«Πόλεμος» ανακοινώσεων έχει ξεσπάσει μεταξύ κομμάτων, οργανώσεων, φοιτητικών παρατάξεων και νεολαιών, καθώς και μεταξύ καθηγητών, με αφορμή την κατάληψη της Νομικής Σχολής από τους μετανάστες και το θέμα της διευκόλυνσής τους να μπουν στο κτίριο.
Το απόγευμα, σύμφωνα με πληροφορίες, ορισμένοι φοιτητές που βρίσκονται μέσα στη Νομική, επιχείρησαν να πιέσουν μέλη της ΔΑΠ να συμφωνήσουν με την παραμονή των μεταναστών μέσα στο κτίριο. Τελικά μια ομάδα φοιτητών της ΔΑΠ, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, μπήκε στο κτίριο και απομάκρυνε τα τέσσερα μέλη της παράταξης.
Αργά απόψε εκδόθηκε ανακοίνωση εναντίον της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας καθηγητών ΑΕΙ (ΠΟΣΔΕΠ), που τάχθηκε εναντίον της κατάληψης. Την ανακοίνωση υπογράφει το «Δίκτυο Πανεπιστημιακών» και σημειώνει: «Με έκπληξη και αγανάκτηση διαβάζουμε την ανακοίνωση του Προεδρείου της ΠΟΣΔΕΠ «σχετικά με την προαναγγελθείσα κατάληψη των χώρων της ΝΟΠΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), από μετανάστες!!».
Άλλη μια φορά οι συνδικαλιστικές διαδικασίες παρακάμπτονται για να βγουν ανακοινώσεις με τις θέσεις του Προεδρείου της ΠΟΣΔΕΠ, οι οποίες εμφανίζονται ως θέσεις της Ομοσπονδίας και εξυπηρετούν την κυβερνητική πολιτική. Το Προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ επιχειρεί πάλι να θέσει ζήτημα αναδιατύπωσης του πανεπιστημιακού ασύλου, ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση, όπου ο πανεπιστημιακός χώρος δεν χρησιμοποιείται για καμία λειτουργία του ΕΚΠΑ.
Ο Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής και του Οικονομικού, (ΝΟΠΕ) Μ. Τσινισιζέλης αποφασίζοντας το lockout της Σχολής φαίνεται ότι προτάσσει την ιδιότητά του ως Προέδρου του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη παρά αυτή του πανεπιστημιακού δασκάλου! Δεν μας εκπλήσσει καθόλου. Η «πρόθυμη» στάση του ως συνομιλητής του Υπουργείου κατά την περίοδο των αγώνων της πανεπιστημιακής κοινότητας για τη μη αναθεώρηση του Άρθρου 16 μας είναι ακόμα νωπή.
Οι μετανάστες που βρίσκονται στη Νομική ζητούν το αυτονόητο: Ίσα δικαιώματα με τους Έλληνες εργαζόμενους και είναι έτοιμοι να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή για να ζήσουν ως άνθρωποι με αξιοπρέπεια.
Οι μετανάστες είναι θύματα του κοινωνικού πολέμου που διεξάγει ενάντια στους εργαζόμενους και στους λαούς το ίδιο παγκόσμιο ληστρικό μεγάλο κεφάλαιο που επέβαλε στη χώρα μας τον εργασιακό μεσαίωνα και την υποτέλεια του Μνημονίου. Ο αντίπαλος είναι κοινός και κοινός πρέπει να είναι ο αγώνας εναντίον του.
Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους απεργούς πείνας μετανάστες, χαιρετίζουμε την απόφαση του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής Αθηνών, καταγγέλλουμε την απαράδεκτη μεθόδευση του Προεδρείου της ΠΟΣΔΕΠ και τη στάση του Κοσμήτορα της ΝΟΠΕ και διατυπώνουμε ξεκάθαρα την πάγια αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού του κοινωνικού χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου, υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι ο ρατσισμός δεν θίγει μόνο όσους τον υφίστανται, αλλά προσβάλλει εξίσου και εκείνους που τον ανέχονται».
