Ο Ματίας Αλμέιδα είχε προπονητή τον Σβεν Γκόραν Έρικσον στη Λάτσιο και η σουηδική εφημερίδα «Aftonbladet» φρόντισε ώστε να τα πουν μέσω βιντεοκλήσεις, με τον τεχνικό της ΑΕΚ να αναφέρεται και στο επεισόδιο που είχε με αστυνομικό στο γήπεδο του ΠΑΟΚ αλλά και στη μάχη του πρωταθλήματος.
Οι Αλμέιδα και Έρικσον συνεργάστηκαν στη Λάτσιο όπου είχαν πανηγυρίσει την κατάκτηση του νταμπλ και η συγκίνηση ήταν φανερή και στους δύο στη βιντεοκλήση που είχαν. «Ciao Ματίας! Σβεν εδώ. Νομίζω ότι με θυμάσαι… Έχουμε ζήσει απίστευτα όμορφες στιγμές μαζί», είπε αρχικά ο Σουηδός πρώην προπονητής που δίνει μάχη με τον καρκίνο και από εκεί και πέρα τον λόγο πήρε ο Αλμέιδας που είπε τα εξής…
Για τον Έρικσον: «Είμαι πολύ – πολύ χαρούμενος που έλαβα αυτόν τον χαιρετισμό. Ο Σβεν ήταν ένας φανταστικός προπονητής, αλλά ακόμα μεγαλύτερος άνθρωπος. Γιατί; Επειδή έκανε 25 παίκτες να αισθάνονται σημαντικοί ανεξάρτητα από το πόσο έπαιξαν. Ξέρω ότι πολεμάς αυτή τη στιγμή, είσαι μαχητής. Εκτός από σπουδαίος προπονητής, είσαι σπουδαίος άνθρωπος, Σβεν. Μια μεγάλη αγκαλιά, να είσαι δυνατός. Υπάρχει Θεός, ξέρει τι κάνει με όλους μας. Μου αρέσεις τόσο πολύ, δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θαυμάζω στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου έμαθες. Συνέχισε να διδάσκεις στους ανθρώπους. Μην κουράζεσαι, συνέχισε. Αφήνεις σημαντικά ίχνη στη ζωή όλων, αλλά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον ποδοσφαιρικό κόσμο που σε χρειάζεται. Μια μεγάλη αγκαλιά».
Για το τι έχει αντιγράψει από τον Έρικσον: «Προσπάθησα να μην αντιγράψω από κανέναν από τους προπονητές που είχα. Ο Σβεν είναι Σβεν. Είναι ο κύριος. Δεν μπορώ ποτέ να γίνω σαν τον Σβεν. Ένα πρόβλημα στο ποδόσφαιρο είναι ότι πολλοί άνθρωποι αντιγράφουν ο ένας τον άλλον αντί να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο. Όλοι θέλουν να είναι σαν τον Σβεν Γκόραν Έρικσον, να ηγούνται της ομάδας όπως εκείνος, να ντύνονται όπως αυτός. Κανείς όμως δεν μπορεί να είναι σαν αυτόν. Άλλοι θέλουν να είναι σαν τον Μπιέλσα ή τον Γκουαρδιόλα. Είναι λίγο έλλειψη αυτοπεποίθησης αυτό. Αν προσπαθήσω να γίνω κάποιος άλλος, δεν θα μπορώ να πείσω τους παίκτες για το τι πραγματικά θέλω και πιστεύω. Σε αυτό το επίπεδο, πρέπει να είσαι γνήσιος. Αλλιώς γίνεσαι σαν ηθοποιός. Τα περισσότερα πράγματα στο ποδόσφαιρο έχουν ήδη εφευρεθεί, αλλά πρέπει να ακολουθήσεις τον δρόμο σου. Για μένα το πρωταρχικό είναι οι παίκτες που προπονώ να νιώθουν ευτυχία και χαρά για αυτό που κάνουν».
