Σε ένα σύστημα υγείας που ψυχορραγεί, ασθενείς με αυτισμό, ακόμη και κωφάλαλοι, πετάγονται στην κυριολεξία στα αζήτητα και μεταφέρονται σε αποθήκες ψυχών όπου νοσηλεύονται άτομα με «σχιζοφρενικές ψυχώσεις».

Οργισμένη η Μαρία Κ., μητέρα ενός 20χρονου που πάσχει από αυτισμό διηγείται την οδύσσειά της: «Ο γιος μου στην εφηβεία παρουσίασε επιθετικότητα και νοσηλεύτηκε στο Παιδοψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής στην μονάδα επειγόντων για τρία ολόκληρα χρόνια γιατί δεν βρισκόταν οικοτροφείο για παιδιά με αυτισμό. Τον Ιανουάριο του 2011 ο γιατρός του με ενημέρωσε ότι ο διοικητής του ΠΝΑ πιέζεται να κλείσει τη μονάδα επειγόντων.

Τα παιδιά μοιράστηκαν, άλλα σε οικοτροφεία του νοσοκομείου και τρία από αυτά, ανάμεσά τους και ο γιος μου, αλλά και ένα παιδί κωφάλαλο, πετάχτηκαν στην κυριολεξία στο «Δαφνί», στο Προκάτ 1, μαζί με χρόνιους ασθενείς που πάσχουν από «σχιζοφρενικές ψυχώσεις».

Σύμφωνα με τη Μαρία Κ., οι συνθήκες νοσηλείας στη συγκεκριμένη μονάδα είναι τραγικές. Οι ασθενείς όλη την ημέρα δεν ασχολούνται με τίποτα. Τα προγράμματα είναι ελάχιστα και για λίγους τυχερούς.

«Εγώ», εξήγησε η άτυχη μητέρα σε σημερινό δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, «πηγαίνω κάθε απόγευμα στον γιο μου γιατί φοβάμαι να τον αφήσω μόνο του. Η κατάσταση είναι τραγική, όχι μόνο για εκείνον, αλλά και για όλες τις ψυχές που βασανίζονται από την απραξία και την κακομεταχείριση. Τα παιδιά με αυτισμό δεν έχουν καμιά δουλειά εκεί μέσα, δεν είναι ο κατάλληλος χώρος νοσηλείας, μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά με την κατάλληλη θεραπευτική και εκπαιδευτική αντιμετώπιση.

Χρειάζονται εξειδικευμένο προσωπικό και προγράμματα απασχόλησης, αλλιώς παλινδρομούν. Ο γιος μου δεν βγαίνει από το δωμάτιό του παρά μόνο για να πάει στην τραπεζαρία. Στην τουαλέτα δεν πηγαίνει παρά μόνο αν είμαι εκεί, τις άλλες ώρες λερώνει μέσα στο δωμάτιό του γιατί φοβάται να βγει έξω. Οι τουαλέτες είναι άθλιες. Δύο λεκάνες με σπασμένα καπάκια, δύο ντουζιέρες με ένα σπιράλ για ντους για να πλένονται 38 άνθρωποι. Όταν ένας ασθενής είναι ανήσυχος, του κάνουν εναίσιμο και καθήλωση με εντολή ψυχίατρου. Το προσωπικό είναι ανεπαρκές και με μισθούς πείνας, κάποιοι κάνουν ό,τι μπορούν για τους ασθενείς, αλλά τι υπηρεσίες να προσφέρουν 2 ή 3 άτομα προσωπικό σε 38 ανθρώπους;»

«Πετάξατε τον γιο μου», καταλήγει η Μαρία Κ., «σε μια αποθήκη ψυχών μαζί με ανθρώπους που δεν έχουν συγγενείς, ή αν έχουν δεν ενδιαφέρονται να διεκδικήσουν τα δικαιώματα των ανθρώπων τους».

Σχετικά με τις καταγγελίες, η «Ε» επικοινώνησε με τη νευρολόγο-ψυχίατρο Μαρία Κάτσανου, διευθύντρια ιατρικής υπηρεσίας του ΨΝΑ «Δαφνί». Μας επιβεβαίωσε το γεγονός ότι δεν υπάρχει στο νοσοκομείο ειδική και κατάλληλη μονάδα για άτομα που πάσχουν από αυτισμό και πρόσθεσε ότι το διοικητικό συμβούλιο του νοσοκομείου έχει ήδη λάβει την απόφαση να ζητήσει από το υπουργείο Υγείας τη δημιουργία οικοτροφείου καταλλήλως επανδρωμένου και εξοπλισμένου για τη νοσηλεία παρόμοιων περιστατικών. Τόνισε επίσης ότι προς το παρόν οι ασθενείς με αυτισμό όντως νοσηλεύονται σε μονάδες με ψυχιατρικούς ασθενείς, οι οποίοι ωστόσο βρίσκονται στη φάση της επανένταξης.