Το μεγαλύτερο αγωνιστικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού, εστιάζεται, πως αν και έχει το ρόλο της μεγάλης ομάδας, δεν το επιδεικνύει μέσα στο γήπεδο.
Είναι αδιανόητο, ο εκάστοτε αντίπαλος, χαμηλότερης δυναμικότητας, να φτάνει 15-20 μέτρα έξω από την περιοχή του Τζόρβα χωρίς να έχει «πέσει» κάποιος συμπαίκτης του πάνω στη μπάλα.
Όλοι οι παίκτες από τη μέση και μπροστά, μαρκάρουν …άνευρα. Χαλαρά.
Συνήθως, οι μεγάλες ομάδες τρέχουν ώστε να κερδίσουν τη μπάλα και να «κάνουν» αυτές το παιχνίδι τους. Το αντίθετο, κάνουν όσοι αναζητούν την αντεπίθεση!
Είναι πολύ δύσκολο να γίνει μια ομάδα σαν την Μπαρτσελόνα, που από τη στιγμή που θα χάσει τον έλεγχο της μπάλας θα περάσουν ελάχιστα δευτερόλεπτα μέχρι να «ορμήξουν» τρεις ποδοσφαιριστές της να τον ξανακερδίσουν. Ωστόσο, όταν θεωρητικά είσαι ο «δυνατός», οφείλεις να «πνίξεις» τον αντίπαλο. Και με την πίεση και με τον τσαμπουκά που διαθέτει η φανέλα από μόνη της.
Με εξαίρεση ίσως τον Χριστοδουλόπουλο, οι υπόλοιποι παίκτες του «τριφυλλιού» από τη μέση και μπροστά, περιμένουν να έρθει ο αντίπαλος πάνω τους για να προσπαθήσουν να κόψουν τη μπάλα. Το… παθητικό αυτό μαρκάρισμα έχει αποτέλεσμα οι ομάδες που αντιμετωπίζουν τον Παναθηναϊκό, να αποκτούν περισσότερη κατοχή από το αναμενόμενο. Απόρροια αυτού; Κερδισμένος χρόνος και ανεβασμένη ψυχολογία, αφού προλαβαίνουν να εφαρμόσουν αρκετά από αυτά που δούλευαν την εβδομάδα της προετοιμασίας, για τις ομάδες που αναμετρώνται με το «τριφύλλι».
Πολλοί ισχυρίζονται πως ο Παναθηναϊκός έχει δημιουργικό πρόβλημα. Όσο και να ισχύει αυτό, είναι πολύ πιο εύκολο να δημιουργήσει μια ομάδα όταν κλέβει τη μπάλα αφού ο αντίπαλος πιάνεται αδιάβαστος, παρά να περιμένει την ολοκλήρωση μιας άστοχης προσπάθειας και να βγει στην επίθεση με οργανωμένη άμυνα…
Πηγή: sportfm.gr
