Για τον έρωτα στα εφηβικά χρόνια, τη σχέση του με τις γυναίκες αλλά και το συναίσθημα της ζήλειας μιλά σε συνέντευξή του στο «Down Town Κύπρου» ο Πάνος Μουζουράκης. Ο καλλιτέχνης εξομολογείται ότι το πρώτο του ραντεβού με κοπέλα ήταν στην ηλικία των 15 ενώ το δεύτερο κράτησε γύρω στη μισή ώρα. Όσο για την τωρινή του σχέση με τη Μαρία Σολωμού παραδέχεται ότι έχει ασκήσει επίδραση πάνω του.

Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συνέντευξή του…

Πώς ήσουν με τα κορίτσια στην εφηβική ηλικία;
Πρώτη φορά ζήτησα από κοπέλα να βγούμε για καφέ στα 15 μου. Δεν είπαμε κουβέντα. Μετά άργησα να ξαναπροσπαθήσω. Εκεί στα 16-17 προσπαθούσα αλλά με έπιανε το ρομαντικό μου. Το δεύτερο ραντεβού κράτησε γύρω στη μισή ώρα. Την είχα πάει βόλτα στη Ναυαρίνου και την Αριστοτέλους και της τραγουδούσα σε όλη τη διαδρομή. Όταν γυρίσαμε πίσω με χώρισε. Γενικά ήμουν πολύ μαζεμένος. Από μικρός είχα την εντύπωση ότι για να φιλήσεις μια κοπέλα, πρέπει να παίξεις στον κινηματογράφο.

Ναι, αλλά όταν άρχισες να τραγουδάς ήταν όλα πιο εύκολα με τις γυναίκες, έτσι δεν είναι;
Στη Θεσσαλονίκη, όταν ξεκίνησα να κάνω αυτή τη δουλειά, δούλευα και delivery σε μια πιτσαρία. Το παράλογο ήταν πως την ώρα που πήγαινα τις πίτσες και μου άνοιγε μια ωραία κοπέλα, περίμενα να μου πει «πέρασε μέσα να πιεις μια πορτοκαλάδα». Δεν έγινε ποτέ αυτό. Και το βράδυ στο μαγαζί που ήμουν ο ίδιος άνθρωπος, έβλεπες μια ανάλογη κοπέλα να σε κοιτάει στα μάτια και να σιγοτραγουδάει μαζί σου. Τελικά, μάλλον, δεν γοήτευε η προσωπικότητά μου, το χαμόγελό μου ή τα μάτια μου, αλλά η εξουσία!

Ζηλεύεις πολύ;
Παλιά πάρα πολύ. Τώρα όχι τόσο. Είναι και ο άλλος τι δικαίωμα σού δίνει. Είναι μια διαδικασία απεξάρτησης το να μη ζηλεύεις. Είναι όπως με το αλκοόλ. Η ζήλια είναι σύμπτωμα του γεγονότος ότι εσύ δεν έχεις αρκετή πίστη στον εαυτό σου και δεν είσαι αρκετά αυτάρκης, ώστε να το ξεπεράσεις και να πεις «εμένα η χαρά μου είναι να δίνω αγάπη». Η μοναδική αγάπη που πραγματικά σου ανήκει είναι αυτή που χαρίζεις. Ό,τι καλό κάνεις θα το πάρεις πίσω, αλλά νομίζουμε ότι θα πάρουμε πίσω τα δώρα από αυτόν που του δώσαμε. Για να έχουμε την ευγνωμοσύνη του. Αν όμως, δεν δεις τον εαυτό σου σημαντικό δεν θα το δει κανείς και, μια ζωή, θα εξαρτάσαι από τον άλλον. Και είναι δικαίωμα του άλλου να εκμεταλλευτεί την αδυναμία σου .

Που μετράς περισσότερα λάθη; Στην καριέρα ή στα προσωπικά σου;
Νομίζω ότι έχω κάνει λάθη καριέρας. Οι προσωπικές μου επιλογές δεν ήταν ποτέ λάθος. Οι προσωπικές επιλογές μπορεί να ήταν, όμως, λάθη καριέρας. Θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερες καριερίστικες κινήσεις, αλλά πολλές από αυτές ήρθαν σε αντίθεση με προσωπικές μου επιλογές και αποφάσισα να τις αποφύγω. Η καριέρα και η επιτυχία είναι σαν τους χτύπους της καρδιάς. Όσο πιο πολύ τρέχεις και τη ζορίζεις τόσο πιο πολύ περιορίζεσαι. Στο κάτω-κάτω δεν είμαι κανένας μεσσίας της τέχνης. Είναι λογικό φέτος να κάνω μια επιτυχία και αύριο μια αποτυχία.

Σε έχει αλλάξει η Μαρία ως άνθρωπο;
Φαντάζομαι πως όλοι αλλάζουμε μέσα από τις σχέσεις. Αλλά δεν ξέρω και τι άνθρωπος θα ήμουν αν δεν είχα περάσει και μέσα από αυτό.

Το γεγονός ότι είσαι με έναν άνθρωπο που είναι μέσα στη δουλειά σε βοηθάει; Αμβλύνει ή οξύνει κάποιες καταστάσεις;
Επειδή είναι στη δουλειά, το κάνει πιο εύκολο ως προς την κατανόηση των ψυχολογικών προβλημάτων που μπορεί να έχω. Αυτό φέρνει μια ισορροπία. Κι ελπίζω να κάνω κι εγώ το αντίστροφο.