Ο Καλιφορνέζος Darrell Schneider είναι γνωστή φυσιογνωμία στο χώρο των κλασικών αυτοκινήτων, λόγω της μαστοριάς του στο δούλεμα των πολυεστερικών.
Είναι επίσης φανατικός μοτοσυκλετιστής, έχοντας προσωπική άποψη για το πώς θέλει τη μοτοσυκλέτα του. Κι αφού πιάνουν τα χέρια του, δεν διστάζει να τη φτιάξει μόνος του.
Ο Schneider είχε μια Honda CRF250R του 2004. Στο χώμα είναι απολαυστική, εξηγεί, αλλά στην άσφαλτο είναι δύσκολη, αφήστε που δεν βγάζει και αριθμό κυκλοφορίας.
Μήπως όμως μπορούσε να κρατήσει τα πλεονεκτήματα της πανάλαφρης χωματερής και να την προσαρμόσει στη χρήση δρομου; Ως πηγή της έμπνευσής του αυτής αναγνωρίζει ο Schneider τους γνωστούς σχεδιαστές/βελτιωτές Roland Sands, Richard Pollock και Ron Wood. «Είναι πολύ cool και οι τρεις τους. Και τα cafe-racer που σχεδιάζουν μου φάνηκαν πολύ γοητευτικά».
Έπιασε τη μετατροπή και τάραξε στα email τους Sands και Pollock ζητώντας συμβουλές, καθ όλη τη διάρκειά της. «Δεν μου είπαν ποτέ τι να κάνω, αλλά με καθοδήγησαν στον σωστό δρόμο».
Και ο σωστός δρόμος είναι για το Schneider ένα μοντέρνο café racer που προτάσσει τη λειτουργικότητα και την οδηγική απόλαυση αντί του στυλ. Με λίγα λόγια, πρέπει να αποδίδει και να πηγαίνει εξαιρετικά, παρά να δείχνει «γρήγορο». Αποτέλεσμα ήταν το GP250R, όπως ονόμασε τη δημιουργία του.
Ο Καλιφορνέζος ανέβασε την απόδοση του CRF με εργοστασιακά ανταλλακτικά της Honda, τοποθέτησε έναν εκκεντροφόρο της Crower και έστειλε το καρμπυρατέρ για να αναβάθμιση στην Tokyo Mods.
Η Race Tech ανέλαβε να προσαρμόσει το ανεστραμμένο πιρούνι της CRF στην ασφάλτινη χρήση, και πέρασε πίσω ένα νέο αμορτισέρ με ρυθμιζόμενη άρθρωση της Durelle Racing.
Χειροποίητες πλάκες πιρουνιού μεγάλωσαν το χώρο ανάμεσα στις μπουκάλες, επιτρέποντας τη χρήση φαρδύτερου τροχού. Η μετατροπή αύξησε επίσης και το τρέιλ της μοτοσυκλέτας, καθώς η «χωμάτινη» γεωμετρία δεν ενδείκνυται για την οδήγηση στην άσφαλτο.
Η μοτοσυκλέτα ρολάρει πάνω σε ζάντες με ακτίνες της Sun πλεγμένες σε κέντρα της Talon. Λεπτομέρεια: η δαγκάνα του εμπρός φρένου προέρχεται από Honda CBR600RR.
Το κουστούμι που ντύνει τη GP250R είναι χειροποίητο, φυσικά από φάιμπεργκλας. Κερασάκι; Η σχεδόν κρυμμένη δεύτερη εξάτμιση της Arrow, αριστερά κάτω από την μικρή καρίνα, αόρατη στην πρώτη, φευγαλέα ματιά.
