Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες κράτησαν τα επεισόδια στις παρυφές της πόλης με δυνάμεις των ΜΑΤ και τους κατοίκους να δίνουν μάχη με δακρυγόνα, πέτρες και βόμβες μολότοφ.
Η αλήθεια είναι ότι η Κερατέα είναι πλέον μία πόλη που σπάνια… κοιμάται. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, άντρες και γυναίκες, ακόμη και ηλικιωμένοι με τα μπαστούνια στο χέρι, βρίσκονται επί ποδός προσπαθώντας να κρατήσουν τις δυνάμεις των ΜΑΤ μακριά από την πόλη τους αλλά και να αποτρέψουν την δημιουργία του ΧΥΤΥ στην περιοχή τους.
Οι βόμβες μολότοφ μεταφέρονται με κασόνια για μπύρες στα πεδία των μαχών ενώ από την άλλη η αστυνομία κάνει υπέρμετρη χρήση χημικών και χρησιμοποιεί νέου τύπου εκτοξευτήρες χημικών που δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε πορείες της Αθήνας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετές φορές εκτοξεύονταν στον αέρα βολίδες χημικών οι οποίες στη συνέχεια χωρίζονταν σε τρία τουλάχιστον επιπλέον τμήματα πέφτοντας από τον ουρανό σε μορφή πυροτεχνημάτων δημιουργώντας κυριολεκτικά πολεμικό κλίμα.
Παρόλα αυτά, οι κάτοικοι που είναι συνηθισμένοι σε όλα, γνωρίζουν πώς να αμύνονται, αφού με την εκτόξευση κάθε τέτοιου χημικού βολίδα ακούγεται η προειδοποίηση να καλύψουν τα κεφάλια τους, ενώ σχεδόν άμεσα, με το που πέφτουν στο έδαφος οι βολίδες, υπάρχουν άνθρωποι που τα πιάνουν και τα απομακρύνουν πετώντας τα στη φορά του ανέμου. Επιπλέον οι φωτιές που ανάβουν, οι μάσκες και τα ειδικά γυαλιά αφήνουν τους περισσότερους ανεπηρέαστους από τα χημικά.
Όσο για τους υπόλοιπους, η αδρεναλίνη αρκεί για να τους κρατάει στα πεδία των μαχών για αρκετές ώρες ακόμα και χωρίς μάσκα που θα τους προστατεύσει από τα δακρυγόνα.
Αυτή τη στιγμή ίσως να μην μπορεί κανείς να προδικάσει το… τέλος της αναμέτρησης που τείνει να πάρει ομηρικές διαστάσεις, ωστόσο τόσο οι κάτοικοι όσο και το κράτος δείχνουν αποφασισμένοι να φτάσουν το θέμα στα άκρα.
Και μπορεί προς το παρόν οι απώλειες να βρίσκονται σε υλικό επίπεδο και κάποιους τραυματισμούς κατοίκων και αστυνομικών, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο κίνδυνος να υπάρξει κάποιο θύμα από το πεδίο της μάχης ίσως να μην είναι μακριά…
