«Απόψε το βράδυ η ομάδα του Σ. Γκιόλια, όσοι έγραφαν στο troktiko αποφάσισαν να κλείσουν οριστικά το Blog. Ας σταχυολογήσουμε μερικά από όσα έγραψαν οι ξεχωριστοί συν-διαχειριστές και γιατί (λογικά και αναμενόμενα) πήραν αυτή την απόφαση: “Γι’ αυτό από τα βάθη της καρδιάς μου εύχομαι σε αυτούς που όπλισαν τα χέρια αλλά και σε αυτούς που πυροβόλησαν το Σωκράτη αργό και βασανιστικό θάνατο για το καλό της ψυχής τους- Θα σε θυμάμαι πάντα”. – “Ίσως κάποτε γραφτεί σ’ έναν τοίχο ότι σ’ αυτή τη χώρα υπήρχε ένα ελεύθερο μέσο, που ο καθένας είχε φωνή, που ο καθένας μπορούσε να πει τη γνώμη του!” – “Ποτέ μου δε μπόρεσα να κατανοήσω το κακό που υπάρχει γύρω μας. Ίσως αυτός ήταν ο λόγος που έγινα και εγώ ένα troktiko, που είχα την τιμή να γίνω. Ήθελα και ’γώ όπως και συ όπως και όλη η παρέα έναν καλύτερο κόσμο, μια καλύτερη Ελλάδα. Δυστυχώς όμως κάποιοι δε το ήθελαν, δε θα το θελήσουν ποτέ” – “Ο κύκλος Σωκράτη δεν έκλεισε…να μη νοιαστείς για αύριο μικρό είναι θα περάσει…να σκέφτεσαι το άπειρο που δεν θα σε ξεχάσει” – “Δεν φοβόμαστε για την ζωή μας, φοβόμαστε για το τι θα μας σύρουν αφού μας σκοτώσουν…” – “Σωκράτη, αυτό είναι το τελευταίο θέμα που σου γράφω… Είναι η παρακαταθήκη μου ως troktiko… Πρέπει να σταματήσουμε για να μην υπάρξει συνέχεια… Εγώ αυτό δεν το πιστεύω… Άλλωστε το μήνυμα ελήφθη… Θα σου πω πολλά από κοντά όταν βρεθούμε γιατί τα πράγματα έγιναν ζόρικα….” – “Το ξέρω ότι θέλεις να συνεχίσω, όμως δεν μπορώ πια. Δεν έχω άλλη δύναμη φίλε μου, δεν έχω τη δύναμη!” – “Είναι πολύ νωρίς για να καταλάβω όλα αυτά που έχουν συμβεί. Για να καταλάβω πως ένα blog, μια ομάδα ανθρώπων κατάφεραν να σπάσουν το κατεστημένο” –“Καλό ταξίδι Σωκράτη και να μας προσέχεις από εκεί πάνω”.
Αυτοί οι 8-9 που έμειναν «πίσω» πήραν τη μεγάλη απόφαση… Άλλωστε και οι νομικές (και όχι μόνο) εκκρεμότητες άπειρες και κάλυψη πλέον «μηδέν». Το τέλος ήταν αναπόφευκτο. Η ζωή συνεχίζεται…»