Για το αν είναι σύμπτωση που πολλοί πρώην παίκτες του Έρικσον είναι σήμερα ανάμεσα στους κορυφαίους προπονητές του κόσμου: «Δεν ξέρω. Ο Σβεν μας έδειξε την αγάπη για το ποδόσφαιρο και τη ζωή. Δεν είναι κάτι που έχω αντιγράψει αλλά είναι κάτι για το οποίο συμφωνώ μαζί του και θέλω να δώσω και στους παίκτες μου. Ο Σβεν μας έκανε όλους στη Λάτσιο να νιώθουμε σημαντικοί και χαρούμενοι. Το να είσαι προπονητής ποδοσφαίρου είναι κάτι περισσότερο από το να είσαι απλώς προπονητής. Ο Σβεν είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές που είχα και είχα τους Σάκι, Πασαρέλα, Μπιέλσα, Τζακερόνι και πολλούς άλλους».
Για το επεισόδιο που είχε πρόσφατα στην Τούμπα: «Ο Σβεν με ξέρει πολύ καλά! Ξέρει ότι έτσι είμαι. Θα μου έλεγε ότι δεν έπρεπε να είχα αντιδράσει έτσι, να μην επιτρέψω στον εαυτό μου να προκληθεί. Το έχω κάνει πολλές φορές στο παρελθόν και ακόμη και σε εκείνο το ματς, αλλά αφού το έκανα μία, δύο, τρεις, τέσσερις φορές, αντέδρασα σαν άνθρωπος την πέμπτη φορά. Δεν σημαίνει ότι αυτό που έκανα ήταν καλό, αλλά έδειξε ότι υπερασπίστηκα την ομάδα μου με όλη μου την ψυχή».
Για το πότε θα πάει σε ένα πρωτάθλημα καλύτερο από το ελληνικό: «Έχω τον δικό μου τρόπο να βλέπω το ποδόσφαιρο ως προπονητής, νομίζω. Έκανα μεγάλη επιτυχία στην πρώτη μου προπονητική δουλειά στο εξωτερικό, με την Τσίβας στο Μεξικό. Είχα πολλές προσφορές από συλλόγους σε όλο τον κόσμο αλλά επέλεξα το MLS και την Σαν Χοσέ. Κανείς δεν κατάλαβε αυτή την επιλογή. Το είδα ως τη μεγαλύτερη πρόκληση για μένα εκείνη την εποχή. Ήθελα να εξελιχθώ και να μάθω κάτι νέο. Έχω παίξει στο υψηλότερο επίπεδο. Ως προπονητής, δεν ψάχνω για δουλειά στα πιο διάσημα ή μεγαλύτερα πρωταθλήματα.
Θέλω να δουλέψω κάπου όπου νιώθω ευτυχισμένος και γίνομαι ευτυχισμένος. Δεν παίρνω αποφάσεις με βάση το πόσα χρήματα θα βγάλω. Μισώ να είμαι διασημότητα. Δεν μου δίνει ελευθερία. Αλλά φυσικά είμαι ευγνώμων σε όσους με συμπαθούν. Αν ερχόταν ο σύλλογος που με ανέδειξε (Cemento Armado Azul) στο Μπουένος Άιρες και μου τηλεφωνούσε αύριο, μπορεί να το σκεφτόμουν. Δεν έχει να κάνει με τα χρήματα λοιπόν ή το μέγεθος του συλλόγου ή του πρωταθλήματος, αλλά ότι μου αρέσει η εξέλιξη, η συνεργασία με παίκτες, το να κάνουμε κάτι μαζί».
Για το φινάλε του πρωταθλήματος και τη μάχη του τίτλου: «Δεν το σκέφτομαι. Εμπιστεύομαι τη δική μας δουλειά. Προπονώ τους παίκτες μου, μελετώ τους αντιπάλους, πιστεύω στον Θεό και μόνο αυτός ξέρει ποιο θα είναι το μέλλον. Ως προπονητής, προσπαθώ να δώσω στους παίκτες μου τα καλύτερα εργαλεία. Δουλεύεις σκληρά για αρκετά χρόνια για να πετύχεις και μετά αποφασίζονται όλα σε 90 λεπτά. Είναι τρελό, αλλά μας αρέσει».