Ανοιχτή πρόσκληση στα στελέχη και τα μέλη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που δεν νιώθουν άνετα με τις πολιτικές του κ. Κασσελάκη, απευθύνει μέσω του Newsbeast ο πρώην υπουργός της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και τωρινός πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης.
Ο κ. Χαρίτσης υποστηρίζει πως η επόμενη μέρα των Ευρωεκλογών θα πρέπει να είναι μέρα ανασύνθεσης του πολιτικού χάρτη, με όρους, όμως, που να μπορούν να επιτρέψουν πολιτικές ευθείας, στρατηγικής αντιπαράθεσης, όχι έμμεσης συναίνεσης, απέναντι στη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το ζητούμενο, όπως λέει ο ίδιος, ασκώντας έντονη κριτική και στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι να κυβερνήσει κάποιος αντί του Μητσοτάκη, μιμούμενος το πρόγραμμα και τη νοοτροπία του Μητσοτάκη.
Θεωρεί πως χρειάζονται περισσότερες συγκρούσεις και η Νέα Αριστερά είναι έτοιμη να δώσει αυτές τις μάχες. Ο κ. Χαρίτσης πιστεύει πως το μεγαλύτερο λάθος της Αριστεράς την περίοδο διακυβέρνησής της ήταν πως δεν συγκρούστηκε όσο έπρεπε σε θέματα που δεν αφορούσαν τις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας από τις οποίες δεσμευόταν.
Θεωρεί, δε, πως απέναντι στην πολιτική της Δεξιάς η Νέα Αριστερά θέλει να λειτουργήσει ως καταλύτης. «Δεν είναι απλώς έτοιμη, φτιάχτηκε γι’ αυτό», λέει χαρακτηριστικά.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Αλέξη Χαρίτση:
– Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τις Ευρωεκλογές. Βάσει των δημοσκοπήσεων, η Νέα Αριστερά φαίνεται να κερδίζει τον αρχικό της στόχο, που δεν είναι άλλος από την είσοδο στην Ευρωβουλή. Αυτή η θετική, για εσάς, εξέλιξη, θα αποτελέσει την πρώτη νίκη του κόμματος σε μια εκλογική δοκιμασία και σίγουρα θα είναι αφετηρία για την επόμενη μέρα. Ποια είναι η επόμενη μέρα για τη Νέα Αριστερά;
Η ανασύνθεση του χώρου της Αριστεράς-Κεντροαριστεράς και η δημιουργία μιας νέας προοδευτικής πλειοψηφίας απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία, κακά τα ψέματα, λειτουργεί με καθεστωτική νοοτροπία. Γιατί η επίκληση του 41% για όλα τι είναι, αν όχι η επίκληση μιας απολυταρχίας της (σχετικής) πλειοψηφίας; Το δηλώσαμε από την πρώτη στιγμή: η Νέα Αριστερά φτιάχτηκε, για να λειτουργήσει ως καταλύτης απέναντι στο τέλμα ενός ολόκληρου χώρου και απέναντι σε κομματικούς σχηματισμούς που δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη και δεν αποπνέουν δυναμισμό. Η επόμενη μέρα, λοιπόν, πρέπει να είναι μέρα ανασύνθεσης του πολιτικού χάρτη, με όρους όμως που να μπορούν να επιτρέψουν πολιτικές ευθείας στρατηγικής αντιπαράθεσης, όχι έμμεσης συναίνεσης, απέναντι στη Δεξιά.
– Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη διάσπαση και την απώλεια σημαντικών στελεχών, δείχνει να κρατάει δυνάμεις. Αν τα δικά σας ποσοστά και του ΣΥΡΙΖΑ αθροιστούν το βράδυ της 9ης Ιουνίου και είναι μεγαλύτερα από αυτά που έλαβε το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα στις εθνικές εκλογές του 2023, μήπως χάθηκε η ευκαιρία, για να έμπαιναν τα θεμέλια ώστε να επιστρέψει η Αριστερά και να γίνει πάλι ένα εν δυνάμει κυβερνητικό κόμμα;
Μάλιστα. Ας αθροίσουμε ποσοστά. Και αφού αθροίσουμε ποσοστά, ας σκεφτούμε τι μπορούν αυτά τα ποσοστά να κάνουν με ένα πρόγραμμα – το πρόγραμμα της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω. Θα έχουμε ένα κόμμα-άθροισμα ποσοστών, που θα επιδιώκει τη μείωση της φορολόγησης των υψηλών εισοδημάτων (τέτοια πρόταση νόμου κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή), τη στήριξη στα εξοπλιστικά προγράμματα (ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν υπέρ της αγοράς των F-35), την ίση απόσταση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης τη στιγμή που στη Γάζα συντελείται γενοκτονία και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ζητά να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης εναντίον του Νετανιάχου, θα μιλά για Βόρεια Ήπειρο, όπως κάνουν ακροδεξιοί σχηματισμοί, θα ισχυρίζεται ότι η λέξη «εργασία» είναι προτροπή για «συνεργασία», θα διαχέει fake news για τα εμβόλια και άλλα τέτοια φαιδρά. Και επίσης θα είναι ένα κόμμα-άθροισμα ποσοστών απολύτως αρχηγοκεντρικό και αντιδημοκρατικό. Μήπως το θέμα, όμως, δεν είναι να κυβερνήσει κάποιος αντί του Μητσοτάκη, μιμούμενος το πρόγραμμα και τη νοοτροπία του Μητσοτάκη; Μήπως με αυτόν τον τρόπο το στοίχημα της αριστερής διακυβέρνησης είναι χαμένο από τα αποδυτήρια;
– Σύσσωμη η αντιπολίτευση, μέρος της οποίας είστε και εσείς, κατηγορεί τον πρωθυπουργό και τις πρακτικές της κυβέρνησής του, αλλά το εκλογικό σώμα δεν έδωσε σε κανένα κόμμα το χρίσμα για μια δυνατή αξιωματική αντιπολίτευση. Πώς εξηγείται αυτό;
Η ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι τόσο ευρεία όσο κάποιοι θέλουν να μας πείσουν. Να θυμηθούμε, άλλωστε, ότι η συμμετοχή στις τελευταίες εθνικές εκλογές ήταν μόλις 53,74%. Πρόκειται για μια κυριαρχία, που, σε μεγάλο βαθμό, στηρίζεται στην απουσία πειστικής εναλλακτικής πρότασης, η οποία οφείλεται και στη συναίνεση σε κεντρικές επιλογές της ΝΔ, που καλλιέργησαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Σκεφτείτε, όμως, τι έχει γίνει από τις τελευταίες εκλογές: μόνιμη κυβερνητική αδράνεια απέναντι στον πληθωρισμό σε τρόφιμα και ενέργεια, στεγαστική κρίση, ένταση της αποβιομηχάνισης εξαιτίας του ενεργειακού κόστους, ευρωπαϊκές καταδίκες για το κράτος δικαίου, ευρωπαϊκές καταγγελίες για αδιαφανή διαχείριση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, παραβίαση του Συντάγματος προκειμένου να ιδρυθούν κακής ποιότητας ιδιωτικά πανεπιστήμια, συρρίκνωση της χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας υπέρ των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας, αποκαλύψεις για τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών.
Δεν είναι απλές διαπιστώσεις αυτά. Είναι μια ευθεία προσβολή απέναντι στους πολίτες. Και η εμπειρία της καθημερινής υποτίμησης, της συνεχούς υποβάθμισης της ζωής τους, διαμορφώνει τις πολιτικές συνειδήσεις της επόμενης μέρας. Η κοινωνία θα προχωρήσει. Η ΝΔ θα ηττηθεί.
– Η Αριστερά στην Ελλάδα βγήκε κερδισμένη ή χαμένη μέσα από την εποχή της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων; Μήπως επέλεξε το εφήμερο, που ήταν μια διακυβέρνηση με αρκετές παραχωρήσεις και λίγες κόκκινες γραμμές, και δεν επένδυσε σε μια πολιτική που θα την ισχυροποιούσε και θα την έκανε πρωταγωνίστρια τα επόμενα χρόνια;
Οι πολίτες επέλεξαν την Αριστερά σε μια ακραία δύσκολη συγκυρία. Και η Αριστερά ήταν αυτή που, με τα λάθη, τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις της βεβαίως, κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια, να νοικοκυρέψει τα δημόσια οικονομικά, να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση και να περιορίσει την ψαλίδα των ανισοτήτων, που είχε ανοίξει δραματικά από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε από τη διακυβέρνηση, το 2019, με υψηλά ποσοστά. Ποσοστά που έχασε –και συνεχίζει να χάνει– ως αξιωματική αντιπολίτευση, όταν αποφάσισε ότι είναι δύναμη του μέσου όρου και πρέπει να ικανοποιεί τους πάντες.
