Ο Νίκος Γκάλης έχει απομακρυνθεί από τα φώτα της δημοσιότητας μετά το τέλος της σπουδαίας καριέρας του και μιλάει σπάνια, οπότε η εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε για την τηλεοπτική εκπομπή «Ελένη» αποτέλεσε είδηση, με τον ίδιο να εξηγεί, μεταξύ άλλων, πώς βγήκε το παρατσούκλι «γκάνγκστερ» και γιατί δεν έγινε προπονητής.

Ο καλύτερος Έλληνας μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, ο άνθρωπος που έμαθε στους Έλληνες το μπάσκετ, μίλησε για όλα, ξεκινώντας από την άφιξή του στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ’70.

«Ήρθα το 1979 από την Αμερική και η Θεσσαλονίκη ήταν ήσυχη. Ένιωθα σαν να είμαι σε χωριό, ταίριαξε στον χαρακτήρα μου. Δεν έχω φύγει από τότε.

Έλεγα μέσα μου ότι μια μέρα θα κατακτήσω την πόλη και τη χώρα με αυτά που θα δείξω. Το αισθάνομαι. Ένας αθλητής και ένας εγωιστής αθλητής δεν θέλει να χάσει ούτε ένα καλάθι. Πιστεύω ότι κατάφερα αρκετά πράγματα.

Ήταν ωραία τα παιδικά μου χρόνια. Οι γονείς μου ήταν Έλληνες. Ήμασταν φτωχή οικογένεια και είναι καλό για έναν αθλητή να ξεκινάει από κάτι τέτοιο γιατί βάζει στόχους. Έπαιζα όλα τα αθλήματα μικρός και το αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Και στο μπιλιάρδο θα μπορούσα να είχα γίνει επαγγελματίας. Έπαιζα και έπαιρνα χαρτζιλίκια. Όταν οι φίλοι μου έλεγαν να παίξουμε φράγκο, έλεγα «περίμενε να πάω να βγάλω κανένα φράγκο».

Από το πανεπιστήμιο έμαθαν ότι ο Γκάλης είναι Έλληνας. Γεωργαλής είναι το επίθετό μας αλλά ο πατέρας μου το έκοψε και το έκανε Γκάλης», είπε αρχικά ο Γκάλης και συνέχισε.

«Ο πατέρας μου ήταν 64 ετών όταν με έκανε. Ήθελα να πάω και να τους βοηθήσω και με τα πρώτα λεφτά τους έδωσα να πάρουν έπιπλα. Πήγα στον προπονητή στην Αμερική και του είπα θα πάω στην Ελλάδα γιατί μου έδιναν παραπάνω λεφτά. Του λέω θα ξαναγυρίσω και δεν γύρισα ποτέ.

Ο κόσμος μπορεί να είναι ο 6ος παίκτης μιας ομάδας. Όταν πήγαινα εκτός έδρας μπορεί να έπαιζα καλύτερα γιατί ήθελα να δείξω στους αντίπαλους ότι «σας έχω». Η πιο δυνατή στιγμή μου ήταν το Eurobasket του 1987. Άλλαξε όλη την κοινωνία εκείνη η εποχή. Δώσαμε ερέθισμα στα παιδιά να ασχοληθούν με το άθλημα.

Μου έλεγαν «είσαι κομπιούτερ. Πώς τα κάνεις αυτά;». Εγώ έβλεπα το γήπεδο και πρέπει σε κλάσματα δευτερολέπτου να πάρεις τη σωστή απόφαση.

Για να πετύχει ένας αθλητής μακροχρόνια καριέρα πρέπει να μην είναι ούτε ψηλά ούτε χαμηλά στην ψυχολογία».

«Πώς βγήκε το γκάνγκστερ και γιατί δεν έγινα προπονητής»

Από εκεί και πέρα, συνεχίζοντας, ο Γκάλης αναφέρθηκε στο παρατούκλι «γκάνγκστερ» και πώς βγήκε ενώ εξήγησε και για ποιο λόγο αποφάσισε να μην γίνει προπονητής.

«Το γκάνγκστερ το είχαν βγάλει γιατί ερχόμουν από την Αμερική γιατί ήμουν ψυχρός εκτελεστής στο γήπεδο. Μας ήξεραν οι γιαγιάδες εκείνη την εποχή. Μου έλεγαν γιατί δεν γελάω; Αφού αγωνίζομαι. Μέσα στον αγώνα πρέπει να συγκεντρώνεσαι. Δεν μπορείς να γελάς και να πετύχεις τον στόχο σου.

Είμαι απλός άνθρωπος, προέρχομαι από μια φτωχή οικογένεια που με έμαθαν να σέβομαι τα πάντα.

Θα δείξω τον ίδιο σεβασμό σε έναν εργαζόμενο και τον ίδιο σεβασμό στον πρωθυπουργό. Απαιτώ και εγώ τον σεβασμό όταν κάποιος μιλάει μαζί μου.

Δεν έγινα προπονητής γιατί από την στιγμή που δεν έχω την μπάλα στο χέρι μου, δεν ήθελα ποτέ να με κατηγορήσει κάποιος γιατί έχασε η ομάδα.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν φίλος, μεγάλος αδελφός, ήταν άντρας. Αυτό που ήθελε να σου πει, στο έλεγε στο πρόσωπό σου.

Η σχέση μας ήταν σαν μια οικογένεια. Θεωρώ ότι ήμασταν φίλοι και είχαμε αλληλοσεβασμό.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή από την εισαγωγή του στο Hall of Fame. Στην απόσυρση της φανέλας συγκινήθηκα γιατί είναι ένα βραβείο για τον αθλητή».