Η χώρα οδηγήθηκε στο μνημόνιο για να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία. Οι λόγοι που οδήγησαν εκεί έχουν αναλυθεί κατά καιρούς, αλλά ακόμη και τώρα το πολιτικό σύστημα αποφεύγει μια συζήτηση σε βάθος επειδή η μεν ΝΔ θέλει να χρεώνει αποκλειστικά την ευθύνη στον Γ. Παπανδρεου, το δε ΠΑΣΟΚ αποκλειστικά στη διακυβέρνηση Καραμανλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί κι αυτός να συζητάμε μόνο για τη διακυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και το μνημόνιο, αποφεύγοντας την ουσιαστική συζήτηση για το πως χρεοκόπησε η χώρα.


Γράφει ο Δημήτρης Τσιόδρας*

Έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για το τι έκαναν λάθος οι εταίροι, ποτέ όμως για το τι κάναμε λάθος εμείς. Δημιουργήθηκε η απλουστευτική διαχωριστική γραμμή μνημόνιο-αντιμνημόνιο, η οποία λειτούργησε αποπροσανατολιστικά. Επιφανή στελέχη του παλιού συστήματος φόρεσαν το κοστούμι του αντιμνημονιακού που έγινε η νέα κολυμβήθρα του Σιλωάμ: συγχωρέθηκαν όλες οι παλιές αμαρτίες τους και πρωταγωνιστούν και στο νέο σκηνικό.

Είναι προφανές ότι το μνημόνιο σχεδιάστηκε λάθος. Όπως έχει δηλώσει ο Στ. Θεοδωράκης «οι θεσμοί έδιναν ένα φάρμακο που θεράπευε την παχυσαρκία προκαλώντας όμως βαριές ηπατικές και νεφρικές βλάβες – με κίνδυνο να έχουμε στο τέλος ένα καλλίγραμμο πτώμα. Και οι αρχίατροι του ΔΝΤ είχαν πείρα από άλλες ηπείρους και πολύ διαφορετικές οικονομίες». Ύστερα από 5 χρόνια υπάρχει σημαντική βελτίωση στα δημοσιονομικά, όμως με τεράστιο κοινωνικό κόστος και την οικονομία σε άθλια κατάσταση. Η ύφεση ξεπέρασε σωρευτικά το 25% η ανεργία εκτινάχθηκε στο 26%, μεγάλο μέρος των παραγωγικών δυνάμεων καταστράφηκε, προκαλώντας ένα φαύλο υφεσιακό κύκλο. Το βάρος σήκωσαν δυσανάλογα οι ασθενέστεροι.

Όπως έδειξε πρόσφατη έρευνα των Τ. Γιαννίτση και Στ. Ζωγραφάκη. ενώ το 10% των φτωχότερων νοικοκυριών είχε την πενταετία της κρίσης απώλεια εισοδήματος της τάξεως του 86%, οι απώλειες του 30% των υψηλότερων εισοδημάτων δεν ξεπέρασαν το 17%-20%. Η κοινωνική ανισότητα μεγάλωσε. Την ίδια στιγμή, πολλές από τις αιτίες που οδήγησαν στη χρεοκοπία παραμένουν: Η διαφθορά, η φοροδιαφυγή, η γραφειοκρατία, η αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης. Δίχως να αντιμετωπιστούν αυτά δεν πάμε πουθενά. Διχως μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές, δίχως ένα περιβάλλον που θα βοηθάει τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, δεν πρόκειται να βγούμε από την κρίση. Δυστυχώς ύστερα από 5 χρόνια η αβεβαιότητα συνεχίζεται. Ένα τρίτο μνημόνιο είναι προ των πυλών.

Η κυβέρνηση αντί να προχωρήσει γρήγορα και αποφασιστικά στο να κάνει τις διαρθρωτικές αλλαγές που δεν ήθελαν οι προηγούμενοι, ώστε να μπορεί να διαπραγματευθεί από καλύτερη θέση στα δημοσιονομικά, φάνηκε απροετοίμαστη και έδωσε βάρος στην εσωκομματική διαχείριση. Ο χρόνος λειτούργησε εις βάρος της και σήμερα διαπραγματεύεται με την πλάτη στον τοίχο. Κι όσο η αβεβαιότητα συνεχίζεται τόσο η θέση μας θα χειροτερεύει.

Πρέπει να δοθεί γρήγορα τέλος στα σενάρια της καταστροφής. Να προχωρήσουμε σε συμφωνία με τους εταίρους, όπως έχει δηλώσει ο κ. Τσίπρας. Να δημιουργηθεί περιβάλλον σταθερότητας, να έρθουν επενδύσεις, να ανοίξουν δουλειές. Οι άλλοι δρόμοι οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή.

* Εκπρόσωπος Τύπου στο Ποτάμι, δημοσιογράφος, βουλευτής στο Ποτάμι