Αιχμηρή απάντηση στα όσα αναφέρθηκαν προχθές στη Βουλή από τον πρωθυπουργό για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις ιταλικές εκλογές επεφύλασσε ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας δύο ημέρες μετά, σε τοποθέτησή του σχετικά με το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία, στο πλαίσιο της ημερίδας «Φύλο-Πολιτική-Αριστερά»

Ο κ. Τσίπρας ανέφερε τα ακόλουθα:

«Προχθές, στη συνεδρίαση στη Βουλή, ο πρωθυπουργός, αναφερόμενος στις ιταλικές εκλογές, επιχείρησε ανεπιτυχώς να αστειευτεί, λέγοντάς μας να μη μιλάμε για τον Μπερλουσκόνι, γιατί θα μας περιλάβει η φεμινιστική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Δεν ξέρω αν, κατά το κ. Σαμαρά, η συμπεριφορά του κ. Μπερλουσκόνι, είναι επιλήψιμη μόνο για τις φεμινίστριες, ενώ για τον ίδιο και για το κόμμα του δε τρέχει τίποτα.

Αλλά, μιας και το έφερε η κουβέντα για την Ιταλία, επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο μια μικρή παρένθεση από το θέμα μας, γιατί δε θέλω να αφήσω ασχολίαστο το θέμα της επικαιρότητας που αφορά τις ιταλικές εκλογές.

Μας ρώτησε και ο κ. Σαμαράς και το δεκανίκι του, ο κ. Βενιζέλος, με ποιόν είμαστε εμείς στην Ιταλία.

Ειλικρινά, αναρωτιέμαι αυτοί με ποιους ακριβώς είναι στην Ιταλία;

Ο κ. Σαμαράς κυβερνάει με γραμμή Μόντι και το κόμμα του είναι κόμμα Μπερλουσκόνι. Δε μας είπε άραγε, προχθές έστειλε συγχαρητήρια επιστολή στον ομογάλακτό του κ. Μπερλουσκόνι για την επιτυχία του; Ή μήπως αρκέστηκε σε λόγια παρηγοριάς προς στον κ. Μόντι;

Και ο -στα όρια της γραφικότητας- παραληρηματικός κ. Βενιζέλος, χθες μας είπε ότι είναι συντηρητική εξέλιξη το αποτέλεσμα στην Ιταλία. Γιατί, πέραν του Μπερλουσκόνι, το κίνημα του Γκρίλλο, είπε, είναι λαϊκιστικό, αντιδραστικό και απεχθές. Αλλά αυτόν που απεχθάνεται ο κ. Βενιζέλος, προσκαλεί ο κ. Μπερσάνι για να κάνουν μαζί κυβέρνηση.

Θα μου πείτε ότι άλλο ο κ. Βενιζέλος και άλλο ο κ. Μπερσάνι. Διότι αυτό που θα συμβούλευε ο κ. Βενιζέλος στον κ. Μπερσάνι, θα ήταν να κάνει κυβέρνηση με τον Μπερλουσκόνι, όπως κάνει ο ίδιος στην Ελλάδα με το Σαμαρά. Και σε ποιά γραμμή; Στη γραμμή Μόντι, βεβαίως, βεβαίως. Δηλαδή, στη γραμμή της λιτότητας και του μνημονίου.

Μας λένε, λοιπόν, που είναι η αριστερά στην Ιταλία;

Στην Ιταλία, δυστυχώς, η αριστερά δεν έχει ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Είναι κατακερματισμένη, όπως ήταν κι εδώ, για πολλά χρόνια, σε ποσοστά όμως που αθροιστικά δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα, αφού υπερβαίνουν το 30%.

Αλλά εκτός από τις διαφορές υπάρχουν και ομοιότητες με το εκλογικό αποτέλεσμα της Ιταλίας.

Και αυτές είναι η συντριπτική καταδίκη της λιτότητας, η συντριπτική αποδοκιμασία του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και ότι οι κοινωνίες υγιώς αναζητούν το καινούργιο. Αναζητούν νέες πολιτικές δυνάμεις που θα εκφράσουν την αγανάκτηση με το παλιό και σάπιο πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στη καταστροφή.

Εμείς έτσι εκτιμούμε το φαινόμενο Γκρίλλο στην Ιταλία και, παρά τις σημαντικές πολιτικές διαφορές που έχουμε, αυτή την εξέλιξη όχι μόνο δε τη θεωρούμε απεχθή, αλλά τη θεωρούμε υγιή και ελπιδοφόρα».