«Ο κ. Παπανδρέου στην οικονομική πολιτική δε θέλει συναίνεση. Ζητάει από εμάς έγκριση και συνενοχή», έτσι ξεκίνησε τις δηλώσεις του μετά την συνάντηση με τον πρωθυπουργό ο πρόεδρος της Ν.Δ. Α. Σαμαράς δίνοντας την αίσθηση της πλήρους και κάθετης απόρριψης της συναίνεσης.

Παρά πάντως τους υψηλούς τόνους, οι οποίοι έγιναν οξύτεροι στην συνέχεια των δηλώσεων του ο Α. Σαμαράς ουσιαστικά παρουσίασε και ένα σαφές πλαίσιο συναίνεσης έστω με την… τμηματική υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου για τα εργασιακά και τις ΔΕΚΟ.

«Η οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης δήλωσε ο Α. Σαμαράς, οδηγεί τους πολίτες σε απόγνωση και την κοινωνία σε διάλυση. Αν ήταν σήμερα το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση, θα είχαν παραλύσει τη χώρα! Ζήτησα, λοιπόν, από τον κ. Παπανδρέου να αλλάξει πορεία. Να δώσει εκείνος συναίνεση στην Ανάπτυξη! Εδώ δεν χωρούν κομματικοί εγωισμοί. Είναι θέμα εθνικής επιβίωσης. Εμείς δεν διστάσαμε να κάνουμε αυτό που δεν έκανε ο ίδιος όταν ήταν στην Αντιπολίτευση.

Δεν είπαμε “όχι” σε όλα! Ψηφίσαμε, μέσα σε ένα χρόνο, 33 νομοσχέδια της Κυβέρνησης, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος. Και χωρίς καμιά συμφωνία Συναίνεσης! Έτσι και σήμερα, ψηφίζουμε κάποια άρθρα του πολυνομοσχεδίου, γιατί απλά το επιβάλλει η κοινή λογική. Όμως, εργασιακό μεσαίωνα δεν πρόκειται να δεχθούμε!».

Σύμφωνα πάντα με τα όσα δήλωσε ο Α. Σαμαράς η Ν.Δ.:

– Είναι θετική στο ενδεχόμενο επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ, χωρίς, όμως, την επιβολή πρόσθετων μέτρων.

– Είναι κατηγορηματικά αντίθετη στη μείωση των κονδυλίων για τον Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό μετά το 2013. Σε ώρες ύφεσης για ολόκληρη την Ευρώπη, ο Ευρωπαϊκός Κεντρικός Προϋπολογισμός οφείλει να είναι αναπτυξιακός και να διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή των κρατών μελών.

– Θεωρεί εσφαλμένη τη συμμετοχή ιδιωτών στο νέο μόνιμο μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε., γιατί μπορεί ο μηχανισμός αυτός, αν γίνει έτσι, να οδηγήσει στην πτώχευση των πιο αδύναμων κρίκων.

– Πιστεύει πως οι δημοσιονομικοί στόχοι των κρατών της Ευρωζώνης, μπορεί μεν να είναι λογικό να βρίσκονται κάτω από την εποπτεία ελεγκτικών μηχανισμών, αλλά είναι κατηγορηματικά αντίθετη στην επιβολή κυρώσεων για εκείνα τα κράτη που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον να πραγματοποιήσουν τους στόχους αυτούς».