι δεν ήταν έτσι. Το αυτοκίνητο τον πέταξε στην άλλη πλευρά του δρόμου, όπου περνούσε μια Aprilla η οποία τον χτύπησε επίσης. Το ασθενοφόρο τον πήρε γρήγορα και φάνηκε ότι μπορεί να σωθεί όμως το βράδυ έχασε τη μάχη σε ηλικία 24 ετών. Οδηγός του FIAT που του στέρησε τη ζωή ήταν ο Ατίλιο Ρομέρο. Ενας 19χρονος οπαδός της Τορίνο που ήταν νωρίτερα στον αγώνα και είχε είδωλο τον Μερόνι. «Είχα αφίσες του σε όλο το δωμάτιό μου και εκείνη τη μέρα είχα μία στο αυτοκίνητο» είπε ο Ρομέρο που το 2000 έγινε πρόεδρος της Τορίνο σε μια περίοδο που έγινε ασανσέρ σε Serie A και Serie B. Το πέπλο θρήνου που απλώθηκε στην πόλη ήταν κάτι το συγκλονιστικό. «Ολο το Τορίνο έκλαψε» έγραψαν οι τοπικές εφημερίδες και στην κηδεία του υπήρξε λαοθάλασσα από 20.000 οπαδούς. Τα λουλούδια που άφησαν στον τάφο του οι χιλιάδες τιφόζι ενώθηκαν με εκείνα που έπεσαν από ελικόπτερο στην πλευρά του δεξιού εξτρέμ τη μέρα του derby με την Γιουβέντους. Ο επιθετικός, Κομπίν, ήταν εκεί για να κάνει χατ-τρικ και οι ιαχές «Τζίτζι, Τζίτζι» έσκισαν τη νεκρική σιγή που επικρατούσε στο υπόλοιπο ματς. Αυτό το 4-0 παραμένει μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη νίκη της Granata σε derby della Mole. Για δεύτερη φορά μέσα σε 15 χρόνια η Τορίνο έζησε μια απίστευτη τραγωδία και ξανά γύρω από αυτή υπήρχε το όνομα Μερόνι καθώς στο δυστύχημα της Σουπέργκα ο πιλότος του μοιραίου αεροσκάφους λεγόταν Πιερλουίτζι Μερόνι. Οι τιφόζι της Granata δεν ξεχνούν ποτέ τον Τζίτζι και κάθε 15 Οκτωβρίου συγκεντρώνονται σε εκείνο το σημείο της Corso Re Umberto που έχασε τη ζωή του ο θρύλος της αγαπημένης τους ομάδας… Πηγή: gazzetta.gr
