Για πρώτη φορά στον κόσμο επιστήμονες κατάφεραν να θεραπεύσουν -μερικώς- δύο ανθρώπους που έπασχαν από μια εκφυλιστική μορφή τύφλωσης, χρησιμοποιώντας μια πρωτοποριακή μέθοδο εισαγωγής στα μάτια τους εμβρυικών βλαστικών κυττάρων και μάλιστα χωρίς παρενέργειες.
Το επίτευγμα, που επέφερε μερική αποκατάσταση της όρασης, θεωρήθηκε ελπιδοφόρο από τη διεθνή ιατρική κοινότητα, ενώ δημιουργεί προσδοκίες για την ευρύτερη αξιοποίηση των βλαστοκυττάρων για θεραπευτικούς σκοπούς στο μέλλον.
Οι ερευνητές της αμερικανικής εταιρείας βιοτεχνολογίας Advanced Cell Technology και του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος ‘Αντζελες, ολοκλήρωσαν το πρώτο στάδιο των κλινικών δοκιμών, ώστε να αποδείξουν σε λίγους εθελοντές -προς το παρόν δύο γυναίκες στις ΗΠΑ- ότι η θεραπεία είναι εφικτή και ασφαλής.
Η θετική έκβαση ανοίγει τον δρόμο για να διευρυνθεί σε δεύτερο στάδιο η εφαρμογή της τεχνικής στις ΗΠΑ και παράλληλα να ξεκινήσει το πρώτο στάδιο στην Ευρώπη, όπου μόλις άρχισαν οι πρώτες δοκιμές.
Η λήψη εμβρυικών βλαστικών κυττάρων έχει προκαλέσει διάφορες αντιδράσεις εντός κι εκτός της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Πρόκειται για πολυδύναμα κύτταρα που μπορούν να μετατραπούν σε οποιοδήποτε είδους εξειδικευμένα κύτταρα, όπως εν προκειμένω του ματιού.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, περίπου 50.000 εμβρυικά βλαστικά κύτταρα εμφυτεύθηκαν στον επιθηλιακό ιστό του αμφιβληστροειδούς των δύο γυναικών- που ήταν στη μέση και την τρίτη ηλικία- που ήταν νομικά τυφλές, μια επέμβαση που δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα.
Η πρώτη ασθενής έπασχε από μια σχετικά σπάνια κληρονομική ασθένεια και δεύτερη από ξηράς μορφής εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, λόγω ηλικίας, δύο παθήσεις για τις οποίες δεν υπάρχουν φάρμακα για θεραπεία.
Μετά από έξι εβδομάδες ανοσοκατασταλτικής φαρμακευτικής θεραπείας, ώστε να μην απορριφθούν τα εισαχθέντα βλαστοκύτταρα από τον οργανισμό, και μέσα στο πρώτο τετράμηνο από την εμφύτευση των κυττάρων, οι δύο ασθενείς δεν είχαν σημάδια καρκίνου, ούτε άλλα προβλήματα ασφάλειας, ενώ είχαν βρει ξανά ένα μέρος της χαμένης όρασής τους.
Η μια γυναίκα αρχικά μπορούσε να δει μόνο κινήσεις των χεριών, αλλά σιγά-σιγά άρχισε να βλέπει και γράμματα καθώς επίσης κάποια χρώματα. Τελικά άρχισε να χρησιμοποιεί τον υπολογιστή της, να βλέπει την ώρα στο ρολόι και ακόμα να περνά την κλωστή στη βελόνα και να ράβει ένα κουμπί! Η άλλη ασθενής μπορεί πλέον να περπατά μόνη της χωρίς βοήθεια σε ένα εμπορικό κέντρο.
Η βελτίωση μάλιστα έλαβε χώρα σε ασθενείς που βρίσκονταν σε προχωρημένο στάδιο των παθήσεων τους, συνεπώς η προοπτική για όσους βρίσκονται σε αρχικό στάδιο, είναι ακόμα πιο ενθαρρυντική στο μέλλον.
