Για υποκρισία κατηγορεί το υπουργείο Παιδείας η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με αφορμή την κάλυψη της ύλης που χάθηκε «εξαιτίας δήθεν των καταλήψεων και την συμπλήρωσή της σε αρκετά σχολεία, με μαθήματα μέσα στις διακοπές του Πάσχα».
Όπως τονίζει σε σχετική ανακοίνωση, «το “ενδιαφέρον” αυτό χωρίς τσίπα και ίχνος ντροπής το περιέφεραν από τα πρωινάδικα μέχρι τα μαύρα μεσάνυχτα της παραπληροφόρησης, όλα τα κανάλια και οι σταθμοί μέσω του εξαφανισμένου μέχρι προχτές υφυπουργού παιδείας της συγκυβέρνησης, μιας και ο υπουργός Παιδείας μάλλον είναι απασχολημένος με την προεκλογική εκστρατεία των εφοπλιστών στον Πειραιά».
«Θυμήθηκαν αίφνης να “τιμωρήσουν” τους μαθητές, που έκαναν κατάληψη διεκδικώντας τους τομείς των ΕΠΑΛ, που κατάργησε το Υπουργείο Παιδείας το καλοκαίρι και καθηγητές , για να λειτουργήσουν τα σχολειά τους. Απείλησαν με πειθαρχικά τους καθηγητές, που αντιτάχθηκαν στο “αποφασίζουμε και διατάσσουμε”», αναφέρει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και προσθέτει:
«Προφανώς δεν κόπτονται για τη λειτουργία του Δημόσιου σχολείου.
Η αλήθεια είναι ότι με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να βάλουν άλλο ένα κομμάτι στο παζλ της ενεργητικής καταστολής στις κοινωνικές αντιστάσεις και τους αγώνες.
Θέλουν να φοβίσουν και να τρομοκρατήσουν γονείς και μαθητές για να πάψουν να αντιστέκονται και να αντιδρούν στην εκφυλιστική πορεία της δημόσιας παιδείας.
Προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν επικοινωνιακά στις πλάτες των μαθητών και των γονιών τους, τη στιγμή που έχουν κλείσει δεκάδες σχολεία, εξακολουθούν να υπάρχουν τεράστια κενά σε καθηγητές, δασκάλους και βιβλία, η χρηματοδότηση των σχολείων είναι ανύπαρκτη, οι υποδομές και ο εξοπλισμός τους εξαφανίζεται, η πείνα η φτώχεια και η εξαθλίωση έχουν μπει στο ωρολόγιο πρόγραμμα.
Οι θιασώτες αυτής της υποκρισίας και τα δημοσιογραφικά τους συμπληρώματα, κρύβουν ότι προτεραιότητά τους και όχι μόνο τα τελευταία χρόνια του μνημονίου, δεν ήταν οι ανάγκες της εκπαίδευσης και των μαθητών, αλλά οι ανάγκες των δανειστών και του κεφαλαίου που έχουν μεγαλύτερη αξία και προτεραιότητα στον κρατικό προϋπολογισμό για την παιδεία, που φθίνει με δραματικούς ρυθμούς.
Ενδιαφέρονται τάχα για την εκπαίδευση των μαθητών, αυτοί που έχουν αδειάσει τις σχολικές αίθουσες της γ’ Λυκείου, για να συνωστίζουν τους υποψήφιους φοιτητές στις αίθουσες των φροντιστηρίων; Που από φέτος επιβάλλουν τον ίδιο εξεταστικό καιάδα, στους μαθητές από την α’ Λυκείου; Αυτοί που στο όνομα της δήθεν αναβάθμισης της εκπαίδευσης έχουν καταντήσει το σχολείο κέντρο αναπαραγωγής πληροφοριών και τη μάθηση μία αποκρουστική διαδικασία συνεχών εξετάσεων και κρίσεων, ένα μέσο ισοπέδωσης της διαφορετικότητας, εντατικοποίησης και πειθάρχησης.
Οι επιθέσεις απαξίωσης στους καθηγητές και το κίνημα παιδείας, που “γαρνίρισαν” το ενδιαφέρον για τους μαθητές, στόχο έχουν να προετοιμάσουν το έδαφος για την επόμενη επίθεση που ετοιμάζουν. Μέσω της “αξιολόγησης”, αυτή θα βάλει στην ημερήσια διάταξη όχι μόνο τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες, αλλά το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και αμοιβών των εκπαιδευτικών, την κατηγοριοποίηση και το κλείσιμο σχολείων, τη μαζική απόρριψη των μαθητών από το Λύκειο, τη μαζική στροφή τους στις ΣΕΚ και τη μαθητεία – τζάμπα “δουλεία” για τους εργοδότες.
Η τακτική τους οδηγεί στην απαξίωση του δημόσιου σχολείου και στην ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αυτό άλλωστε διαλαλούν και υπόσχονται στις εκδηλώσεις που τους καλούν οι σχολάρχες και με προθυμία ανταποκρίνονται υπουργοί και στελέχη της κυβέρνησης.
Οι εκπαιδευτικοί ενώ υφίστανται ανελέητες μισθολογικές περικοπές, εξακολουθούν να κρατάνε όρθια στα ερείπια της δημόσιας παιδείας, την ελπίδα για γνώση. Μέσα από απλήρωτες ενισχυτικές διδασκαλίες, κοινωνικά φροντιστήρια, δομές αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε μαθητές και γονείς. Μέσα από μαχητικούς, αποφασιστικούς αγώνες σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική.
Την ώρα που μία ολόκληρη γενιά βυθίζεται στην αμάθεια, την εξαθλίωση, τη φτώχεια και τη μετανάστευση οι χαμένες ώρες μοιάζουν με ανέκδοτο μπροστά στις χαμένες ζωές που μας επιφυλάσσουν οι πολιτικές της Ε.Ε του κεφαλαίου και των μνημονίων, που υπογράφουν οι κυβερνήσεις και τα κόμματά τους».
