Η άνοιξη είναι πλέον και επίσημα εδώ καθώς η 21η Μαρτίου -παρότι χθες ήταν η εαρινή ισημερία- θεωρείται ως η… επίσημη έναρξη της αγαπημένης, σε πολλούς, εποχή του χρόνου.
Επίσης, σήμερα 21η Μαρτίου είναι και η Διεθνής Ημέρα Δασοπονίας (και Λουλουδιών σε κάποιες χώρες) γι’ αυτό και πολλοί προγραμματίζουν μια βόλτα στη φύση.
Για τους Αθηναίους η πιο εύκολη διέξοδος είναι ο Εθνικός Κήπος, που παραμένει ανοικτός για το κοινό καθημερινά, από την ανατολή έως τη δύση του ηλίου.
Η πλούσια φύση του Εθνικού Κήπου
Στον Εθνικό Κήπο συναντά κανείς όλα σχεδόν τα είδη βλάστησης : Δένδρα, αειθαλή και φυλλοβόλα, θάμνους, πολυετή ποώδη φυτά, αναρριχώμενα, παχύφυτα και κάκτους, ετήσια ανθόφυτα, χλοοτάπητες, φυτά εδαφοκάλυψης, κα. Σύμφωνα με τον δήμο Αθηναίων, η βλάστηση του Κήπου περιλαμβάνει πολλά τυπικά μεσογειακά είδη, αλλά χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη αναλογία ξενικών ειδών. Η Βασίλισσα Αμαλία, κατά τη αρχική διαμόρφωση του Κήπου, χρησιμοποίησε πολλά ξενικά είδη, τα οποία στη συνέχεια καθιερώθηκαν ως σημαντικά φυτά για την ελληνική κηποτεχνία.
Τα πιο χαρακτηριστικότερα είναι:
- οι ουασιγκτώνιες, τα φοινικοειδή που συγκροτούν τη μνημειώδη δενδροστοιχία της κεντρικής εισόδου στη Λ. Αμαλίας και που ονομάστηκαν έτσι προς τιμήν του Προέδρου των ΗΠΑ, Τζορτζ Ουάσινγκτον.
- οι ευκάλυπτοι και οι καζουαρίνες της Αυστραλίας,
- οι φυτολάκες της Νοτίου Αμερικής,
- οι ψευδοπιπεριές της Κεντρικής Αμερικής, κ.λ.π.
- κινεζικοί αείλανθοι
Οι ιστορικές φυτεύσεις του Εθνικού Κήπου, οι φυτεύσεις δηλαδή των δύο πρώτων δεκαετιών της δημιουργίας του, προσδίδουν ιδιαίτερη αξία σε αυτόν και συνδέουν το παρελθόν του Κήπου και της Αθήνας, με το παρόν και το μέλλον. Τα πιο χαρακτηριστικά παράδειγματα ιστορικών φυτεύσεων είναι φυσικά οι ουασιγκτώνιες της κεντρικής εισόδου, ορισμένα μεγάλα πεύκα, συστάδες κυπαρισσιών, γιούκα, πτελέες, πλατάνια, γλυσίνες, γλεδίσχιες και πολλά αλλά διάσπαρτα φυτά σε όλη την έκταση του Εθνικού Κήπου.
Τι είναι ο Εθνικός Κήπος – Πότε και πώς δημιουργήθηκε
Ο Εθνικός Κήπος, είναι ένα σπουδαίο δείγμα αρχιτεκτονικής τοπίου του 19ου αιώνα (αγγλικού ρυθμού), που έχει καταφέρει να διατηρήσει αναλλοίωτα τα βασικά χαρακτηριστικά του. Η αίσθηση του φυσικού τοπίου, η παρουσία του πολύπλοκου ελικοειδούς δικτύου μονοπατιών, οι φυτικές ενότητες, η έντονη παρουσία του νερού, τα μικρού μεγέθους παρτέρια με ανθόφυτα ή χλοοτάπητες, οι ιστορικές φυτεύσεις του, κυριαρχούν έως σήμερα και δημιουργούν μια όαση στο κέντρο της Αθήνας , ένα σημαντικό πόλο έλξης μικρών και μεγάλων, Ελλήνων και ξένων επισκεπτών.
Η εξέλιξη και η πορεία του συνδέεται άμεσα με την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους και με την ανάπτυξη της Αθήνας σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και η σπουδαιότητα του ξεπερνά τα όρια της χώρας μας.
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1839 και θεωρείται το πιο πετυχημένο έργο της Βασίλισσας Αμαλίας. Είναι ο μοναδικός ιστορικός κήπος της χώρας και ο πρώτος διαμορφωμένος χώρος πρασίνου της Νεότερης Ελλάδας και στα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του, αποτελούσε τον κήπο του Παλατιού (σημερινό κτήριο της Βουλής των Ελλήνων). Το 1923 χαρακτηρίστηκε κρατικός και το 1927 ιδρύθηκε το ΝΠΔΔ « Επιτροπή Δημοσίων Κήπων και Δενδροστοιχιών – Εθνικός Κήπος», το οποίο λειτούργησε έως το 2004. Έκτοτε, και για συνολικά 95 χρόνια, ο Δήμος Αθηναίων έχει την ευθύνη διαχείρισης του Εθνικού Κήπου. Το 2011 ο Κήπος χαρακτηρίστηκε επισήμως Ιστορικός Τόπος βάσει σχετικής απόφασης του Υπ. Πολιτισμού (ΦΕΚ τ. ΑΑΠ 49/23.03.2011).
