Αναφορές και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο πολιτικούς του αντιπάλους έχει η μακροσκελής ανάρτηση του μέλους της Πολιτικής Γραμματείας Πάνου Λάμπρου μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε η δήλωσή του μαζί με άλλα 14 μέλη του κόμματος για τον Δημήτρη Κουφοντίνα.
Στην ανάρτησή του ο Πάνος Λάμπρου επισημαίνει: «Μας κουνάνε το δάχτυλο και μας προτρέπουν να ασχοληθούμε με άλλα, τα μεγάλα…. Μα καλά, ποια είναι αυτά; Μην είναι η ανεργία, ο μισθός, η φτώχεια, η πείνα; Μα οι ίδιοι άνθρωποι, αυτοί που υπέγραψαν το κείμενο, φυσικά και εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλοι και άλλες από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νεολαία του, είναι στην πρώτη γραμμή της αλληλεγγύης. Ή μήπως όχι;».
Η νέα ανάρτηση του κ. Λάμπρου:
«Κι όμως, αυτή είναι η ώρα
Άλλος λέει “δικαιωματιστές βγάλτε το σκασμό”, άλλοι, ευτυχώς λίγοι, σχολιάζουν εναντίον μας, υιοθετώντας το σύνολο της επιχειρηματολογίας της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Θέτουν μάλιστα αυτό το ανόητο ερώτημα, “αν ήταν ένας ακροδεξιός θα λέγατε τα ίδια;” Και όταν απαντάς, “ναι τα ίδια γιατί τα δικαιώματα δεν έχουν σύνορα, δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, υπερασπιζόμαστε το κράτος δικαίου” τότε μπερδεύονται και κάτι ψελλίζουν για την ώρα, που δεν είναι…. κατάλληλη.
Όπως τότε με τη συμφωνία των Πρεσπών. “Μα καλά είναι ώρα αυτή να ανοίξουμε τέτοιο ζήτημα;” έλεγαν και τότε. Όπως με το σύμφωνο συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια ή τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Ή με τον Νίκο Φίλη, που είχε ανοίξει ως υπουργός το ζήτημα με την εκκλησία. Ή με το νόμο Παρασκευόπουλου για τις φυλακές. Δεν είναι η ώρα να μιλήσουμε για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Δεν είναι η ώρα να μιλήσουμε για τις καταλήψεις και την αστυνομοκρατία. Δεν είναι η ώρα να μιλήσουμε για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, για τους ρομά (κάνουν φασαρία βρε αδελφέ), για τους ανάπηρους, τους άστεγους…
Δεν είναι η ώρα, δεν είναι η ώρα, δεν είναι η ώρα. Μονότονες, εκνευριστικά μονότονες ατάκες…. Χαλάνε την εικόνα μας στο κέντρο, μας γυρνάτε στο 3%. Ίδια επιχειρήματα με αυτά του Μπογδάνου, ο οποίος δίνει…. συμβουλές στον Α. Τσίπρα να μας διαγράψει για να γίνει το κόμμα μας “κανονικό”, δηλαδή συστημικό, δηλαδή ένα από όλα τα άλλα, χωρίς ψυχή, χωρίς άποψη, χωρίς ανατροπές.
Μας κουνάνε το δάχτυλο και μας προτρέπουν να ασχοληθούμε με άλλα, τα μεγάλα…. Μα καλά, ποια είναι αυτά; Μην είναι η ανεργία, ο μισθός, η φτώχεια, η πείνα; Μα οι ίδιοι άνθρωποι, αυτοί που υπέγραψαν το κείμενο, φυσικά και εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλοι και άλλες από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νεολαία του, είναι στην πρώτη γραμμή της αλληλεγγύης. Ή μήπως όχι;
Αλλά ναι, είναι η ώρα -πάντα ήταν η ώρα-, να μιλήσεις για δικαιώματα και ανθρωπιά. Πάντα ήταν η ώρα -και είναι και σήμερα- να υπερασπιστείς το κράτος δικαίου απέναντι σε αυτούς, που επιχειρούν να το καταλύσουν.
Α, φυσικά δεν θα βγάλουμε τον σκασμό. Όποιοι θέλουν να σιγήσουν ας το κάνουν. Δικαίωμα τους είναι άλλωστε…».
