Έχετε νιώσει ποτέ ότι ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα από όσο τον αντιλαμβάνεστε; Ότι μήνες ή και χρόνια περνούν χωρίς να το καταλάβετε;
Αυτή η αίσθηση δεν είναι απλώς αποτέλεσμα των φορτωμένων προγραμμάτων μας. Όπως επισημαίνουν ειδικοί στο Psychology Today, συνδέεται βαθύτερα με την ψυχική μας κατάσταση, το νευρικό μας σύστημα και τις εμπειρίες άγχους ή τραύματος που κουβαλάμε.
Γιατί ο χρόνος επιταχύνεται με το στρες;
Η αντίληψή μας για τον χρόνο δεν είναι σταθερή. Διαμορφώνεται από το από το περιβάλλον μας και το πώς νιώθουμε. Όταν είμαστε ήρεμοι, ο χρόνος φαίνεται να ρέει πιο αργά. Όταν όμως βιώνουμε χρόνια πίεση ή κάποιο άλυτο τραύμα, όλα μοιάζουν να τρέχουν.
Το σώμα βρίσκεται σε κατάσταση υπερεπαγρύπνησης, το μυαλό προσπαθεί να διαχειριστεί κρίσεις και έτσι η στιγμή χάνεται πριν τη βιώσουμε πραγματικά. Υπάρχει μια αποσύνδεση από την παρούσα στιγμή και τον εαυτό μας.
Τα τραύματα επίσης παραμορφώνουν την αίσθηση του χρόνου. Τα κενά μνήμης, η αποσύνδεση και η κατακερματισμένη εμπειρία του παρελθόντος κάνουν δύσκολη τη σύνδεση των γεγονότων. Έτσι, μεγάλες περίοδοι της ζωής μας μοιάζουν να εξαφανίζονται σε μια θολή εικόνα.
Η σύγχρονη κουλτούρα και το χρόνιο άγχος
Ο τρόπος ζωής σήμερα ενισχύει αυτή τη διαρκή αίσθηση έλλειψης χρόνου. Στη σύγχρονη κοινωνία, ο χρόνος αντιμετωπίζεται ως ένας αντίπαλος που πρέπει να νικηθεί. Οι άνθρωποι βρίσκονται διαρκώς σε μια κατάσταση υπερλειτουργίας, όπου η πεποίθηση ότι «δεν υπάρχει ποτέ αρκετός χρόνος» οδηγεί σε εξουθένωση. Αυτή η αίσθηση δεν αφορά απλώς το βαρύ πρόγραμμα, αλλά αντανακλά βαθύτερα συναισθήματα ανεπάρκειας και την ανάγκη να αποδεικνύουμε διαρκώς την αξία μας.
Και προφανώς, το συνεχές τρέξιμο έχει και συνέπειες: αυξημένο άγχος, κατάθλιψη, επαγγελματική εξουθένωση και απώλεια σύνδεσης με την ίδια τη ζωή. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η παραγωγικότητα είναι το κλειδί για την ασφάλεια και την επιτυχία, όμως αυτή η στρατηγική συχνά οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη αποσύνδεση.
Πώς μπορείτε να επανακτήσετε τον χαμένο χρόνο;
Η λύση δεν βρίσκεται στη διαχείριση του χρόνου αλλά στη ρύθμιση του νευρικού μας συστήματος. Αντί να προσπαθούμε να στριμώξουμε περισσότερα στις ημέρες μας, μπορούμε να επιβραδύνουμε συνειδητά:
- Αφιερώνοντας λίγες ώρες την εβδομάδα σε μη δομημένο χρόνο.
- Μαθαίνοντας να λέμε «όχι» σε εξωτερικές αλλά και εσωτερικές πιέσεις.
- Επιτρέποντας στον εαυτό μας να ξεκουραστεί χωρίς ενοχές.
Όταν δίνουμε προτεραιότητα στην ηρεμία, ο χρόνος αρχίζει να «απλώνει». Οι στιγμές αποκτούν βάθος και η ζωή γίνεται πιο γεμάτη. Η αλλαγή αυτή δεν αφορά απλώς καλύτερο προγραμματισμό, αλλά μια νέα σχέση με τον χρόνο – μια σχέση που μας επιτρέπει να ζούμε πραγματικά το παρόν.
