Με χαμήλωμα του πήχη στο εξωτερικό, επικοινωνιακά τεχνάσματα στο εσωτερικό, δεκάδες εκκρεμότητες και με το βλέμμα στη ΔΕΘ και το βαρύ πολιτικό κλίμα εις βάρος του αναχωρεί για το Παρίσι το μισό κυβερνητικό σχήμα για την κρίσιμη διαπραγμάτευση με την τρόικα.

Την ώρα που το κυβερνητικό επιτελείο εδώ και ένα μήνα διαρρέει την πρόθεσή του για σκληρή διαπραγμάτευση και κόκκινες γραμμές ενόψει της συνάντησης με το κλιμάκιο των δανειστών στην πρωτεύουσα της Γαλλίας, τα μηνύματα από την τρόικα μόνο θετικά δεν είναι. Και αυτό διότι στα αιτήματα για φοροελαφρύνσεις, ώστε τα αντίστοιχα «δώρα» να ανακοινωθούν στη ΔΕΘ την επόμενη εβδομάδα, στελέχη της τρόικας αντιτείνουν σημαντικές παρεμβάσεις σε εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα με τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο που στο Μαξίμου γνωρίζουν ότι θα αποτελέσουν θρυαλλίδα πολιτικών εξελίξεων και επιδείνωση του κοινωνικού ερείσματος για τον κυβερνητικό συνασπισμό. Η τρόικα εκτιμά ότι μόλις το 30% των προαπαιτούμενων έχει ολοκληρωθεί, ενώ από την πλευρά της η ελληνική κυβέρνηση μιλά για μόλις 25% εκκρεμοτήτων από τα προαπαιτούμενα.

Το απόγευμα της Τρίτης το ελληνικό κλιμάκιο ξεκινά τις συναντήσεις με τους δανειστές, έχοντας ως αιχμή του δόρατος ελαφρύνσεις κατά 50% στην εισφορά αλληλεγγύης και μείωση κατά 20% στον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, τη διατήρηση του 13% στον ΦΠΑ της εστίασης, τη διεύρυνση των απαλλαγών από τον ΕΝΦΙΑ, τη σταδιακή μείωση φορολογικών συντελεστών για επιχειρήσεις, την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για τους «ανενεργούς» ελεύθερους επαγγελματίες και την αύξηση του αφορολόγητου στις 11.500 ευρώ. Τέλος, στην κυβέρνηση θέλουν να παραπέμψουν στις καλένδες για ένα ακόμη έτος τους πλειστηριασμούς για την πρώτη κατοικία, καθώς εκτιμούν ότι δεν μπορεί στη δεδομένη κοινωνικοπολιτική συγκυρία να σηκώσουν το βάρος ενός τέτοιου μέτρου. Όπως έχει γίνει γνωστό από το περιβάλλον της τρόικας, οι δανειστές δεν είναι αντίθετοι σε ορισμένες από αυτές τις παρεμβάσεις, αρκεί να παρουσιαστούν από την ελληνική πλευρά τα απαιτούμενα μέτρα που θα καλύψουν τυχόν κενό που θα σημειωθεί από τις μειώσεις των φορολογικών συντελεστών.

Βασικό όπλο της κυβέρνησης που θα ρίξει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης είναι το πρωτογενές πλεόνασμα που πέτυχε για το 2014, καθώς και η υπερψήφιση των προαπαιτούμενων μέσα στον Αύγουστο, με σημαντικό μάλιστα πολιτικό και κοινωνικό κόστος για τον κυβερνητικό συνασπισμό.

Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι ένα από τα σημαντικά αγκάθια στις διαπραγματεύσεις αναμένεται να είναι το δημοσιονομικό κενό για το 2015, καθώς από την πλευρά της η τρόικα το υπολογίζει στα 2 δις. ευρώ, την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση το έχει οριοθετήσει σχεδόν στα 900 εκατ. ευρώ. Η τρόικα εκτός των άλλων θα θίξει το θέμα των δικαστικών αποφάσεων του ΣτΕ με αφορμή αυτή για τους ενστόλους, εκφράζοντας φόβους για τη σωστή τροχιά του προγράμματος, ενώ θα θέσει επί τάπητος αιματηρές παρεμβάσεις στα εργασιακά, με περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και απελευθέρωση των απολύσεων. Παράλληλα αναμένεται να ζητήσει νέες αναπροσαρμογές στα ασφαλιστικά, καθώς τα Ταμεία βρίσκονται εκ νέου στο κόκκινο με σημαντικά προβλήματα βιωσιμότητας. Το ζήτημα των εργασιακών και ασφαλιστικών έχει τονιστεί από το ΠΑΣΟΚ ότι αποτελεί «κόκκινη γραμμή», ωστόσο ουδείς μπορεί να πει μετά βεβαιότητος ποια θα είναι η εξέλιξη των διαπραγματεύσεων.

Την ίδια ώρα πάντως, πέραν των συζητήσεων για «ελαφρύνσεις» που πλέον αποτελούν επικοινωνιακό μονόδρομο για τον κυβερνητικό συνασπισμό, το ελληνικό κλιμάκιο αναμένεται να ζητήσει πολιτικό χρόνο, προβάλλοντας τη δυναμική που έχει αποκτήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την επομένη των εκλογών, αλλά και τις πολύ λεπτές ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και οι οποίες εύκολα μπορούν να διασαλευτούν, οδηγώντας σε πολιτικό «ατύχημα».

Παράλληλα, ακόμα πιο δύσκολη αναμένεται να κάνει για την ελληνική κυβέρνηση την όποια διαπραγματευτική διάθεση, η ουσιαστικά «αποσάθρωση» του μπλοκ του ευρωπαϊκού νότου, το οποίο το Βερολίνο κατάφερε επί της ουσίας να διαλύσει με τη δεξιά στροφή της Γαλλίας και το σχηματισμό νέας κυβέρνησης στο Παρίσι με σαφή μνημονιακά χαρακτηριστικά και δεμένη ακόμα περισσότερο στο άρμα της γερμανικής λιτότητας.