Μια μεγάλη φωτογραφία του Νίκου Μιχαλολιάκου με χειροπέδες κυριαρχεί στο πρωτοσέλιδο της Tageszeitung και συνοδεύεται από τον τίτλο: «Καληνύχτα, (γραμμένο στα ελληνικά) νεοναζιστές!»

Στον υπότιτλο αναφέρεται: «Καληνύχτα Χρυσή Αυγή: η αστυνομία συλλαμβάνει την ηγεσία του ακροδεξιού κόμματος Χρυσή Αυγή. Τους βαραίνουν οι κατηγορίες της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και εκβιασμό, τέσσερις βουλευτές πρέπει να ασκήσουν τα καθήκοντά τους μέσα από τη φυλακή».

Στο ίδιο πρωτοσέλιδο φιλοξενείται και ένα αναλυτικό σχόλιο αναφορικά με τις τελευταίες εξελίξεις, υπό τον τίτλο: «Για αξιόποινες πράξεις, όχι για τα φρονήματα».

Όπως επισημαίνει ο σχολιαστής: «Νεοναζιστές με χειροπέδες. Το ότι η κρατική εξουσία κινείται επιτέλους εναντίον των ακροδεξιών τραμπούκων, φέρνει ανακούφιση, όχι μόνον στους περισσότερους Έλληνες. Ο κατάλογος των κατηγοριών είναι μακρύς, από ανθρωποκτονία από πρόθεση και πρόκληση σωματικής βλάβης, εκβιασμό και βομβιστικές επιθέσεις μέχρι ξέπλυμα χρήματος. Η Χρυσή Αυγή κηρύσσει την υποτιθέμενη προστασία του ελληνισμού και εργάζεται με βία, αναμόχλευση παθών και αντισημιτισμό.

«Νεοναζιστές με χειροπέδες. Ορισμένοι θα ήθελαν να δουν κάτι παρόμοιο και στη Γερμανία (…)» «Νεοναζιστές με χειροπέδες. Ορισμένοι θα ήθελαν να δουν κάτι παρόμοιο και στη Γερμανία (…)»

Νεοναζιστές με χειροπέδες. Ορισμένοι θα ήθελαν να δουν κάτι παρόμοιο και στη Γερμανία, όπου αξιωματούχοι του NPD κινούνται στη βάση σχεδόν ίδιων στερεοτύπων. Ωστόσο αυτό δεν είναι τόσο απλό. Ένα κράτος δικαίου μπορεί να κινηθεί μόνο εναντίον συγκεκριμένων αξιόποινων πράξεων, οι οποίες διαπράττονται από συγκεκριμένα άτομα.

Όσο το NPD παραμένει ένα νόμιμο κόμμα, απομένει μόνον ο δύσκολος δρόμος της απόδειξης αξιόποινων πράξεων, και αυτό είναι και το σωστό. Και στην Αθήνα το ζητούμενο είναι οι αξιόποινες πράξεις και όχι τα φρονήματα. (…)

Παρά τις όποιες συγκρίσεις μεταξύ ελληνικών και γερμανικών ακροδεξιών κομμάτων, θα πρέπει να διαπιστωθεί το εξής: στην Ελλάδα αστυνομικοί συνεργάστηκαν με το νεοναζιστικό κόμμα, έκαναν τα στραβά μάτια όταν μέλη του διέπρατταν βαριά ποινικά αδικήματα σε βάρος μεταναστών, και στη χειρότερη περίπτωση, μάλιστα, συμμετείχαν σε αυτά. Για πολύ καιρό η δικαιοσύνη είχε πέσει σε λήθαργο.

Συντηρητικοί πολιτικοί συμβούλευαν να αναζητηθεί ο διάλογος με τους νεοναζιστές και ορισμένα αθηναϊκά μέσα ενημέρωσης τους έδιναν πρόθυμα βήμα.

Σε δημοσκοπήσεις οι έλληνες ναζί συγκέντρωναν πανελλαδικά πάνω από το 10% των ψήφων. Στη Γερμανία αντίθετα, οι ακροδεξιοί είναι απομονωμένοι. Σε αντίθεση με την εξαθλιωμένη Ελλάδα που μαστίζεται από την κρίση, (οι γερμανοί νεοναζιστές) δεν έχουν πιθανότητες να έρθουν στην κυβέρνηση. Αυτό δεν θα πρέπει να είναι λόγος εφησυχασμού και χαλάρωσης στη μάχη κατά του ρατσισμού και του αντισημιτισμού στη Γερμανία. Εντούτοις καταδεικνύει πόσο επιτακτικό ήταν το χτύπημα της δικαιοσύνης στην Αθήνα».