Οι πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου πάντως, συνεχίζουν να επιρρίπτουν ευθύνες στην αστυνομία γιατί δεν παρεμπόδισε τους μετανάστες να καταλήξουν στη Νομική. Υπενθυμίζεται ότι πέρσι τέτοιες μέρες η υπουργός Παιδείας είχε στείλει επιστολή σε όλα τα Πανεπιστήμια σχετικά με το άσυλο, αλλά ελάχιστα Πανεπιστήμια, σύμφωνα με το υπουργείο απάντησαν και μεταξύ αυτών, δεν ήταν το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η Επιστολή της υπουργού έχει ως εξής:
«Μαρούσι, 28 Ιανουαρίου 2010
Θέμα: «Προστασία του Ακαδημαϊκού Ασύλου»
Αξιότιμοι κύριοι Πρυτάνεις και Πρόεδροι,
Επειδή η Κοινωνία το απαιτεί και η Κυβέρνηση έχει πλήρη συνείδηση των ευθυνών της, και με δεδομένο ότι η Πανεπιστημιακή Κοινότητα εξέφρασε κατά τη Σύνοδο των Πρυτάνεων την πλήρη ετοιμότητά της να συζητήσει τα θέματα που σχετίζονται με το ακαδημαϊκό άσυλο, θα παρακαλούσα αυτό να γίνει όσο το δυνατόν πιο άμεσα, έχοντας ως βάση ότι:
Κάθε Πανεπιστήμιο θα πρέπει να ορίσει επακριβώς τους χώρους που προβλέπονται για έρευνα και εκπαίδευση, ώστε η οριοθέτηση του ασύλου να δίνει και τη δυνατότητα αποτελεσματικής εφαρμογής του. Στόχος θα πρέπει να είναι η ουσιαστική εφαρμογή του ακαδημαϊκού ασύλου για την προστασία της ελεύθερης έκφρασης όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, της αδιάλειπτης λειτουργίας της εκπαίδευσης και της έρευνας στα Ιδρύματα, και της δημόσιας περιουσίας.
Πρέπει να διασφαλιστεί η άμεση επικοινωνία των Πανεπιστημίων με τους λοιπούς αρμόδιους για την εφαρμογή των προβλέψεων του Νόμου και των εσωτερικών κανόνων λειτουργίας των Πανεπιστημίων με στόχο να καθοριστούν τα όρια δράσης, ο συγχρονισμός μεταξύ τους και να δηλωθούν οι αμοιβαίες υποχρεώσεις, ώστε τα λαμβανόμενα μέτρα να οδηγούν στην αντιμετώπιση αυτών των περιστάσεων σε πραγματικό χρόνο.
Όλες οι ενέργειες θα πρέπει να γίνουν στο δεδομένο πλαίσιο του ισχύοντος νόμου και με απαρέγκλιτη συμμόρφωση προς τις συνταγματικές επιταγές, και με σεβασμό, τόσο στην αποστολή των Πανεπιστημίων, όσο και στην ιστορία του θεσμού.
Συμπληρωματικά, θα πρέπει – και νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε σε αυτό – να αντιμετωπιστούν και τα εξής δύο ζητήματα:
α. Κάθε Ίδρυμα θα πρέπει να προχωρήσει στην πλήρη καταγραφή των όποιων χώρων τελούν υπό μακρόχρονη κατάληψη, ώστε να ανακτήσουν οι δικαιούμενοι, φοιτητές, καθηγητές και λοιπά μέρη της ακαδημαϊκής κοινότητας την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτές.
β. Κάθε Πανεπιστήμιο θα πρέπει να λάβει διαρκή μέτρα περιφρούρησης της συνολικής του περιουσίας, αλλά και της ασφάλειας των προσώπων που νόμιμα βρίσκονται εκεί, ώστε στο μέλλον να αποτραπούν καταστροφές οι οποίες δυσχεραίνουν το ακαδημαϊκό έργο, επιβαρύνουν τον φορολογούμενο πολίτη και προσβάλουν την αξιοπρέπεια όλων μας.
Κύριοι Πρυτάνεις και Πρόεδροι,
Η κυβέρνηση προσδοκά να έχει τις απαντήσεις σας σε όλα τα παραπάνω θέματα το ταχύτερο δυνατόν. Εκτιμώ ότι στο αμέσως προσεχές διάστημα μπορούν να κατατεθούν σχετικές προτάσεις, ώστε να αρχίσει η συζήτηση μέσα σε καθορισμένο χρονοδιάγραμμα για την προστασία του ακαδημαϊκού ασύλου ως συνώνυμο της ελεύθερης έκφρασης ιδεών.
Στην προσπάθειά σας αυτή θα έχετε την αμέριστη υποστήριξη του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων του οποίου ο σεβασμός προς την, κατά το γράμμα του Συντάγματος, «πλήρη αυτοδιοίκηση» των ΑΕΙ παραμένει απόλυτος.
Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να μην ακολουθούμε τα γεγονότα, αλλά να τα προλαμβάνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ας εγγυηθούμε όλοι μαζί ένα φωτεινό μέλλον για το ελληνικό Πανεπιστήμιο αρχίζοντας από τα πλέον βασικά, όπως η ακώλυτη λειτουργία του εκπαιδευτικού έργου».
