Κρούσματα παραχάραξης της ιστορίας ή αποσιώπησης γεγονότων και καλλιέργειας του αντικομμουνισμού, μέσα από τα βιβλία Ιστορίας, στη σχολική εκπαίδευση και τα Πανεπιστήμια, κατήγγειλε το ΚΚΕ, στην εκδήλωση που οργάνωσε μαζί με την ΚΝΕ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, με θέμα: «Αντικομμουνισμός και παραχάραξη της ιστορίας μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα».
«Η επιστημονική θεώρηση της ιστορίας είναι δυνατή μόνο όταν γίνεται με οδηγό τη μαρξιστική διαλεκτική μέθοδο», επισήμανε ο Μάκης Μαίλης, υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.
«Η ιστορική έρευνα, για να είναι αντικειμενική, δεν φτάνει να έχει ως προϋπόθεσή της τη συσσώρευση γνώσεων και την καλή πρόθεση, χαρακτηριστικά που δεν λείπουν και από αστικής ή οπορτουνιστικής αφετηρίας ιστορικούς, εν πάση περιπτώσει από άτομα που σέβονται τον εαυτό τους και την ενασχόλησή τους», τόνισε ο κ. Μαίλης και πρόσθεσε: «Όμως δεν μπορούν να δουν το συνολικό ζήτημα αντικειμενικά. Το εμπόδιο είναι εξ αντικειμένου η ταξική σκοπιά από την οποία πραγματεύονται τη μεθοδολογία και τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ιστορική εξέλιξη».
Ως παράδειγμα ανέφερε ότι η αστική αντίληψη παρουσιάζει την ιστορική εξέλιξη ως έργο της ηγετικής προσωπικότητας. «Ο Στάλιν, ο Ζαχαριάδης, ο τάδε ή ο δείνα. Όχι η τάξη, όχι το κόμμα ως συλλογικός καθοδηγητής, αλλά το πρόσωπο, αποσπασμένο και από την τάξη και από το κόμμα».
Παρατήρησε πως «γενικά η ιστορία του ΚΚΕ παρουσιάζεται ως προσωπική διαδρομή των κατά καιρούς ηγετών του. Η ιδεαλιστική προσέγγιση αντιμετωπίζει τον Στάλιν και τον Ζαχαριάδη με πλήρη παραγνώριση των συνθηκών που ξετυλίγονται στη βάση της ταξικής πάλης, με πλήρη αποσιώπηση των συλλογικών θέσεων και αποφάσεων των Κομμουνιστικών Κομμάτων τους».
Το ίδιο, είπε, επιχειρούν να κάνουν και με τον Χαρίλαο Φλωράκη τα αστικά και οπορτουνιστικά επιτελεία, κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «πρωτοστατεί» σε αυτή την προσπάθεια. «Για να κτυπήσει το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, παίρνει δήθεν υπό την … προστασία του τον Χ. Φλωράκη, αφού προηγουμένως τον έλουσε με τα “διακοσμητικά” του παλαιολιθικού – δεινόσαυρου – δογματικού. Λες και τη γραμμή του ΚΚΕ τη διαμορφώνει ο Γενικός Γραμματέας και όχι τα Συνέδρια του Κόμματος, η Κ.Ε, συνολικά το Κόμμα, όπου βεβαίως ο Γενικός Γραμματέας έχει το δικό του ξεχωριστό μερίδιο και στα θετικά και στα αρνητικά», τόνισε χαρακτηριστικά.
Ως παράδειγμα «κατασκευής» ζητήματος ανέφερε «το λεγόμενο Σύμφωνο Δασκάλωφ – Ιωαννίδη, το οποίο το ΚΚΕ δήθεν υπέγραψε την Κατοχή για να παραχωρηθεί στη Βουλγαρία τμήμα της Μακεδονίας» και παράδειγμα επίκλησης «ανύπαρκτων ζητημάτων ως πραγματικών» το ότι το ΚΚΕ έκρυβε το Πρόγραμμά του την περίοδο της Κατοχής.
Παραχάραξη της ιστορίας είναι να κάνεις το άσπρο μαύρο, για παράδειγμα να υποστηρίζεις ότι η ΕΣΣΔ ήταν «η αυτοκρατορία του κακού» και ο κάλπικος ισχυρισμός των αναθεωρητών της ιστορίας, ότι τα Τάγματα Ασφαλείας συγκροτήθηκαν λόγω της «ΕΑΜικής τρομοκρατίας», σημείωσε ο κ. Μαίλης,
Είπε, ακόμα, ότι η αντίθεση αστικής δημοκρατίας και φασισμού είναι αντίθεση ενδοαστική, που την αξιοποιούν για να τσακίσουν το επαναστατικό κίνημα. Η θεωρία των “δύο άκρων” αποτελεί “συγκάλυψη” της πραγματικότητας και υπάρχει από τότε που ιδρύθηκε το ΚΚΕ.