Η Αριστερά σήμερα έχει εμπειρία διακυβέρνησης, έχει μάθει από τα λάθη της και διαθέτει τη ριζοσπαστική πολιτική ατζέντα που μπορεί να την κάνει πρωταγωνίστρια: δίκαιη φορολόγηση και αναδιανομή των υπερκερδών, πράσινη μετάβαση με κοινωνικό πρόσημο, χωρισμός κράτους-εκκλησίας, δημόσια επένδυση στην υγεία και στην παιδεία αντί για νέα πολυδάπανη και αδιαφανή κούρσα εξοπλισμών, βιώσιμο αναπτυξιακό μοντέλο που δεν επικεντρώνει μόνο σε τουρισμό, real estate και κατασκευές αλλά στη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας με εθνικό σχέδιο για τη βιομηχανία και την αγροτική παραγωγή. Αυτές είναι οι προτεραιότητες της Νέας Αριστεράς.
– Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος που έκανε η κυβερνώσα Αριστερά στην Ελλάδα, το οποίο θα πρέπει να αποφύγετε εσείς στην πορεία σας ως Νέα Αριστερά;
Δεν συγκρούστηκε όσο έπρεπε σε θέματα που δεν αφορούσαν τις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας, από τις οποίες δεσμευόταν. Ένιωθε εύθραυστη και γι’ αυτό λειτούργησε φοβικά και δεν προχώρησε σε ρήξεις. Θα έπρεπε να έχει προχωρήσει στο χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας. Θα έπρεπε να προχωρήσει με μεγαλύτερα βήματα και πιο ριζοσπαστικά στην απεξάρτηση από τον άνθρακα και το ορυκτό αέριο. Θεσμοθέτησε π.χ. το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια· γιατί όχι το γάμο με πλήρη δικαιώματα;
Χρειάζονται περισσότερες συγκρούσεις. Οι τομές είναι αυτές που μένουν ως κοινωνική και πολιτική παρακαταθήκη. Οι ρήξεις είναι πολιτικό κεφάλαιο, όχι η αδράνεια.
– Φαίνεται πως διαμορφώνεται μια κατάσταση μέσα από την οποία μόνο μια ένωση δυνάμεων της Κεντροαριστεράς θα μπορούσε να απαντήσει στο ερώτημα: «Απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος;». Η Νέα Αριστερά είναι έτοιμη να συμμετάσχει σε μια τέτοια συζήτηση; Είστε έτοιμοι να ενωθείτε με άλλους πολιτικούς φορείς; Κι αν ναι, με ποιους όρους θα καθόσασταν στο τραπέζι των συζητήσεων;
Απέναντι στην πολιτική της Δεξιάς η Νέα Αριστερά θέλει να λειτουργήσει σαν καταλύτης. Δεν είναι απλώς έτοιμη, φτιάχτηκε γι’ αυτό. Είναι αίτημα κοινωνικό και πρέπει να ακουστεί. Το ερώτημα όμως «απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος;» δημιουργεί την αίσθηση ότι κάποιος χαρισματικός ηγέτης, κάποιος Μεσσίας, θα νικήσει με κάποιον μαγικό τρόπο τη Δεξιά. Μοιάζει ωραίο, αλλά είναι μάλλον απλουστευτικό ως σύλληψη. Από την άλλη, οι ηγεσίες ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να επιθυμούν μια προοπτική διαλόγου και κοινής δράσης, σε αντίθεση, εκτιμώ, με άλλες δυνάμεις στο εσωτερικό των κομμάτων τους, οι οποίες και πρέπει να απεγκλωβιστούν. Χρειάζονται γενναίες κινήσεις απ’ όλους τους πολιτικούς παίκτες και επίγνωση ότι πρέπει να συγκρουστούμε με την ουσία της πολιτικής της ΝΔ: την πατριδοκαπηλία, το άδικο και κερδοσκοπικό μοντέλο ανάπτυξης, την υποφορολόγηση του πλούτου, την καρτελοποίηση κρίσιμων κλάδων της οικονομίας (ενέργεια, λιανεμπόριο), τις μνημονιακού τύπου εργασιακές σχέσεις.
– Ποιο στέλεχος από τον ΣΥΡΙΖΑ θα θέλατε να έχετε στο πλευρό σας για τις πολιτικές μάχες που έρχονται;
Είμαι βέβαιος ότι πολλά μέλη και στελέχη που, με τη δύναμη της αδράνειας, παρέμειναν στο μεταλλαγμένο κόμμα του κ. Κασσελάκη θα ένιωθαν πιο άνετα στη Νέα Αριστερά. Γιατί το ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο της Νέας Αριστεράς είναι αυτό το συλλογικό και μη προσωποπαγές σχέδιο με το οποίο μπορούν να συνταχθούν. Είναι, όμως, δική τους η ευθύνη να απεγκλωβιστούν από αυτή την κατάσταση. Η Νέα Αριστερά μπορεί να αποτελέσει το μεγάλο και ευρύχωρο σπίτι τους.
