Δεν έχει manual. Δεν έχει… κανόνες γενικώς, και ας προσπαθεί η UEFA με διάφορα κριτήρια να ελέγξει την κατάσταση. Προκριματικά δεν είναι απαραίτητα… κερδίζει ο καλύτερος και τέλος πάντων λεφτά στην τράπεζα των ομίλων. Δεν είναι το μεγάλο ψάρι που τρώει το μικρό. Είναι ο Ιγκόρ Τούντορ που ψάχνει από χθες το βράδυ την πτήση της απόδρασης, από την Πόλη. Προκριματικά, είναι να αποκλείεται η πρωταθλήτρια Σουηδίας Μάλμε την Τρίτη στην Στρούμιτσα, και κάποια Όστερσουντς να ξαπλώνει στο χορτάρι κοτζάμ Γαλατά. Είναι ξεχωριστή ευρωπαϊκή διοργάνωση που εξελίσσεται σε περίοδο 100% αντι-ποδοσφαιρική, και φτιάχτηκε για να σοκάρει ομάδες με σχέδιο και με την ετικέτα του φαβορί. Λες, έχει 16 ματς πρωταθλήματος η Μάλμε. Δεν μπορεί να πάθει ζημιά από τους Σκοπιανούς που δεν είχαν… δευτερόλεπτο στα πόδια τους. Ανοίγει το σκορ ο Ρόσενμπεργκ νωρίς, έχουν τον έλεγχο οι Σουηδοί, και μέσα σε ένα πεντάλεπτο στο δεύτερο ημίχρονο έρχονται τα πάνω-κάτω. Λες. έκανε 20 εκατ ευρώ μεταγραφές η Γαλατά. Γκομίς, Μπελχαντά, Μαϊκόν κλπ. Σούπερ ενίσχυση. Ομάδα για να πάει μακριά στο Γιουρόπα Λιγκ. Και δεν έφτασε ούτε στον Αύγουστο. Χαλαρά την άφησε απ έξω η ομάδα του Σωτήρη Παπαγιαννόπουλου. Και κάπου εκεί αρχίζεις και… σβήνεις ή έστω να αμφιβάλλεις. Ούτε το όνομα. Ούτε το πόσα παιχνίδια κουβαλάς. Ούτε οι μεταγραφές. Ούτε και το «ανάποδο» αν θυμηθεί κανείς πως πέρσι ο Ολυμπιακός επένδυσε στο… πρόπερσι για να περάσει τη Μπέερ Σεβά, χωρίς να κάνει ούτε ευκαιρία σε 180΄. Καμία ποδοσφαιρική ιδέα δεν μπορεί να έχει απόλυτη εφαρμογή τέτοια εποχή. Είναι πιο εύκολο να σταθείς πίσω από τη μπάλα, παρά να αλλάξεις δεύτερη πάσα. Είναι πιο εύκολο να «χαλάσεις» από το να προσπαθήσεις να «φτιάξεις». Είναι καλύτερο να επενδύσεις στην… ρουλέτα, των στιγμών παρά σε όσα τα υπόλοιπα. Απαισιόδοξο; Όχι. Ρεαλιστικό. Και καλό είναι να το έχει κατά νου ο Ολυμπιακός πηγαίνοντας προς το Βελιγράδι. Έχει πολλούς και καλούς παίκτες στο ρόστερ του. Δημιουργήθηκε ήδη μια βάση που με υπομονή μπορεί να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Την συγκεκριμένη χρονική στιγμή όμως δεν γίνεται να νιώθει… φαβορί με τη Παρτιζάν, ποντάροντας στην ποιότητα και την διαφορά δυναμικότητας. Αν τα ματς ήταν σε δύο μήνες από τώρα, θα το συζητούσαμε αλλιώς. Τώρα πρόκειται για δύο ομάδες ανέτοιμες, που καλά θα κάνουν να φοβούνται περισσότερο τον (κακό) τους εαυτό και λιγότερο τον αντίπαλο. Βεβαίως ο Μπέσνικ Χάσι, ξέρει. Επί της ουσίας για αυτό επιλέχθηκε, όπως έχει ομολογήσει. Είναι γνώστης της συγκεκριμένης διαδικασίας. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον λοιπόν να τον δούμε πως θα το διαχειριστεί. Ειδικά το πρώτο ματς που  είναι πραγματικά «ειδικών συνθηκών». Σε δύσκολη έδρα, με κλειδιά του μέλλοντος όπως ο Βούκοβιτς και ο Εμενίκε ανέτοιμους. Με τους τραυματισμούς (Μποτία, Ταχτσίδης), αλλά και όσους καταλαβαίνουν ότι δύσκολα θα παραμείνουν στο ρόστερ, να περιορίζουν τις επιλογές. Πως θα το προσεγγίσει ο κόουτς: Σκέφτεται τον Ρομαό στόπερ και περιμένει τον Ρέτσο. Σκέφτεται Σιώπη, Πάρντο και Μπεν για την 11άδα, με κριτήριο την καλύτερη φυσική κατάσταση. Δείχνει όμως την ίδια στιγμή και να προτιμά τον Μάριν από τον Σεμπά που είναι μακράν ο καλύτερος «αθλητής» στο ρόστερ του. Αυτή τη στιγμή έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα οι μόνοι σίγουροι στο αρχικό σχήμα και στη θέση που θα αγωνιστούν είναι ο Καπίνο, ο Ομάρ, ο Κούτρης, ο Οφόε και ο Φορτούνης. Όλα τα άλλα είναι ρευστά… * Το άρθρο του Διονύση Δελλή δημοσιεύτηκε στο gazzetta.gr