«Μέσα από τα σχολικά βιβλία, όπως και στα άλλα μέσα προπαγάνδας που έχει στα χέρια του το σύστημα, επιχειρείται το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, όχι βέβαια με βάση τα νέα ιστορικά δεδομένα και τις αποκαλύψεις που έχουν προκύψει. Πρόκειται για προσπάθεια παραχάραξης και διαστρέβλωσης της Ιστορίας», υπογράμμισε ο Φάνης Καρκατζούνης, μέλος Τ.Ε. Εκπαιδευτικών της Κομματικής Οργάνωσης Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
Οπως είπε «η πλαστογράφηση της Ιστορίας εντάθηκε μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αποσκοπώντας στην υποβάθμιση ή εκμηδένιση της προσφοράς του Κομμουνιστικού Κινήματος στους λαούς όλου του κόσμου». Και σήμερα «η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι επικεφαλής της διαστρέβλωσης της ιστορίας. Η διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων αποτελεί μέρος της σύγχρονης αντικομουνιστικής εκστρατείας, με επικεφαλής Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ, ως συστατικού στοιχείου της γενικότερης ιμπεριαλιστικής στρατηγικής».
Με τη διευκρίνιση ότι την εποχή των πρώτων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ στα σχολικά βιβλία τηρούσαν κάποια στοιχειώδη προσχήματα στην παρουσίαση των ιστορικών γεγονότων αναφέρθηκε σε παραδείγματα από τα σημερινά σχολικά βιβλία.
Στο βιβλίο της ΣΤ΄Δημοτικού, στη σελίδα 200, «πληροφορούμαστε πως στις 4 Αυγούστου του 1936 ο Μεταξάς, «στον οποίο είχε αναθέσει την πρωθυπουργία ο βασιλιάς Γεώργιος Β’, διέλυσε τη Βουλή και επέβαλε δικτατορία». Τι κρύβει το βιβλίο; Δεν αναφέρεται πως ο βασιλιάς όρκισε τον Μεταξά πρωθυπουργό χωρίς να πάρει την έγκριση της Βουλής, ούτε πως το κόμμα των Φιλελευθέρων και το Λαϊκό Κόμμα λίγο αργότερα τού έδωσαν ψήφο ανοχής και εμπιστοσύνης αντίστοιχα. Το μοναδικό κόμμα που ψήφισε «κατά» ήταν το ΚΚΕ. Έτσι, αποσιωπάται το κρίσιμο συμπέρασμα ότι ο αστικός κοινοβουλευτισμός με τους εκπροσώπους του έστρωνε το έδαφος σε μια ανοιχτή δικτατορία του κεφαλαίου (φασισμό) και αυτό δεν αποτελούσε μόνο ελληνικό φαινόμενο».
Υπάρχει υποβάθμιση του ρόλου των κομμουνιστών στον εθνικοαπελευθερωτικό – αντιφασιστικό αγώνα και αυτή «φαίνεται από το γεγονός ότι ούτε ως υποσημείωση δεν αναφέρεται το “ανοιχτό γράμμα προς τον ελληνικό λαό” του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, το οποίο δημοσιεύτηκε στον Τύπο της εποχής και αποτέλεσε σάλπισμα ξεσηκωμού και αντίστασης του ελληνικού λαού».
Συμπερασματικά σημείωσε πως οι μαθητές δεν μαθαίνουν από τα σχολικά βιβλία: «Ποιες είναι οι αιτίες των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων τότε και σήμερα. Ποιο κοινωνικό σύστημα γεννά το φασισμό τότε και τώρα. Πως ένας λαός όταν οργανώνεται μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Ποια ήταν η συμβολή της ΕΣΣΔ και των κομμουνιστών στην αντιφασιστική νίκη. Τι ρόλο έπαιξαν οι πρόγονοι της Χρυσής Αυγής, οι δωσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες στη χώρα μας. Ποια ήταν η στάση των αστικών κομμάτων και ποια του ΚΚΕ κατά την κατοχή και την αντίσταση. Ποιος οδήγησε τη χώρα στον εμφύλιο πόλεμο».
Ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ Γιώργος Μαργαρίτης μίλησε για παραχάραξη της Ιστορίας μέσα από τα πανεπιστημιακά συγγράμματα, ενώ ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος του τμήματος Παιδείας της Κ.Ε του ΚΚΕ. Αναφέρθηκε στον ρόλο του παιδαγωγού.