Από την ιδέα της αυτοκτονίας διακατέχεται ένα πολύ υψηλό ποσοστό ατόμων που πάσχουν από τη διαταραχή της κατά φαντασίαν ασχήμιας ή από τη διαταραχή σωματικής δυσμορφίας, όπως ονομάζεται επιστημονικά.
Η διαταραχή σωματικής δυσμορφίας χαρακτηρίζεται από μια έντονη ενασχόληση με ένα ανύπαρκτο ή ασήμαντο σωματικό μειονέκτημα, που το εντοπίζει μόνο ο πάσχων και οδηγεί σε σημαντικού βαθμού δυσφορία και δυσλειτουργικότητα.
Πολλές φορές, η διαταραχή αυτή αφορά το πρόσωπο του ασθενούς, αλλά μπορεί να αφορά και οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ, σε δείγμα 30.000 ατόμων, το 93% των γυναικών και το 82% των ανδρών νοιάζονται για την εμφάνισή τους, ενώ ένα ποσοστό που κυμαίνεται από 0,8% ως 2,2% του γενικού πληθυσμού εκδηλώνει την κλινικά ακραία μορφή.
Από τους ασθενείς αυτούς, το 80% αναφέρει αυτοκτονικό ιδεασμό (δηλ. έχει την ιδέα της αυτοκτονίας), το 24-28% έχει κάνει απόπειρες αυτοκτονίας και το 0,3% αυτοκτονεί.
Τα παραπάνω στοιχεία, που παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο του 3ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Γνωσιακών Ψυχοθεραπειών, χαρακτηρίστηκαν «ιδιαίτερα ανησυχητικά».
Σύμφωνα με το λέκτορα της Β’ Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννη Μιχόπουλο, η διαταραχή εμφανίζεται συνήθως κατά την εφηβεία. Οι ασθενείς επισκέπτονται συχνά δερματολόγους και πλαστικούς χειρουργούς, προσπαθώντας να απαλλαγούν από την ανησυχία τους για το σωματικό τους μειονέκτημα.
Αν και μέχρι πρόσφατα υπήρχε η εντύπωση ότι είναι εξαιρετικά δύσκολη η θεραπεία αυτής της διαταραχής, η εικόνα αυτή φαίνεται να αλλάζει, αφού σε αρκετές περιπτώσεις θεραπεύεται με φαρμακοθεραπεία ή ψυχοθεραπεία.
