Παρά το γεγονός ότι πριν από λίγο καιρό είχαν διαφωνήσει με αφορμή την ψήφιση ή όχι του μνημονίου, γεγονός που οδήγησε στη διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη από τη Νέα Δημοκρατία, τώρα φέρονται να συμφωνούν όσον αφορά την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.

Διαβάζοντας τις δηλώσεις της κας. Ντόρα Μπακογιάννη στις οποίες ασκεί δριμεία κριτική στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, βλέπει κανείς αρκετά κοινά στοιχεία από την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά την προηγούμενη εβδομάδα.

Σε δηλώσεις της η ανεξάρτητη βουλευτής ανέφερε ότι «κάθε σκέψη για μια ακόμη φορολογική επίθεση, τους τελευταίους 10 μήνες, είναι παράλογη και απολύτως αντιαναπτυξιακή. Η κυβέρνηση οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι η δημοσιονομική προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας, δεν μπορεί να προέλθει μέσα από νέα φορολογική επιβάρυνση των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου.

Ο επιχειρηματικός κόσμος έχει εξαντληθεί. Η επιβολή νέων, άμεσων και έμμεσων, φόρων και η αύξηση των συντελεστών φορολόγησης για τα εισοδήματα των πολιτών και των επιχειρήσεων δεν συμβάλλει στους στόχους που έχουν τεθεί για την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας. Αντιθέτως δημιουργούν ένα φορολογικό περιβάλλον το οποίο γονατίζει τις υγιείς επιχειρήσεις και διώχνει κάθε σκέψη για νέες επενδύσεις.

Η μείωση του ελλείμματος περνά μέσα από τη μείωση των αντιπαραγωγικών δαπανών του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Περνά μέσα από το λιγότερο κράτος στην επιχειρηματική δραστηριότητα.

Περνά από την ουσιαστική αντιμετώπιση της απίστευτης σπατάλης στα νοσοκομεία και τον ΟΣΕ, για την οποία μόνο κουβέντα γίνεται τους τελευταίους 10 μήνες. Μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν η κυβέρνηση αποφασίσει να εξορθολογήσει άμεσα και αποτελεσματικά, τη λειτουργία των ΔΕΚΟ και να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι το μέσο μηνιαίο μισθολογικό κόστος σε αυτές φτάνει τα 2.932 ευρώ ανά εργαζόμενο, όταν το αντίστοιχο μέσο μηνιαίο μισθολογικό κόστος για τον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα είναι σχεδόν το μισό από αυτό.

‘Οταν αποφασίσει να συγκρουσθεί άμεσα με φαινόμενα όπως αυτά που ανθούν στον ΟΠΕ που έχει μέσο μηνιαίο μισθολογικό κόστος ανά εργαζόμενο 4.688 ευρώ ή στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης με 3.175 ευρώ ή στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου με 3.463 ευρώ.

Ο μόνος δρόμος που μένει στην κυβέρνηση αν θέλει η Ελλάδα να πετύχει τους στόχους της είναι να μειώσει τις δαπάνες και να συγκρουσθεί με τις κατεστημένες, ακριβοπληρωμένες και αναποτελεσματικές δομές στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αυτή είναι η διαφορά μιας αναπτυξιακής φιλελεύθερης πολιτικής από εκδοχές κρατικιστικών προσεγγίσεων από τις οποίες έχει χορτάσει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.»